Hospice Oudewater bestaat vijf jaar
regio • Hospice Oudewater bestaat deze maand vijf jaar. De kleinschalige voorziening voor de laatste levensfase, die ook al de nodige inwoners van de gemeenten Krimpenerwaard en Lopik heeft bijgestaan, wordt gerund door een groep van zeventig vrijwilligers.
Zij zorgen met elkaar voor alles: van de zorg voor de gasten tot het onderhoud van de tuin en van het bereiden van smakelijke maaltijden tot het coördineren van het hospice. De medische zorg is in handen van professionals. Ook de coördinatoren zijn beroepskrachten.
Willeke Maaijen (47) is één van de zorgvrijwilligers van het eerste uur. “Het met elkaar voor iemand zorgen, ook in de laatste periode van het leven, geeft een fijn gevoel. Ik vind het als verpleegkundige altijd een bijzonder moment en wil daar dan ook graag deel van uitmaken. Wat ik geleerd heb is toe te laten dat iedereen dat laatste stukje op zijn of haar eigen manier doet.”
Ze zou het vrijwilligerswerk ook anderen aanbevelen: “Het is niet alleen maar zwaar. Er is ook humor en het leven van alledag gaat gewoon door. Hoewel het me altijd raakt als iemand overlijdt, kan ik ook weer achter me laten. We delen als vrijwilligers een bepaalde drive. Het samen doen, elk op onze eigen manier, en het ontlasten van de naasten zodat zij er helemaal voor hun dierbare kunnen zijn, dat geeft me voldoening.”
Corrie de Wit (76) is zorgvrijwilliger sinds de oprichting: “Ik vind het zinvol en maatschappelijk betrokken vrijwilligerswerk. De laatste fase, die bij iedereen weer anders is, vind ik bijzonder om mee te maken. Je gaat een keer dood, allemaal. Ik vind dat niet naar of eng. Graag wil ik daarin iets betekenen: zorgen dat mensen het fijn hebben, ze nog verwennen. Het is echt een bijna-thuis huis. Dat je bij een toegewijde groep hoort en met elkaar iets neerzet, vind ik mooi. Gasten en hun naasten zijn vaak ongelooflijk dankbaar en blij, daar haal ik veel bevestiging uit.”
Piet Brouwer (73) is bijna vijf jaar tuinvrijwilliger. “Het is prettig werk, lekker buiten en ik kan, in overleg met mijn collega, mijn eigen tijd indelen. Ook vind ik het leuk om contact te hebben met de andere vrijwilligers. Ik doe het voor de gemeenschap, maar ook voor mezelf, want ik krijg waardering voor de goedverzorgde tuin en daar haal ik voldoening uit.”
Typerend voor het hospice is de grote inzet om het elke gast zoveel mogelijk naar de zin maken. Zo wilde een gast graag klaverjassen, dus werden er medespelers gezocht en schoof Piet aan om een kaartje te leggen. Zou hij ook zorgvrijwilliger willen zijn? “Nu ik zie dat meer mannen die taak vervullen spreekt dat me ook wel aan, maar voorlopig roept de tuin!”