'Ik zal het vak ontzettend gaan missen'
dussen/rijswijk • Alex Smits heeft na 40 jaar koeien insemineren afscheid genomen van zijn vak. Hij is met pensioen. Op de boerderij van Casper van Veldhoven in Dussen voerde hij donderdag bij koe Bertha zijn laatste handeling uit.
Toen Alex Smits (66) vorige week donderdagmiddag het erf van Casper van Veldhoven naderde voor zijn laatste inseminatie zag hij een heleboel auto’s staan. Hij reed eerst met zijn auto maar een eindje door om van de schrik te bekomen. Eenmaal terug bij het erf kon hij er niet aan ontkomen. Meer dan 80 boeren uit de streek, sommigen met hun partner, kwamen hem uitgeleide doen.
Overrompeld
“Ik werd helemaal overrompeld. Ik moet nog terug komen op de grond. Ik stond echt te klapperen met mijn oren”, vertelt de Rijswijker een dag later, als het nog niet helemaal bij hem bezonken is. “Dat zoveel mensen voor mij een paar uurtjes vrij hebben genomen om afscheid te nemen. Dat spreekt waardering uit.”
Inseminator Alex Smits weet nog goed hoe hij begon met insemineren.
“Ik zat net met mijn knietjes in de aardappels. ‘Ze zoeken nog iemand. Het is misschien iets voor jou. Jij hebt dat wel in de vingers’, benaderde mij een oud-collega.” Dat Alex Smits de uitdaging aanvaardde was eigenlijk niet zo vreemd. Hij komt zelf van een boerderij, sprak dus de taal van de boeren.
Overal naartoe
“Zo ben ik dus begonnen. Eerst in Vijfheerenlanden en de Alblasserwaard en later werd het werkgebied verder uitgestrekt. Vanaf de Belgische grens. Ik werd overal naartoe gestuurd. De laatste tijd was het vooral in de directe regio.”
En nu, meer dan 200.000 kunstmatige inseminaties verder, steekt Smits zijn arm niet meer in de endeldarm van een koe.
Alex Smits zal vooral de gezelligheid en zijn vaste koffieadressen missen, zegt hij. “Ik heb dikwijls gezegd dat ik elke dag met mijn werk in het programma ‘Boer zoekt vrouw’ aanwezig ben. Zoveel plezier gehad", klinkt het.
Mensen belangrijker
"De mensen waar ik kwam waren eigenlijk veel belangrijker dan mijn werk. Ik heb ook veel kinderen op de boerderijen waar ik kwam zien opgroeien. Ik zal het vak ontzettend gaan missen. Ik heb ook veel met de mensen gedeeld.”
Natuurlijk kwamen tijdens zijn laatste klus nog een vracht anekdotes om de hoek kijken. Jan Kolff uit Oudendijk had er wat verzameld. Daaruit bleek dat ‘Smitske’ ook wel in was voor iets ludieks. Zo nam hij bijvoorbeeld bij een vast koffieadres de verse eieren mee, kookte ze, en lag ze weer terug in de vensterbank. Maar ze pakten hem wel terug met een dode kat in het reservewiel van zijn auto.
Taart
Boos kon ‘Smitske’ ook weleens zijn, maar dan kwam hij de volgende dag terug met een taart en was alles weer vergeten.
Binnenkort volgt er nog een afscheid van zijn CRV-collega’s.
De Rijswijker krijgt nu een zee van tijd. Hoe gaat hij dat invullen? “Ik knutsel graag en wie weet kan ik me nog nuttig maken in het hoveniersvak.”
Knotten
Lachend: “En ik zal bij de boerderij van Cees van Andel ook nog wel de knotwilgen moeten knotten. Dat doe ik graag, want zijn echtgenote Hanny zet altijd koffie voor me.”
Meer foto's van de laatste werkdag van Alex Smits zijn te zien op de website van Het Kontakt.