Terug op de vertrouwde plek
Menig Bommelaar is eruit gedoopt: de zilveren schaal op een mooi bewerkt houten onderstel. Dat geldt ook voor Eike van de Werken-Groeneveld en Ferdinand Zwaan. Ze kennen elkaar uit hun jeugd. Dankzij een ontmoeting tientallen jaren later, is het zeldzame, neoclassicistische lantaarndoopvont weer terecht.
Ferdinand vertelt: "Ergens in 1983 had ik op een zaterdagmorgen een afspraak met Jaap Dorrestein, oud-dierenarts en eigenaar van een gravurewinkel in Zaltbommel. Ik kwam kijken bij een zeldzame gravure van Zaltbommel. Vanuit zijn huis aan het Kerkplein zagen we de toenmalige koster van de Sint-Maartenskerk lopen. Jaap moedigde mij aan om hem te vragen of ik de wandschilderingen in de kerk van dichtbij mocht bekijken, dat kon goed omdat de kerk deels in de steigers stond. De koster, die ik nog van vroeger kende, vond dat goed. Nadat ik de schilderingen had bewonderd, liep ik weer naar buiten. Daar zag ik tot mijn verbazing in een grote afvalcontainer tussen het puin het doopvont liggen. Ik heb gevraagd of ik het mee mocht nemen en dat mocht. Er waren een paar stukken afgebroken, die heb ik los meegenomen."
Hij nam het houten interieurstuk mee naar huis in Heerhugowaard. "Mijn vrouw vond het niet mooi staan in de huiskamer, dus het belandde in de garage en later bij een vriendin in huis."
In 2011 ontmoette Ferdinand na meer dan zestig jaar Eike Groeneveld. Ze zochten elkaar sindsdien een paar keer op. Pas een paar jaar geleden kwam het doopvont ter sprake, toen bleek dat de man van Eike één van de kosters was van de PKN-kerk in Zaltbommel. Eike: "Het doopvont is waarschijnlijk meer dan 150 jaar in gebruik geweest. Juist omdat er zoveel Bommelaren uit gedoopt zijn, vond ik het belangrijk om het in ere te herstellen. Maar het moest wel gerestaureerd worden en dat kost natuurlijk geld." Gelukkig deelde de restaurateur de liefde voor dit oude doopvont en rekende hij een zacht prijsje, maar dan nog. Eike: "Toen las ik in de krant dat de Van Voordenstichting mensen aanmoedigde om met kleine initiatieven te komen voor subsidie. Ik dacht meteen aan het doopvont."
Ton van Balken van de Van Voordenstichting vertelt: "Toen bleek dat de familie Van Voorden ooit de zilveren schaal heeft geschonken die bij het doopvont hoort, hebben we besloten om het hele bedrag te subsidiëren, iets wat we normaal niet doen."
De tand des tijds is nog te zien voor wie het doopvont nauwkeurig bekijkt. "Dat is juist mooi, er hoort een verhaal bij", vindt Ferdinand.
Het was de bedoeling dat het doopvont tijdens de Paaswake (zaterdagavond 11 april) op zijn oude vertrouwde plek zou staan. Een symbolisch moment, want met Pasen herdenken gelovigen hun doop. Maar door de Corona-maatregelen zal dit 'weerzien' naar een later moment worden verplaatst.