Sommige dingen zijn niet te begrijpen
De discussie over de shuttle-bus heb ik met enige verbazing gelezen. Ik kan heel ver meegaan met standpunt van de SGP, maar ergens deep down kom ik er niet uit.
Hoezo mag de bus niet rijden op zondag? Hoezo moeten we de stroom bezoekers op zondag indammen? Vanwege de zondagsrust? Daar heb ik ook geen hekel aan, maar ja anderen geven daar hun eigen invulling aan. Het Wereld Erfgoed ligt in onze achtertuin. Dat kunnen we moeilijk verleggen. Wij genieten ervan en honderd duizenden anderen ook. En we hebben er natuurlijk ook last van. Op zondag zouden we er het liefst een hek omheen zetten. Onze Lieve Heer wil het niet. Niet dat we dat weten, maar dat denken we.
Ik woon hier vanaf mijn vierde en gezien mijn leeftijd is dat al heel lang. Ik ben opgegroeid in een liefdevol, sociaal bewogen en vrijzinnig gezin. We woonden op de hoek van de Zeilmakerstraat/Wilde Woutstraat.
Als kind was er geen enkele belemmering om zondag naar buiten te gaan, maar mijn vader vond wel dat we dan maar voor het huis moesten spelen omdat er in de Zeilmakersstraat een gezin met 11 kinderen achter het raam zat dat niet naar buiten mocht. Een hele sociale gedachte. En nog steeds maai ik het gras niet op zondag, knip ik geen heg, was ik de auto niet, hang geen beddengoed buiten en doe verder dingen die geen herrie veroorzaken.
De zondagsrust! Ik heb hem hoog in het vaandel staan. Alleen. . . mijn interpretatie is anders.
Jaren ben ik niet gegroet op zondag, iets wat ik nooit begrepen heb, omdat ik zondag dezelfde persoon was dan de rest van de week. Ik moet eerlijk toegeven dat dat veranderd is. Wij en zij, wij groeten elkaar weer! Jaren zag ik ook alleen maar lopende mensen naar kerk. Nu zie ik veel auto’s en fietsers richting datzelfde gebouw. Een andere interpretatie wellicht van een zin die jaren als heilig is beschouwd.
Ik wil echt mijn best doen om het te begrijpen, maar ik kan het niet. Televisie was een taboe. Maar ja, tegenwoordig met internet kun je eigenlijk alles. En dan die shuttle-bus. Er moet inderdaad een chauffeur op, maar ja die moet ook op de lijndienst.
Velen van u zullen nu denken: Ze snapt er niks van. En dat klopt ook. Ik vind het heerlijk als mensen principes hebben, echt waar, maar ik blijf toch moeite houden met de strikte naleving van regels die ooit zijn opgeschreven in een tijd dat er van Wereld Erfgoed nog geen sprake was. En van de shuttle-bus had toen echt nog nooit iemand gehoord.
Conclusie: sommige dingen ga ik nooit begrijpen en daar leg ik me na al die jaren maar bij neer.
Bep van Veenendaal, Alblasserdam