Derde generatie De Wit sluit deuren
'Het vak zat echt in de familie'
Kapper Gerrit de Wit (68) uit Ameide knipt deze maand voor het laatst zijn klanten. Vanaf 1 oktober is zijn zaak aan de Molenstraat gesloten. Het bijzondere is dat ook zijn overgrootvader Gerrit de Kiefte en zijn vader Cees de Wit kapper waren. ‘Het vak zat echt in de familie.’
In 1975 begon Gerrit met knippen, als beginneling in dienst van zijn vader, op Molenstraat 1. Drie jaar later opende hij op Molenstraat 5 zijn eigen zaak, in het pand waar ‘De Wit’s Haarmode’ nog altijd zit. Het is het adres waarop ook overgrootvader De Kiefte ooit het haar van zijn klanten kortwiekte. "Hij was barbier en kleermaker”, vertelt Gerrit. “Die combinatie kwam wel vaker voor.”
Oude scheerspiegel
Overgrootvader De Kiefte begon zijn zaak in 1897 en overleed in 1936. Gerrit wijst naar de voorkant van zijn zaak: “Zijn scheersalon was daar, een kamertje van 3 bij 3 meter ongeveer. Toen wij de eerste verbouwing deden, kwam er een oude muur tevoorschijn waaraan nog zijn scheerspiegel hing.”
In hetzelfde pand had ook Gerrits vader Cees zijn kapperszaak. “Dat was in een kamertje achter de woonkamer van mijn opa en oma.” Toen het komen en gaan van klanten voor de ouders van Cees te druk werd, nam hij zijn intrek in een winkelpand in de Fransestraat. Dat was in 1965. “Omdat mijn vader van mijn opa niet mocht concurreren met de schoonvader van opa, is mijn vader ooit begonnen in Lexmond, in de dertiger jaren.” Zijn Termeise klanten knipte hij in die jaren ’s avonds, op het adres Molenstraat 1. “Daar heeft hij een jaar of acht gezeten.”
Met mensen
'Mijn overgrootvader was barbier en kleermaker'
Gerrit groeide op in Lexmond. “We woonden achter de winkel. Ik vond het vak heel interessant maar mocht niet vaak in de kapperszaak komen, want dan dachten de mensen dat het druk was.” Al jong wist Gerrit zeker dat hij óók kapper wilde worden. “Ik heb nooit overwogen een ander beroep te kiezen. Het creatieve trok me. En met mensen omgaan.”
Gerrit begon in een minder gunstige tijd voor kappers. “Lang haar was in de mode, dus mensen gingen minder vaak naar de kapper. En mannen lieten zich niet meer scheren bij de kapper.” Met een lachje: “Dat scheren heeft meneer Philips overgenomen.”
Gerrit koos voor een andere specialisatie dan zijn vader. “Mijn vader was herenkapper, ik koos voor het damesvak omdat daar meer perspectief in zat. Het waren destijds twee gescheiden vakken. Pas jaren later heb ik ook examen gedaan voor het herenvak.” Gerrits vrouw Jenny: “Bij het damesvak komt meer creativiteit tevoorschijn.” Gerrit knikt. Zeker de laatste jaren is zijn werk uitdagender geworden. “Er wordt veel meer op techniek en mode gelet. Vroeger had de hele straat hetzelfde haar, iedereen had een permanentje. Tegenwoordig is het veelzijdiger. Permanenten is een uitstervend vak, kleuren komt veel meer voor.”
Glimlach
Het contact met zijn klanten gaat hij missen. “Het is heel belangrijk dat je geïnteresseerd bent in mensen. Ik vind het mooi om mensen met een glimlach de deur uit te zien gaan. Je probeert iemand mooi te maken.”
Tegelijk met Gerrit neemt ook zijn vrouw Jenny afscheid van de klanten. Ze beschrijft zichzelf als ‘vliegende kiep’. “Ik doe de administratie, spring bij als het nodig is: permanent uitspoelen, telefoon aannemen, koffie verzorgen.” Medewerker Ed Vroon gaat op zoek naar een nieuwe werkgever.
Jarenlang hielp Gerrit niet alleen de klanten in zijn salon, maar ook in woonzorgcomplex Open Vensters. “Dat ben ik gaan doen vanaf de opening in 1975. Nu ik stop neemt een andere kapper uit Ameide het over.” Daarnaast was hij dertig jaar lang bestuurslid van de winkeliersvereniging, later de ondernemersvereniging. “Doordat je een zaak in het dorp hebt, ben je erg betrokken.”
Gemengde gevoelens
Op woensdag 29 september werken Gerrit, Jenny en Ed voor het laatst. “Op 1 oktober wordt het pand overgeschreven. Een aannemer gaat er een woonhuis van maken. We stoppen met gemengde gevoelens. Ik heb hier altijd met veel plezier gewerkt. Maar op een gegeven moment wil je van je kinderen en kleinkinderen gaan genieten. Ik voel weemoed nu ik een heel groot deel van mijn leven afsluit.”
Vergeleken met zijn vader stopt Gerrit vroeg. “Mijn vader werkte tot zijn 82ste. Hij stopte toen de euro kwam, dat snapte hij niet meer.”
'Jochie'
Ook klanten hebben moeite met het afscheid. Jenny: “Er zijn mensen die al hun hele leven bij kapsalon De Wit komen.” Gerrit: “Een klant belde me onlangs met een snik in haar stem om te vragen of ik echt ga sluiten. Ik heb een klant van in de negentig, haar haren heb ik gedaan sinds het begin van de zeventiger jaren. Zij vindt het helemaal verschrikkelijk en zegt: ‘Waar moet ik nou naartoe?’ Ze is helemaal aan mij gewend.” Jenny: ‘Zij zegt ‘jochie’ tegen mijn man.”
Er zijn klanten die hem vragen of hij hen kan blijven knippen. Daar begint hij niet aan. “Dan kan ik net zo goed gewoon doorgaan. Maar mijn kinderen en kleinkinderen blijf ik wel knippen.”