'Iedereen kan iets doen voor een kind'
Opgroeien met een beetje extra hulp
acquoy • Het is even zoeken naar het juiste huisnummer langs de lange Diefdijk, tenminste als je zit te turen naar de cijfertjes op de brievenbus. Maar het kan eigenlijk niet missen. Voor het raam aan de voorkant van het huis hangt een grote afbeelding van een warm geel huis, met een uitbundig roze hart erin.
Het is het logo van Het Vergeten Kind, vertelt Patricia even later aan de keukentafel. Deze stichting zet zich in voor kinderen die thuis niet veilig zijn, iets wat voor de buitenwereld vaak niet zichtbaar is. Het Vergeten Kind vraagt bijvoorbeeld aandacht voor het legertje aan hulpverleners dat kinderen, als ze pech hebben, aan zich voorbij zien trekken. Door al die wisselingen wordt een vertrouwensband opbouwen wel erg lastig.
Rieneke en Patricia proberen daar op hun manier iets aan te doen. Ze zijn een gezinshuis gestart. "Een gezinshuis is een pleeggezin, maar dan met professionele pleegouders", legt Patricia uit. Deskundigheid in huis, maar wel met vaste gezichten dus.
Zowel Rieneke als Patricia hadden al een achtergrond in de zorg. Rieneke (32), opgegroeid in Schoonrewoerd, werkte in de jeugdhulpverlening als jongeren- en gezinscoach. Die baan heeft ze nu opgezegd.
Patricia (38) is zelfstandig ondernemer. Met haar bedrijf 'Sterk in Actie' biedt zij aan kinderen in de omgeving logeeropvang, weerbaarheidstrainingen zoals Rots en Water en sportactiviteiten aan. "Dat blijf ik doen, het voordeel is dat ik dat op een laag pitje kan zetten als we hier een drukke periode hebben." Patricia is daarnaast ervaringsdeskundige: zij groeide op in een gezinshuis in jeugddorp De Glind.
De wens om een gezinshuis te beginnen was er al lang. Het paar begon met crisispleegzorg, wat vervolgens overging in perspectiefbiedende pleegzorg en nu dus in een gezinshuis. Het mooie is dat de twee kinderen die bij Patricia en Rieneke kwamen vanwege een crisissituatie, altijd gebleven zijn. Daarnaast wordt er nu volop verbouwd aan twee appartementen, waar straks twee meiden tussen de 16 en 23 jaar kunnen werken aan hun zelfstandigheid.
Met hun eigen voorbeeld illustreren deze gezinshuisouders dat er heel veel manieren zijn waarop mensen iets voor kinderen kunnen betekenen. Patricia benadrukt: "Er is heel veel hulp nodig. Je hoeft echt niet meteen je hele leven om te gooien en een gezinshuis te beginnen, je kunt ook enorm veel doen door een middagje in de week met een kind op te trekken. En je hoeft ook niet te voldoen aan het standaardplaatje van huisje, boompje, beestje. Ook alleenstaanden kunnen bijvoorbeeld iets doen in de pleegzorg."
Ingewikkeld is het niet wat ze doet, vindt Patricia. "We leven hier zo gewoon mogelijk." Veiligheid bieden is het belangrijkste. De naam van het gezinshuis is veelzeggend: Vulpes Antrem betekent vossenhol. "We gingen op zoek wat de naam Vulpen betekent en kwamen uit op 'vos'. Vanuit het 'hol' bieden we bescherming en kunnen de kinderen op weg naar zelfstandigheid."
Op dat pad naar een gebalanceerd leven draait het vooral om dingen samen doen, als je het Patricia en Rieneke vraagt. Niet voor niets komt er straks ook een mantelzorgwoning op het terrein voor de oom en tante van Patricia. Met meerdere generaties op één erf wonen is altijd hun droom geweest. "Er wordt niet voor niets gezegd: 'It takes a village to raise a child'. We hebben hier heerlijk de ruimte. Herrie maken als je een keer boos ben mag. We gaan dieren houden - Rieneke komt van een boerderij - en speeltoestellen plaatsen. Ik zie ons al gesprekken voeren bij een kampvuur of tijdens een wandeling. Klinkt wel heel idealistisch hè? Maar ik denk dat het zo werkt."
Als de verbouwing is afgerond, volgt een open dag bij Vulpes Antrem, want het gezinshuis wil zichzelf graag laten zien. Belangstellenden kunnen nu al een kijkje nemen op de website:
q gezinshuisvulpesantrem.nl
Janneke Boogaard