Een veelkleurig portret van de streek
alblasserwaard • Met 'Polderberichten' krijgt het boek 100waard uit 2017 een opvolger; rode draad is weer de diversiteit van de bewoners van de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden.
Duivenmelkers uit Ameide, toeristen in Kinderdijk, herinneringen aan de landbouwschool in Ottoland, de vergankelijkheid van het leven en de bebouwing in de polder; het komt samen in 'Polderberichten'. De schrijvers en samenstellers Bram van der Wal uit Meerkerk, Joost-Jan Kool uit Lexmond en Ferry Verheij uit Noordeloos maakten een zeer gevarieerd portret van de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden. "Dit boek komt voort uit de goodwill die we binnenhaalden met 100Waard", stelt Bram. In 100Waard werden honderd Alblasserwaarders in de leeftijd van 1 tot en met 100 geportretteerd. "Dat is heel goed ontvangen en verkocht. In de jaren erna hebben we nagedacht over een vervolg."
De basis werden de columns, overdenkingen en terugblikken van Bram van der Wal en Joost-Jan Kool die ze op Facebook publiceerden. Het eerste idee om daar verder vorm aan te geven: Ferry, in het dagelijks leven ontwerper en fotograaf, zou er bijpassende beelden bij maken. Maar die zag dat niet zitten. "Het leek me te lastig om bij al die teksten de juiste associatie te krijgen om er een goede foto bij te maken. Ik wilde ook niet dat het alleen ons feestje zou worden, mijn doel was het juist breder te trekken." Een opzet waar de andere twee in meegingen. Via Ferry sloten drie Alblasserwaardse fotografen zich aan bij de totstandkoming van 'Polderberichten'. "Peter Paul Klapwijk, molenaar uit Kinderdijk, vond ik interessant omdat hij de overlast van toeristen juist gebruikte om mensen te ontmoeten en een prachtige fotoserie te maken. Een mooie manier van omdenken. Bij Lianne van Genderen uit Oud-Alblas sprak de sfeer me ongelofelijk aan; in al haar foto's proefde ik de Alblasserwaardse polder. En bij Gyselle Blokland uit Gorinchem wilde ik gebruikmaken van haar serie van raamportretten in de coronatijd, maar ze bleek een veel mooiere serie te hebben van duivenmelkers in haar woonplaats. Ze hebben alledrie een wezenlijk andere manier van fotograferen en dat zorgde voor de afwisseling waarnaar we op bezoek waren."
Afwisseling, diversiteit; het zijn woorden die regelmatig voorbij komen. Misschien vormt juist die diversiteit de samenhang van 'Polderberichten', waar naast de genoemde teksten en fotografen ook (foto)hoofdstukken over 'Generaties op de landbouwschool', 'Dit is Gerrit' (streekbewoners die én Gerrit heten én een pet of ander hoofddeksel dragen) en 'Geen boer, geen loonwerker, ook geen hovenier...' voorbijkomen.
Het boek is nu klaar en ligt in de winkels. De makers zijn er, zoals gebruikelijk is in de polder, met enige gematigdheid trots op. Bram: "Van mijn zoon, die niet al te zeer van het lezen is, kreeg ik een mooi compliment. 'Een goed boek hoor pa. Het ligt op het toilet en ik lees er elke keer een stukje uit.'"