Marktkoopman neemt na 45 jaar afscheid van Leerdamse markt
'Er is stille verwondering'
"Ik ben geboren in 1950 in Veenendaal, als vijfde in een gezin met negen kinderen. Als 14-jarige jongen kwam ik na het lager onderwijs op de markt als kaasverkoper. Op mijn 16e jaar kwam ik door omstandigheden te werken bij een groothandel in truien en vesten. Van mijn 20e tot mijn 22e jaar moest ik twee jaar in militaire dienst en kwam bij de marine. Na mijn diensttijd kwam ik weer een jaar op de markt terecht als bloemenverkoper. Daarna heb ik tot mijn 25e gewerkt in een groothandelsbedrijf. En toen kwam het grote moment dat ik op maandag 5 januari 1976 als zelfstandige ondernemer in ondergoed en nachtkleding begon op vijf markten: Ede, Duiven, Putten, Leerdam en Amersfoort.
Het marktleven is een afhankelijk leven: je moet regen, storm en koude trotseren. Met de verkoop op de markt had ik een goede boterham, tot 1993. Daarna ging het heel snel achteruit. Dat had drie oorzaken: steeds meer vrouwen namen een baan en kwamen daardoor niet meer op de markt. Ook de opkomst van de winkels zoals Wibra, Zeeman en Aldi speelden een rol. En als laatste verloor de markt steeds meer haar aantrekkelijkheid. De slagzin ‘op de markt is u gulden een daalder waard’ klopte steeds minder, onder andere doordat bovengenoemde winkels véél goedkoper waren.
Ik had inmiddels een lieve vrouw en zes kinderen. We begonnen ons zorgen te maken over de toekomst op de markt. Toen deed zich in 1994 de gelegenheid voor om in Opheusden een winkel over nemen in dames- en kindermode. Uit interesse startte ik met de studie CGO in Amersfoort en haalde de A, B en C- cursus. Een vervolg op deze cursus is de E-cursus, een vierjarige tweedegraads opleiding voor godsdienstdocent. Maar die opleiding durfde ik niet aan. Ik, als eenvoudige marktkoopman met alleen maar lager onderwijs kon toch die opleiding niet doen? Maar elk jaar als er dan weer een bericht in het RD stond, begon het van binnen weer te kriebelen. Na vier jaar zei mijn vriend Marius van Beek: ‘Kom op joh, we gaan gewoon naar die voorlichtingsavond in Gouda en kijken gewoon.’ Zo gezegd, zo gedaan. Dat is de zet geweest die mij heeft doen besluiten om die studie in 1999 te volgen. Vier jaar elke week naar Gouda met al die tentamens is zwaar. Daar kwam nog bij dat ik een gezin had met zes kinderen, drie markten en de winkel. Achteraf ben ik nog verwonderd dat ik de kracht en wijsheid heb mogen ontvangen van de Heere om na vier jaar te slagen.
Omdat er voor mijn werk in de winkel ook veel rustige perioden waren, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan solliciteren als godsdienstdocent. De eerste sollicitatie was naar het Lodenstein College Amersfoort. Toen ik de sollicitatiebrief op de post deed, wilde ik gelijk weer de brief eruit halen omdat ik dacht: 'waar begin je toch aan'. Ik heb in totaal vijfmaal gesolliciteerd bij verschillende scholen. Overal werd ik afgewezen. De laatste was het Gomarus scholengemeenschap. En toen? Ook afgewezen. Ik zei toen tegen mijn broer Wim: ‘Ik stop met het solliciteren.’ Twee uur later kwam er een telefoontje van het Gomarus of ik alsnog wilde langskomen voor een sollicitatiegesprek. Vanaf het schooljaar 2003/ 2004 ben ik daar les gaan geven.
Tijdens mijn opleiding sprak ik een medestudent die al lesgaf. Ik vroeg hoe het was om les te geven aan pubers. Hij zei: ‘het zijn mijn vrienden’. Dat vond ik zo'n mooi antwoord, ik hoopte dat ik dat later ook zou kunnen zeggen. Nu kan ik volmondig beamen dat bijna alle leerlingen mijn vrienden zijn geworden. Helaas is door mijn leeftijd in juli 2020 een einde gekomen van het leraarschap. En nu ga ik eind oktober na 45 jaar ook afscheid nemen als marktkoopman. Dit werk heb ik ook met veel plezier en enthousiasme mogen doen. Van de 45 jaar als marktkoopman ben ik acht keer thuis gebleven vanwege ziekte, vier keer vanwege storm en zeven keer door bijzondere omstandigheden. Als ik mijn levensweg overzie, is er stille verwondering."