Lintje drie bestuursleden sportvereniging Vridos in Giessenburg
'Geweldig dat mensen je dit gunnen'
giessenburg • Koos Beentjes vroeg het lintje aan voor Ben Klieverik en hielp mee bij de aanvraag voor Kees Timmerman. De verrassing was dan ook groot toen burgemeester Theo Segers het woord opeens tot haar richtte. "Joh, ik schrok me dood", lacht ze achteraf. "Ik heb altijd een hoop praatjes, maar nou stond ik echt even met knikkende knieën."
De inwoonster van Giessenburg is al jarenlang één van de gezichten van Vridos, en dan vooral van de badmintonafdeling. "In 1979 kwam ik vanuit Rotterdam hier naar toe. Mijn buren die in het bestuur van de club zaten, wisten dat ik badmintonde. Ze vroegen mij om dat ook op te zetten voor Vridos. Dat heb ik vanaf nul gedaan. Niemand had een racket, als huiswerk gaf ik de spelregels mee. Gaandeweg ontstond er een hechte groep en die saamhorigheid is nog steeds ongekend."
Ze pakte in de daaropvolgende jaren nog meer taken op binnen Vridos, speelde onder meer een belangrijke rol bij de bouw van de nieuwe sporthal en is daarnaast ook actief voor de maaltijdbezorging van Tafeltje Dekje. "Je doet het voor het dorp. Zeker na mijn pensioen heb ik gezegd: ik heb jarenlang voor mezelf gewerkt, na ga ik me voor anderen inzetten. Zo'n lintje vind ik echt een grote eer. Het is geweldig dat mensen je dat gunnen."
Sloffen
Voor Ben Klieverik was de verrassing even groot. Bewust was hij buiten de aanvragen van de andere bestuursleden gehouden. "Anders had ik kunnen gaan vermoeden dat ik ook een lintje zou krijgen", lacht hij. Met een smoes werd hij de dag van de lintjesregen thuisgehouden. "Kees en zijn vrouw kwamen langs om koffie te drinken en dat op maandagmorgen. Daar was ik wel verbaasd over. Dit doen we nooit met z'n vieren. Als we wat drinken met z'n vieren is dat een borrel. Wel drong mijn vrouw er op aan om schoenen aan te doenin plaats van de oude sloffen waar ik meestal thuis op loop."
Het bleek niet voor niks: zijn jarenlange inspanningen voor sportvereniging Vridos bleken de basis voor een koninklijke onderscheiding. Iets waar de inwoner van Giessenburg nooit mee bezig was geweest. "Ik heb me altijd met heel veel plezier voor de vereniging ingezet. Van sporten, en dan vooral volleybal, houd ik en ook van organiseren. Dat kwam mooi samen. Al ben ik meer een doener dan een bestuurder. Ik geniet er meer van om in de auto te stappen om een stapel volleybalnetten op te gaan halen dan om te vergaderen." De blijdschap met het lintje is groot. "Het moest wel even indalen; ik heb, zelfs op mijn trouwdag, niet met knikkende knieën gestaan, maar nu was het toch echt zover. Dit voelt als zo'n grote blijk van waardering vanuit de dorpsgemeenschap."
Tranen
Die emotie was er ook bij Kees Timmerman. "Ik kreeg tranen in mijn ogen en nu ook weer", stelt hij. "Het gaat niet om het lintje; dat ligt in de kast. Maar de waardering die er uit spreekt, daar ben ik echt zo trots als een pauw op. En het was echt een complete verrassing. Bijzonder, want er is veel onderling mailverkeer geweest, dus ze hebben continu op moeten passen dat ze ons per ongeluk niet in cc meenamen."
Net als Ben en Koos is hij al vele jaren actief voor Vridos. Dat begon al in 1978, toen de toenmalige inwoner van Dordrecht een vraag van zijn zwager uit het Giessenburgse kreeg. "Het team bij Vridos waarin hij speelde werd te klein, dus hij vroeg of ik mee wilde doen."
Een paar jaar later verhuisde Kees naar het Alblasserwaardse dorp. "Dat was toeval; er stond hier een geschikt huis te koop." Bij de sportvereniging nam hij in de loop van de jaren diverse taken op zich binnen het bestuur. Hij had er plezier in. "Dat staat voorop. Maar het gaat er zeker zo goed om dat je wat terugdoet voor de maatschappij. Een vereniging kán niet zonder vrijwilligers."
Geurt Mouthaan