Prachtige jaren bij Servia
Als spelverdeler speelde hij twee decennia in het eerste mannenteam, zonder meer een imposante staat van dienst. Na vorig seizoen deed hij een stapje terug, en nu volleyt hij met evenveel plezier in het tweede.
In Ruud en Wil Zwaan had Martin twee ouders die lid waren van Servia, en daar geruime tijd hebben gespeeld. Martin koos aanvankelijk voor het voetballen en bracht de resterende tijd van de zaterdagen door in de voormalige sporthal Helsdingen. Zijn vader bracht hem spelenderwijs de eerste beginselen van het volleybal bij, en als elfjarige kon hij al bovenhands serveren.
“Een jaar later heb ik het voetballen eraan gegeven en koos ik voor volleyballen. Kennelijk had ik er aanleg voor want toen ik 17 was werd ik gevraagd voor het eerste team. Dat speelde destijds in de eerste klasse en bestond merendeels uit spelers van buitenaf. Als jonkie zat ik vooral op de bank en om meer speelervaring op te doen ben ik het volgende seizoen in het tweede gaan ballen, met alleen maar Viaanse jongens. Een van hen, spelverdeler Jan Stekelenburg, nam me op sleeptouw en van hem heb ik veel geleerd. Enkele jaren later stapte het eerste team in zijn geheel op en werd het tweede team het eerste.”
Dat begon in de eerste klasse, en mede doordat er elk seizoen veel spelerswisselingen waren was dat lange tijd het plafond. De kentering kwam toen, pakweg twaalf seizoenen geleden, Co Smits als trainer/coach werd aangetrokken. Hij had voldoende in zijn mars om het team naar de promotieklasse te loodsen. Vanaf toen begon het balletje te rollen. Smits had een stabiel, hecht en ingespeeld team gesmeed waar heel veel rek in zat. “Vanaf toen stond, om de twee of drie jaar, een andere trainer voor de groep”, vertelt Martin Zwaan. “Als kleine vereniging was het voor Servia onmogelijk om die uit de clubkas te betalen. Als team hebben we het op ons genomen om een sponsor te zoeken om dat salaris op te kunnen hoesten. Enkel Afbouw was onze eerste grote sponsor en is dat nog steeds. Het team ging zelf altijd op zoek naar een trainer die bij ons paste en die ons weer een stapje verder kon brengen. Johan Beijen, aanvoerder, teammanager en inmiddels ook voorzitter, heeft daar een heel belangrijke rol in gespeeld. Samen met de TC deed hij de besprekingen en onderhandelingen met de potentiële trainer." In sportief opzicht ging het Servia voor de wind, en met trainer/coach Mark Meuleman aan het roer promoveerde het mannenteam naar de tweede divisie. Dat is een landelijke competitie, en om op dat niveau te mogen spelen moest een afdracht worden gedaan aan de NeVoBo. Dat hield in dat de spelers met succes op jacht gingen naar meer sponsoren om dat bedrag bij elkaar te brengen. Doordat vorig seizoen is gekozen voor een andere opbouw van de piramide –de topklasse kwam erbij- volgde een versterkte promotieregeling. Toen de competitie half maart wegens corona werd afgebroken stond Servia op de vierde plaats. Dat was precies hoog genoeg om al na anderhalf seizoen door te stomen naar de eerste divisie. Dat is bij menigeen met gemengde gevoelens ontvangen want wat had Servia daar te zoeken? Het team en trainer Michiel de Ruyter zagen dat echter anders en hebben geen moment getwijfeld.
"Sinds ik bij de senioren speel ben ik spelverdeler geweest”, merkt Zwaan op. "Ik was te klein voor aanvaller en kwam ook sprongkracht te kort. De positie van spelverdeler was me op het lijf geschreven. Het leuke van spelverdeler zijn is dat ik de meeste balcontacten heb van iedereen. Na de service van de tegenstander is de tweede bal in principe voor mij. En ik bepaal of ik de aanval over links, midden of rechts opzet. In mijn ogen is de spelverdeler de belangrijkste positie in het veld. Tijdens de voorbereiding op het nieuwe liet de trainer weten dat hij een keuze wilde maken uit de drie beschikbare spelverdelers binnen Servia. Ik was al veertig, werd fysiek wat minder en had minder rendement voor de ploeg. Het frustreerde me dat ik niet meer kon wat ik wilde. Mede daarom heb ik een stapje terug moeten doen en is de keuze gemaakt om Pim Jenniskens, die vijftien jaar jonger is, vanuit het tweede team doorgeschoven naar het eerste. Dat was een weloverwogen beslissing, al had ik nog best even proeven van het niveau van de eerste divisie. Ik speel nu met een aantal jongens die voorheen ook in heren 1 hebben gespeeld, en met mijn ervaring hoop ik nog van positieve invloed te zijn. Ik ben een clubmens die tal van andere seniorenteams heeft getraind. Als alle teams thuis spelen ben ik zo'n tien uur aanwezig in Sportcentrum Helsdingen. Wat dat betreft is er niet zoveel veranderd sinds ik door mijn ouders aan de hand ben meegenomen naar de sporthal. Ik heb een mooie carrière gehad en heb bij Servia méér bereikt dan ik als voetballer zou hebben gehaald.”