'Het mooiste is om elkaar af en toe op de kast te jagen'
't Weeraaltje 'viert' gouden jubileum
nieuwland • “Wel heeft het bestuur de vier leden die vanaf de oprichting lid zijn een bezoek gebracht”, vertelt mede-oprichter, oud-penningmeester en erelid Jan Duijzer (86). De Nieuwlandse hengelsportvereniging werd in 1970 opgericht toen de plaatselijke (semi) beroepsvisser Dijkers liet weten dat hij wilde stoppen. “Dijkers had het visrecht in de Vliet en de Geervliet. Daar zette hij z’n fuikjes. Particulieren mochten in dat water niet vissen. Dijkers werd wat ouder en hield er daarom mee op. Teus van Houwelingen – zelf een verwoed visser – en Teunis Boom kregen het voor elkaar dat Dijkers het visrecht aan de plaatselijke visclub wilde schenken. Maar dan moest er natuurlijk wel een visclub zijn. Vandaar dat er binnen de kortste keren een vereniging werd opgericht. Er bestond veel belangstelling voor, want ‘t Weeraaltje telde in het eerste jaar meteen 43 leden.”
De vereniging organiseerde al snel onderlinge wedstrijdjes. “Die gingen anders dan nu. Destijds werd de vis gemeten om te kijken wie de winnaar was. Maar er was een minimumlengte. Vissen die onder de maat waren, telden niet mee. Van de overgebleven vissen werden de lengtes bij elkaar opgeteld. Tegenwoordig wordt de hele vangst gewogen en wordt er niet naar lengte gekeken.” ‘t Weeraaltje bleek in een behoefte te voorzien, vertelt Duijzer. “Ook de jeugd ging vissen. ‘s Zomers hielden we jeugdwedstrijden waar veel belangstelling voor was, zodat we al gauw een flinke jeugdafdeling hadden. En we groeiden door: ook de vrouwen gingen meedoen. Verder organiseerden we jaarlijks de Nieuwlandse familievisdag. Die werd meestal gehouden in het Buiteneind op het land van een boer. Eerst vissen, daarna samen barbecueën. Reuze gezellig met al die familie erbij. Ook onze draaiavonden waren altijd een succes. We hadden het trouwens toch goed voor elkaar. We beschikten over een soort loods die we snel in elkaar konden zetten. Als het regende, zaten we droog en als het warm was, konden we uit de zon zitten. We hadden ook een aggregaat waarmee we stroom opwekten. Zo hadden we op z’n tijd een lekker bakkie koffie.” Na verloop van tijd werd er ook meegedaan aan grotere regionale wedstrijden.
Om de ‘dadendrang’ te bekostigen, werd vanaf 1982 oud papier opgehaald. “Ik heb dat achttien jaar gedaan, samen met andere leden. We gingen elke week naar het AC restaurant en eens per maand gingen we het dorp rond. Bovendien zetten mensen regelmatig dozen naast de opslag. Ik ging elke dag even langs om die binnen te zetten. Het papier verkochten we aan een opkoper. Dat zorgde voor een mooie ondersteuning van onze activiteiten.” Van de opbrengst werd het verenigingsgebouwtje in de Kerkstraat gekocht, nog altijd het clubgebouw waar de prijsuitreiking en vergaderingen plaatsvinden en waar de leden ‘s winters samenkomen. Volgens Duijzer was het plotselinge overlijden van Gijs Horden een klap. "Hij was vele jaren voorzitter en heeft veel voor de vereniging betekend."
Van lieverlee liep het ledental terug van ruim tweehonderd tot pakweg honderd nu. “In de beginjaren moest je om lid te worden in Nieuwland wonen of er gewoond hebben. Later gold dat niet meer en kregen we veel leden van buiten het dorp. We waren een goedkope vereniging. Met onze visakte mocht je overal in het land vissen. In de loop der jaren verdwenen de dames- en de jeugdafdeling. Het valt niet mee om de jeugd voor het vissen te interesseren. Maar daar hebben veel verenigingen mee te maken.” Tegenwoordig doet Duijzer niet meer aan wedstrijden mee. "Ik heb last van m'n ogen en dan reageer je al gauw te laat. Maar ik heb er altijd van genoten. Het gaat om de spanning: wanneer bijt-ie? Wanneer sla ik aan? Welk aas gebruik je? Je moet geduld hebben en er komt ook kunde bij kijken.” Ook naast het vissen beleefde hij veel plezier aan ‘t Weeraaltje. "We hebben het altijd heel gezellig met elkaar. De saamhorigheid is groot. Het mooiste is natuurlijk om elkaar af en toe op de kast te jagen.”
André Bijl