'We zijn van dezelfde lap gescheurd'
'De nood van mensen raakt me'
schoonrewoerd • En sinds kort is Arend Mourik (49) als veldwerker actief op het Griekse eiland Chios. “De nood van mensen raakt me. Ik krijg steeds meer het besef dat we niet voor onszelf leven. Als Jezus in je leven komt en je de opdracht geeft je naaste te helpen, om over Hem te vertellen en duidelijk te maken wat Hem zo belangrijk maakt, moet je daarnaar luisteren.”
Het leven van Arend Mourik – getrouwd, zes kinderen - werd de afgelopen jaren op z’n kop gezet. Een aantal jaren geleden kwam de inwoner van Schoonrewoerd tot geloof. “Ik ben christelijk opgevoed, ging naar de catechisatie, maar daarmee hield het wel op. Het geloof was niet zo belangrijk voor me, ik was eigenlijk vooral een ‘naam-christen’.” Zijn bekering had grote gevolgen. Hij vond antwoorden op zijn levensvragen en om zijn roeping te volgen en kennis te vergaren, studeerde hij van 2016 tot 2020 theologie aan de VU in Amsterdam.
En er veranderde meer. “Vroeger waren werk, een mooi huis, een goed inkomen en vakanties het belangrijkste in mijn leven. Nu ligt dat anders. Als we Jezus Christus als Koning in ons leven erkennen, vraagt dat wat van ons.” Een bezoek aan Kamp Moria op het Griekse eiland Lesbos zorgde voor een nieuwe ommekeer in zijn leven. “Vanuit onze kerkelijke gemeente – de hersteld hervormde gemeente van Schoonrewoerd – is er veel aandacht voor de mensen in de vluchtelingenkampen. Zo ben ik op Griekse eilanden terecht gekomen. De situatie van deze mensen is in werkelijkheid nog erger dan we op het nieuws zien. Mensonterend, bijna niet voor te stellen. Dat geldt ook voor de nood van de vluchtelingen. De dingen die ze hebben meegemaakt – niet te bevatten. Nu ik langer in Griekenland werk en een relatie met die mensen opbouw, besef je pas hoe ernstig de situatie is. Vooral de geestelijke en psychische nood. Juist hier is weinig aandacht voor vanuit de helpende organisaties.” Maar Mourik constateert ook andere dingen: “De veerkracht van de vluchtelingen is groot. Als je hun geschiedenis kent en ziet wat ze toch nog doen en kunnen, is dat opmerkelijk. En wat ook steeds opvalt: het zijn net zulke mensen als wij. Met dezelfde gedachten en emoties. We zijn ‘van dezelfde lap gescheurd’.”
Aan de slag
Door zijn bezoek aan Kamp Moria kreeg Arend het idee dat Gods hem daarheen leidde. In het najaar van 2019 kwam hij in contact met mensen op het eiland Chios – iets ten zuiden van Lesbos. “Er was een klik. En ik zag de nood, zeker ook de geestelijke nood en ging daar aan de slag.” Inmiddels leidt hij een ‘dubbelleven’: Mourik is een maandje actief op Chios en keert dan weer een paar weken terug naar zijn woonplaats Schoonrewoerd. “Ik werk dan als stoffeerder en behanger. Mijn eerste verantwoordelijkheid ligt bij mijn gezin. Dit maakt het wel eens gecompliceerd. Gelukkig kan ik ook terugvallen op onze kerkelijke gemeente.”
Armoedig
'Ik krijg steeds meer het besef dat we niet voor onszelf leven'
Door corona is het lastig om in het vluchtelingenkamp zelf aan de slag te gaan. “Maar in de dorpjes en steden er omheen wonen ook veel vluchtelingen waar ik contact mee heb. Ze komen uit Jemen, Koeweit, Syrië, Irak of de Gazastrook en wonen in kleine huisjes onder zeer armoedige omstandigheden.” De Schoonrewoerder gaat op dezelfde manier te werk als Jezus zijn discipelen leerde. “Eerst contact leggen, dan samen eten, een relatie opbouwen, de mensen helpen en dan het Evangelie verkondigen. Zo vinden we het in de Bijbel, zo werkt het hier ook.”
Nood is groot
Mourik benadrukt dat de nood groot is. “Die kunnen wij niet aan, maar dat geldt ook voor de grote organisaties. De mensen krijgen te maken met een andere cultuur, hun toekomst is onduidelijk, altijd is er dreiging dat ze terug worden gestuurd. Het belangrijkste is om er voor ze te ‘zijn’. Natuurlijk: waar we kunnen, delen we eten uit of dekens en kacheltjes in de winter. Maar daarnaast is psychosociale hulp belangrijk. Ik krijg allerlei vragen over opvoeding en huwelijk. Mensen zijn blij dat ze hun problemen kwijt kunnen, dat je ze wil aanhoren. En verder probeer je ze een beetje sturing te geven om te wennen aan de samenleving: ik ga mee als ze hun advocaat bezoeken om hun zaak te bespreken of naar de tandarts om ze bij te staan bij een wortelkanaalbehandeling.”
Uiteraard komt ook de Bijbelse boodschap ter sprake. “Daarvoor hoef ik zelf het initiatief niet te nemen. Daar vragen ze zelf naar. Ze zijn erg bezig met God en geloof en normen en waarden. Ze komen naar Europa en denken dat ze in een christelijke maatschappij terecht komen. Die denkbeelden kloppen vaak niet en dat zorgt voor verwarring.”
Continuïteit
In het verlengde van zijn activiteiten richtten bekenden van Mourik – onder wie zijn broer – de stichting Solid Ground Missions op. “Ons doel is om voor continuïteit te zorgen. Het is belangrijk dat we een stabiele organisatie opbouwen. In je eentje bereik je niet zoveel en er komt zoveel bij kijken. Fijn als ons team wordt uitgebreid met iemand die een taalcursus geeft of die is opgeleid om mensen met psychische problemen terzijde te staan. We hebben nu een uitvalsbasis in Chios, daarnaast bestaan er plannen om onze activiteiten uit te breiden naar Athene. Ik verlang ernaar dit werk voor te zetten. Uit liefde voor de naaste. Ze zitten met dezelfde levensvragen waar ik ooit mee zat. Het is mijn grote drijfveer ze in hun nood te helpen. God heeft me deze roeping gegeven, Hij wijst mij ook verder de weg.”