Rond het Wiel van Bassa met Sjors Fröhlich
'Mensen nodig die op landschap letten'
vijfheerenlanden • Sjors Fröhlich loopt bijna elke dag een bijzonder rondje, namelijk om het grootste wiel van Nederland. Hij is naast bekende Nederlander en burgemeester van de gemeente Vijfheerenlanden, vooral al lang bewoner van het gebied, 25 jaar in Meerkerk en bijna 20 jaar vlakbij het Wiel van Bassa.
“De Diefdijk is een droge dijk. De dijk moet water tegenhouden, mocht in Gelderland een rivierdijk breken. Deze dijk was ook een scheiding tijdens de evacuatie in 1995. Verschillende mensen en vee uit Gelderland verhuisden tijdelijk westwaarts. De oorsprong van de naam van onze gemeente ligt eveneens hier. De vijf heren hadden veel strijd, maar voor waterbeheersing hadden ze elkaar nodig. In het Dordtse Huis vergaderden en overnachtten de heren van het waterschap als ze de Diefdijk kwamen inspecteren.”
Lopend tussen de hoogstam fruitbomen, langs de rand van het water, wordt Sjors de vraag gesteld welke muziek hij, als voormalig DJ, vindt passen bij het Wiel van Bassa. “Dat hangt af van het jaargetijde en de sfeer. Ik houd ook erg van klassieke muziek: het vioolconcert van Tsjaikovski past hier prachtig. En als het guur is: ’Wild is the wind’ van David Bowie. Als ik hier loop luister ik overigens nooit muziek. Ik wil de geluiden uit de natuur horen, dat hoort bij de ervaring.”
Sjors raadt aan, zeker in deze (corona)tijd, mooie gebieden en plekjes in de buurt op te zoeken. “Ik kom af en toe op plekken die ik helemaal niet ken en verbaas me er dan over hoe rijk ons gebied is aan stukken natuur. Ook langs de Diefdijk zijn veel geheime paadjes het verkennen waard. Kijk nou, het Wiel en het Dordtse huis: dit uitzicht is net Rembrandt toch?” Aan de andere kant van de dijk loopt behoedzaam een ree tussen het riet. “Dit is toch geweldig!”
"Ons landschap kenmerkt zich voor mij door de combinatie van dijken, water, knotwilgen en fruitbomen, van alles door elkaar heen. Het is echt een Hollands landschap. De oppervlakte agrarisch land is groot, terwijl het maar een paar procent aan de economie bijdraagt. Tegelijkertijd horen de weilanden zo bij ons gebied, dat je er niet aan moet denken dit op te geven. Voor de toekomst van landschap en natuur in de gemeente vind ik belangrijk dat we behouden wat we hebben. We kunnen het maar één keer kwijtraken. We hebben mensen nodig bij de provincie, het gemeentelijk bestuur en ook inwoners die op het landschap letten. Dat is ongelofelijk belangrijk."
Even wordt nog stil gestaan bij de dikke knot met Jezusbeelden en kaarsen. Niemand hier weet hoe ze er zijn gekomen, ze zijn ineens verschenen. Bijzonder is het, zeker op een totaal niet katholieke plek als deze. Het heeft vast te maken met de waarde van het landschappelijk fenomeen Wiel van Bassa.
Dit artikel is geschreven door Emmie Nuijen, voor de Struingids tussen Lek en Linge, die eind april uitkomt. Kijk ook eens op www.struingids.nl.