'Ik hoef nergens om te vragen, mijn man doet alles voor mij'
Mantelzorgers in het zonnetje
lopik • Op de Dag van de Mantelzorg -dinsdag 10 november- worden de 4,4 miljoen mantelzorgers in Nederland in het zonnetje gezet. Sinds afgelopen week staan in de gemeente Lopik borden met daarop posters van plaatselijke mantelzorgers. Theo Odijk is een van hen.
De 78-jarige Lopikenaar realiseerde zich niet eens, dat hij al jaren mantelzorger is. In 2000 openbaarden zich bij zijn echtgenote Ria de eerste klachten. Pas jaren later kwamen de medici erachter dat zijn vrouw last had van dystonie, een stoornis in de spierspanning.
Muizenhuizen
Het ziekteproces, dat bij haar spierspasmes in het gezicht veroorzaakt, verliep langzaam. Ze verloor de controle over haar oogleden en stembanden.
Haar passie, het boetseren van miniatuurbeelden, schilderen en het maken van 'muizenhuizen', waarmee ze wereldwijd op beurzen succesvol was, moest de creatieve duizendpoot, die dertien boeken publiceerde, uiteindelijk opgeven.
“Op mijn 58ste stopte ik met werken en was zodoende in de gelegenheid mijn vrouw bij te staan bij haar hobby, die veel tijd in beslag nam,” vertelt Theo Odijk.
Huisman
Hun woning was ingericht met een atelier, waar Ria cursussen gaf. Theo ontpopte zich als huisman en vond dat - en vindt dat nog steeds – geen probleem.
Theo: "De klachten van Ria verergerden. In 2005 stelde een specialist de juiste diagnose. Met botox-injecties in haar gezicht wordt de dystonie nu behandeld. Elke drie maanden krijgt ze deze prikken, waarmee ze controle houdt over haar gelaat."
Tot overmaat van ramp kreeg ze ook nog een zware hernia, die niet operatief te verhelpen is. Met de juiste pijnbestrijding kan ze er mee omgaan, maar lopen gaat volgens Theo moeizaam: "Ria is snel vermoeid. Wassen en aankleden na het opstaan kan nog net, maar daarna is ze op.”
Krant
De huishoudelijke taken van Theo bestaan uit ontbijt klaarmaken, koffie zetten, stofzuigen en de lunch voorbereiden. “Tussendoor heb ik even tijd om de krant door te bladeren. ’s Middags doe ik de boodschappen en voor ik het weet, sta ik in de keuken te koken voor het avondeten en is de dag bijna alweer voorbij. Gelukkig hebben we hulp van onze twee zonen en de buren staan als het nodig is altijd klaar. Dit alles moet je niet zien als klagen, hoor, want ik lijd er niet onder.”
Maatje
Na een tip van een plaatsgenoot kreeg de gemeente lucht van zijn mantelzorgactiviteiten. Dit opende deuren. Stichting Pulse, de welzijnsonderneming van en voor inwoners van IJsselstein en Lopik, zorgde voor een maatje, die iedere twee weken een praatje komt maken met Ria Odijk.
“Dit aangename bezoek geeft mij de gelegenheid iets anders te doen,” stelt Theo. “Ik houd van fietsen en kegelen. Met de Zonnebloem maakten we een boottochtje op de Linge. Het was alweer zes jaar geleden, dat ik voor het laatst op vakantie was geweest. In deze coronatijd doen we niet laconiek, want we zitten beiden in een kwetsbare groep. De boodschappen laten we soms bezorgen en we beperken het bezoek.”
Dankbaar
Ria Odijk is dankbaar met alle hulp. “Ik hoef nergens om te vragen. Mijn man doet alles voor mij. Na de opvoeding van mijn twee kinderen, heb ik 30 jaar lang mijn hobby kunnen uitoefenen in binnen- en buitenland. Mijn werk hangt en staat in de prachtigste huizen en zelfs kastelen over de hele wereld. Daar ben ik trots op, bijna net zo trots als op mijn man.”
Wim Kroone