'Staking is heel lastig voor de ouders, we vragen om begrip'
'Jullie doen het hartstikke goed juf'
vianen • De Voorhof heeft bijna 275 leerlingen, groeit flink en is sinds kort mét De Wegwijzer en Stichting Kinderopvang Vianen gehuisvest in de nieuwe Parkschool in Monnickenhof. Anne Maguire (27) is leerkracht van groep 8 en adjunct-directeur. "Ons motto is 'De Voorhof beweegt en leert'. We leren niet door alleen stil te zitten en naar het bord te kijken, bewegen speelt een belangrijke rol. Kijk naar het meubilair: we hebben deskbikes, wiebelkrukken, staanplaatsen en balansborden. Maar je merkt het ook aan de lessen. Onze leerkrachten krijgen de ruimte om zelf lessen vorm te geven, binnen of buiten de klas. Er worden steeds meer 'beweeglessen' buiten gegeven, dat werkt positief. De kinderen zijn enthousiast." Naast bewegen is 'keuzemogelijkheden' een van de kernbegrippen van De Voorhof. "Wij vinden het belangrijk dat onze kinderen zelf keuzes maken en leren hun eigen werk te plannen via de digitale weektaak. Ze stellen een eigen doel op waar ze aan werken."
Anne voelt zich als een vis in het water op de Voorhof. "Ik ga de opleiding voor schoolleider doen en droom ervan om een onderwijsadviesbureau te beginnen. Maar op dit moment vind ik de combinatie van het adjunct directeurschap en het lesgeven fantastisch. Ik geniet ervan om leerlingen te helpen hun talenten verder te ontwikkelen. Bovendien ben ik enthousiast over het bewegend leren. Ik vind het een uitdaging steeds nieuwe lessen en werkvormen te bedenken."
Dat bewegend leren past misschien wel zo goed bij Anne Maguire, omdat ze topsporter is. Voetbal is haar lust en haar leven. Ze maakte deel uit van de jeugdselecties van de KNVB en kwam uit voor het Nederlands Elftal voor meisjes onder 15 en onder 17 jaar. Later speelde ze voor FC Utrecht en het Belgische Lierse SK. "Daarna moest ik kiezen tussen topsport en mijn maatschappelijke carrière en koos ik voor het onderwijs. Sinds een paar jaar speel ik voor Saestum uit Zeist dat uitkomt in de topklasse, het hoogste amateurniveau. Twee jaar geleden werden we kampioen van Nederland, vorig jaar eindigden we als tweede, nu liggen we weer op titelkoers." Sinds april zit de spits aan de kant met een ingewikkelde blessure aan haar kuitbeen en enkel. "Tijdens een training kwam ik na een ongelukkig duel verkeerd neer. Injecties en rust hielpen niet. Begin november ben ik geopereerd. Ik kijk er naar uit om eindelijk weer te kunnen voetballen, maar ook om andere dingen pijnvrij te doen, zoals spelletjes op het schoolplein."
Donderdag en vrijdag worden er helemaal geen spelletjes gedaan op De Voorhof: vanwege de staking blijft de school dicht. De leerlingen hebben vrij, het onderwijzend personeel steekt de koppen bij elkaar tijdens de studiemorgen 'van werkdruk naar werkplezier'. Anne betreurt de staking, maar constateert dat het door de hoge werkdruk hard nodig is. "Ook het lerarentekort is een groot probleem. Collega's vinden het vervelend zich ziek te melden. Als directie zijn we soms genoodzaakt klassen thuis te laten. Dat willen we niet, maar soms kunnen we niet anders. We hebben een prachtig beroep, maar ik gun mijn collega's minder werkdruk, meer tijd voor de kinderen en meer tijd voor nascholing of cursus tijdens werktijd. Op dit moment is dat onmogelijk. De minister heeft al toezeggingen gedaan, maar dat zijn vooral tijdelijke oplossingen. Er moet structureel iets veranderen in het onderwijs. Zo is het in dit systeem bijna onmogelijk alle leerlingen te 'bedienen' op een manier die zij verdienen. Het is lastig alle 31 kinderen van mijn groep 'echt' te zien en ze hun talenten elke dag te laten ontwikkelen. Het zou prachtig zijn als er mogelijkheden komen voor extra ondersteuning in de klassen."
Anne vindt de staking heel vervelend voor de ouders. "Het is heel lastig voor ze, maar het gaat ook om de toekomst van hun kind(eren). Daarom vragen we om begrip." De leerlingen staan vierkant achter hun leerkrachten, vertelt ze lachend. "Als het aan hen ligt, zijn de problemen zo opgelost. Deze week zei een van de kinderen: 'Jullie doen het hartstikke goed, juf'."
André Bijl