'Kwelwater onder dijken is normaal'
Met grote interesse volg ik de discussie tussen Deltares en prof. ir. Stefan van Baars. Wat ik in deze discussie mis is het historisch besef wat deze waterkeringen in de praktijk betekenen. Als projectingenieur op het ingenieursbureau van bouwbedrijf Nederhorst Bouw in Gouda heb ik veel te maken gehad met controlerende instanties en ook met de zwakke en sterke kanten van praktische en alleen theoretische ingenieurs. Als inwoner van de Alblasserwaard heb ik ook de plaatselijke praktijken meegemaakt. Zolang er rivieren en dijken zijn komt er door en onder de dijken door. De meeste dijkdoorbraken kwamen niet door het hoge water in de rivier, maar door kruiend ijs op de rivieren.
Ongeveer veertien jaar geleden stond het water in de rivier de Waal erg hoog. Inwoners ten oosten van Gorinchem zagen kwelwater door de dijk komen. Paniek vierde hoogtij en zij moesten weg. Niemand stond erbij stil dat dit gewoon normaal was. Ongeveer vijftig jaar geleden lieten boeren in Langerak en Groot-Ammers betonnen bakken maken om het kwelwater op te vangen om zo hun hun melkbussen in het water te zetten om de melk koel te houden.
Ongeveer acht jaar gelden brak er een boezemkade door in Woerdens-Verlaat. Een woonwijk liep onder water. Een oud-collega van mij, ir. Evert Huiden, heeft dat opgepakt en er een oplossing voor bedacht: de dijken te versterken door er verticaal heipalen in aan te brengen. De oplossing werd zo gewaardeerd dat hij de Nederlandse Innovatieprijs heeft ontvangen. Ik wil hiermee een oproep doen aan de deskundigen: wees niet alleen theoretisch bezig, maar kijk ook naar wat in de praktijk is uitgevoerd.
Ing. A. Oudenaarde, Groot-Ammers