Wim de Leur stopt met 4 mei-comité:
'Een mooi markeringspunt'
De komende 4 mei-herdenking wordt de laatste voor Wim de Leur als voorzitter van het 4 mei-comité. Hij was sinds de oprichting in 2017 voorzitter. Daarvoor was hij acht jaar voorzitter van het Oranje Comité, waar toen ook de 4 mei-herdenking onder viel. "Toen dat stopte, heb ik gevraagd of ik door mocht gaan met een apart 4 mei-comité. Die herdenking ligt me na aan het hart en doet me ten diepste meer dan het Oranjefeest."
"Tot 2009 was er alleen een stille tocht op 4 mei, die steeds minder druk bezocht werd. Er liepen vooral mensen mee die de oorlog hadden meegemaakt en die groep werd steeds kleiner. Samen met de overige leden van het comité kozen we ervoor om de herdenkingsbijeenkomst niet eenmaal in de vijf jaar, maar jaarlijks te houden. En we wilden een betekenisvol programma bieden."
Zo werd de route van de stille tocht gewijzigd. Waar eerst de stoet door de wijk Kraaihoek liep richting het oorlogsmonument op de begraafplaats, werd er gekozen voor het Joods monument bij 't Zand als startpunt. Wim: "Dat is een historische Papendrechtse wijk. Als je dan over de dijk loopt en je ziet de grote vlag hangen aan de witte kerktoren en de klok begint te luiden, dan voel ik me een echte Papendrechter. Dat is een kippenvel-moment."
Met veel genoegen zag Wim de laatste jaren dat de kerk steeds voller raakte tijdens de herdenkingsbijeenkomst die voorafgaat aan twee minuten stilte en de kranslegging. In die samenkomst wordt ieder jaar, naast bijzondere sprekers, ook ruimte gegeven aan de jeugd, poëzie en mooie muziek. André de Jager kreeg over dat laatste de leiding en zorgt voor een gevarieerde en passende invulling.
"Als je dan daarna met ruim duizend Papendrechters bij het monument staat, dan besef ik; daar doen we het voor. En natuurlijk gaat dat dit jaar allemaal anders. Er zijn nu geen mogelijkheden om samen te komen."
"Het werk voor het 4 mei-comité is een stukje levenswerk geworden. Ik heb in het verleden veel gedaan voor het Dordts Museum en het Albert Schweitzer ziekenhuis, maar dit heb ik het langst willen volhouden. Hier kun je zoveel in kwijt. Emotie. Herinneringen. Maar 4 mei bevat ook een belangrijke boodschap om uit te dragen; te waarschuwen dat zoiets nooit meer mag gebeuren."
"Ik zou aan de ene kant graag nog doorgaan, maar het is mooi geweest. Ik ben 70 jaar en hoop dat de mensen nu nog blij zijn met mijn inbreng. Ik ben geen makkelijk mens. Ik leg de lat hoog voor mezelf en heb een hoog verwachtingspatroon van mensen om me heen. En dat kan ook, want ik heb met Sandra Verdoorn, Jeanette Schenk en Peter Jan van der Giessen een geweldig team om me heen, waarin we elkaar perfect aanvullen. De planning van zo'n dienst moet bijvoorbeeld helemaal kloppen. En wat gezegd wordt, moet relevant zijn voor iedereen. Die eigenschap van mezelf en mijn leeftijd hebben me doen beseffen dat het goed is om me nu terug te trekken. Ik zal het missen, dat weet ik zeker. Maar het is verstandig."
De laatste wapenfeiten van het Comité zijn de gedenksteen voor Gerrit van Dalen, de realisering van de gedenksteen voor alle gevallen en vermoorde Papendrechters in de Tweede Wereldoorlog, die buiten Papendrecht begraven liggen, de '40-'45 Route die langs 21 punten wordt uitgezet en een Papendrechts blad over 75 jaar Bevrijding, dat op vrijdag 24 april huis aan huis verspreid zal worden in Papendrecht.
'Ik zal het missen, dat weet ik zeker.
Maar het is verstandig'
"Achter de schermen is er altijd veel te doen voor het 4 mei-comité, zeker dit jaar, vanwege 75 jaar Vrijheid. Ik ben enorm blij dat eigenlijk alle activiteiten die we voorbereid hebben, kunnen doorgaan. Maar dan op aangepaste wijze natuurlijk, vanwege de corona-maatregelen. De Stille Tocht lopen we dit jaar met niet meer dan vier tot zes personen en datzelfde geldt voor de herdenking bij het oorlogsmonument. Van tevoren worden er van de sprekers en de muziek opnamen gemaakt in de Grote Kerk en die worden gemengd met een live uitzending op 4 mei, zodat iedereen het mee kan maken."
"Daarnaast kan de 4 mei-herdenking dit jaar onbedoeld extra groot zijn, omdat iedereen thuis zit. In andere jaren zijn er altijd veel mensen op vakantie, maar nu kan iedereen toch ook thuis herdenken. Het zou mooi zijn als iedereen voor zijn huis gaat staan tijdens de twee minuten stilte en de dag erop zijn huis uitbundig versiert om de 75e Bevrijdingsdag te vieren!"