Greet en Aaltje zorgen samen voor hun partner en broer Cor
'Ons vervelen doen we niet'
leerdam • Greet en Aaltje vertellen openhartig over hoe het leven plots kan veranderen en je ineens mantelzorger bent voor, in hun geval, je partner en broer.
Greet (65) en haar schoonzus Aaltje (76) zijn mantelzorgers voor partner en broer Cor. Aaltje staat ook nog haar voormalige buurman bij. Hoewel er veel emotionele momenten zijn, zul je ze niet horen klagen. “Dat doen we wel tegen elkaar,” vertelt Aaltje. Ze reizen samen wat af en steunen elkaar. De dames staan nuchter in het leven. “De tijd vliegt ook,” verzucht Greet met een lach. “Ik werk nog op de Lingebolder. Deze week ben ik vrij, maar vraag me niet wat ik allemaal gedaan heb. Ons vervelen doen we niet.”
Een jaar geleden kreeg Cor een herseninfarct. Greet: “We waren samen in de auto. Bij het wegrijden vond ik al dat Cor wat onrustig reed. Op de snelweg werd dat erger en begon hij een beetje te slingeren en zette de auto op de vluchtstrook. Bleek er al een wagen van Rijkswaterstaat achter ons te rijden die het rijgedrag vreemd vond. Een ziekenwagen was gelukkig snel ter plaatse en in het ziekenhuis bleek hij een herseninfarct te hebben gehad.”
Iedere dag ging zij met Aaltje, de zus van Cor, naar het ziekenhuis. De man van Aaltje reed, want Greet heeft geen rijbewijs. Zij is daar nog altijd dankbaar voor. “Ach, was helemaal geen probleem,” reageert Aaltje nuchter. Na acht weken ziekenhuis kwam Cor naar Emma in Leerdam. Greet: “Een hele vreemde situatie, als je na dertig jaar samenwonen zo uit elkaar wordt gerukt. Inmiddels gaat het lopen weer aardig, maar praten nog niet en hij heeft een kort geheugen. Dat maakt het wel moeilijk. Laatst dacht hij dat hij jarig was en ik kwam maar niet. Helemaal overstuur.”
“Hij vergeet ook namen,” vult Aaltje aan. “Mijn naam niet, maar Greet moet altijd zeggen hoe ze heet. Hij weet wel precies hoe laat we komen en weer gaan. Dan zit hij tegen half vijf steeds op zijn horloge te kijken.”
Op zondag halen ze Cor op. Dan kan hij bij Aaltje vanaf het balkon naar het voetbal op het terrein van Leerdam Sport kijken.
De Corona-maatregelen maakten het contact nog moeilijker, merkte Greet. “We deden wel aan beeldbellen, maar dat was lastig, omdat praten zo slecht gaat. Of even zwaaien naar hem op het balkon. Dat was geen leuke tijd.”
Aaltje zorgt ook voor haar voormalige buurman Jo. “Ik heb er zeven jaar naast gewoond en hielp toen al met van alles. Nu woont hij in Lingesteyn, nadat hij zijn heup brak. Ook is hij een beetje dementerend. Vandaag is hij jarig, 87 geworden, dus straks gaan we gebak bezorgen. Hij heeft verder niemand meer. Hij denkt ook nog steeds dat ik naast hem woon. Zo’n man laat je niet in de steek.”
SamenDoen
Beide dames worden ondersteund door SamenDoen. Aaltje: “Ik vind het wel fijn hoor, dat SamenDoen er is. Voor verschillende dingen of als je ergens mee zit. En vorig jaar zijn we in de Week van de Mantelzorg mee geweest met de boot. Dat was leuk hoor.”
Greet is geholpen met het invullen van papieren. “Ik had papieren niet goed ingevuld toen Cor naar Emma ging. Toen hebben ze een vrijwilliger gestuurd en die heeft toen de belastingpapieren opnieuw ingevuld en is het allemaal goed gekomen.”
Klagen doen de dames niet. Het hoort er inmiddels bij. En er zitten ook leuke kanten aan. Zoals het contact met mensen. “Zeker in deze tijd, want je komt toch minder de deur uit met die Corona,” verzucht Aaltje. “Gelukkig mag er nu al wat meer. In het begin was het niet leuk, al dat afstandelijke.”
Ook jouw verhaal vertellen over mantelzorg? Of heb je ondersteuning nodig bij het mantelzorgen? Neem dan contact op met Mantelzorg VHL, onderdeel van Welzijn Vianen en SamenDoen. Bellen kan naar 0345-637363 of mail naar info@mantelzorgvhl.nl.