'Je ziet dat mensen angstig worden, meer dan in het begin'
Verdriet, afstand en verbondenheid
giessenburg • Ze moeten allebei grotendeels opnieuw hun toevlucht zoeken tot internet als ze contact leggen met leerlingen of gemeenteleden. Dat lukt, maar is een teleurstelling. “Dit betekent dat je weer op het nulpunt staat, net als in maart/april”, zegt Jan Holtslag. “Veel activiteiten kunnen niet doorgaan of moeten online, zoals belijdeniscatechisatie. Op eerste kerstdag zou er een kinderkoor zingen tijdens de dienst, dat wordt nu opgenomen en in de uitzending van de dienst gemonteerd.”
Teleurstelling
Na de eerste lockdown was Holtslag blij dat er weer meer mogelijk was. “Je kon weer opbouwen van dertig bezoekers naar honderd. Het was een teleurstelling dat het weer naar dertig ging. Nog weer een stap terugzetten is pijnlijk.”
De voorganger constateert dat de meeste mensen zich prima redden. “Maar je ziet dat het op mensen die eenzaam en kwetsbaar zijn een enorme impact heeft. Je ziet ook dat mensen angstig worden, meer dan in het begin. En degenen die door corona getroffen zijn, maken een heel andere situatie mee.”
In de kerkenraad is herhaaldelijk overleg. “De vraag die we steeds hebben: welk signaal geef je af? Het belangrijkste is dat je zelf geen bron van besmetting wilt zijn. Daarachteraan komt het signaal dat je afgeeft. Natuurlijk heb je mensen die het strikter willen en anderen die juist minder strikt zijn, maar we zijn er met elkaar zonder grote moeite uitgekomen. Dat hoor ik van meer gemeenten. We moeten terug naar situatie in maart, maar wel met pijn in het hart.”
Holtslag verwacht dat de kinderclubs van de kerk weer zullen starten als de basischolen weer opengaan. “Ik ga ervanuit dat catechisatie de eerste twee weken van het nieuwe jaar nog online zal zijn. We hopen dat het na 19 januari weer fysiek kan.”
De afgedwongen afstand raakt aan de kern van de kerk, constateert Holtslag. “Elkaar ontmoeten is onderdeel van gemeentezijn. Verbondenheid hoort erbij.” Ondanks alles ziet hij ook mooie dingen ontstaan. “Ik zie ouderlingen die in hun wijk kaarten rondbrengen. En ik kreeg vijf enveloppen met geld, met de vraag: ‘Wil je die geven aan mensen die het moeilijk hebben’? Daar word ik stil van.”
De dochter van Holtslag, Laura Holtslag, is leerkracht in op de Eben Haëzerschool in Nieuwpoort. Ook voor haar ziet het werkzame leven er ineens weer anders uit. “Het was een heleboel geregel in het begin. In de eerste thuiswerkperiode hadden we het goed geregeld, daar kunnen we nu op voortborduren.”
Onverwacht
Het bericht kwam onverwacht voor Laura en haar collega’s. “We hadden vrijdag 11 december nog niet kunnen bedenken dat dinsdag 15 december de laatste schooldag zou zijn. De kerstviering hebben we snel verplaatst naar de dinsdag. Het was mooi om dat met elkaar te vieren.”
Zelf ziet Laura niet tegen de komende weken van online onderwijs op. “Maar er zijn leerkrachten die dat wel hebben. Ondanks alles heerst er een sfeer van: we gaan het doen, het komt wel goed.” De extra begeleiding door onderwijsassistenten gaat door via internet. “Zij spreken met het kind een tijd af en gaan dan lezen of extra rekenen, de hulp die ze normaal ook geven, maar dan online. Ook is er opvang op school, voor een kleine groep leerlingen. Dat wordt verzorgd door de leerkrachten van de groepen 1 en 2, de onderwijsassistentes en stagiaires. Zo houden de andere leerkrachten de handen vrij voor online onderwijs.”
Dat direct contact met de leerlingen niet mogelijk is, is een handicap. "We proberen minimaal twee keer in de week het gesprek aan te gaan met elk kind, door te vragen hoe het gaat, ook in de online les.”
Anne Marie Hoekstra