'We zijn de brandhaard Rotterdam aan het inhalen'
Huisartsen luiden de noodklok
molenlanden • Dick Kruijthoff, huisarts in Bleskensgraaf, ligt er letterlijk wakker van. "We zagen dat de besmettingen eerst vooral in Rotterdam waren. Maar door het woon-werkverkeer en het opengaan van de scholen steekt het ook hier steeds meer de kop op. Twee weken geleden was het in onze praktijk nog druppelsgewijs, maar we zien een steeds snellere toename. We zijn de brandhaard Rotterdam snel aan het inhalen. En omdat we dichter bij de brandhaarden wonen dan bij de eerste golf kan het hier nu ernstiger verlopen dan in het voorjaar.”
Eén van zijn collega's in Oud-Alblas, Caroline van 't Veld-Lous, herkent dit beeld volledig. "Ik kom net terug van zwangerschapsverlof en sindsdien heb ik al zes besmettingen doorgekregen van mensen. De trend daarbij is dat het vaak om mensen onder de 50 gaat met lichte klachten. En dat is het probleem: er is veel te weinig urgentie om te testen, mensen denken 'Het is een verkoudheid' en gaan gewoon de deur uit. Dan gaan de besmettingen rond als een lopend vuurtje." Ook Kruijthoff ziet dat streekgenoten nog te nonchalant reageren. "Bij de eerste golf, eerder dit jaar, schrokken de mensen erg en hielden ze zich nauwgezet aan de richtlijnen. Nu moeten ze zich er meer toe zetten, zeker omdat er toch het gevoel heerst dat het nog wel meevalt. Maar dat is absoluut niet zo. Als we nu niet oppassen, komt er ook hier echt een grote golf aan besmettingen."
Wat dat in de praktijk inhoudt, maakt Inge Wemmers uit Bleskensgraaf, IC-verpleegkundige in het Maasstad Ziekenhuis te Rotterdam, van dichtbij mee. "Ik zie een toename van mensen uit onze eigen streek, in plaats van overnames uit Noord-Brabant tijdens de eerste golf. We moeten op de IC nu al mensen verplaatsen naar ziekenhuizen in Limburg en Groningen. Daarbij komt dat veel van mijn collega's zelf uit de omgeving van Rotterdam komen en er dus ook meer uitvallen door corona. In vergelijking met de vorige golf is die uitval nu veel hoger. Dat zorgt ervoor dat de druk op de IC én op de reguliere zorg heel hoog is. De behandelmethodes zijn echt beter, maar je moet wel handen en bedden hebben om die zorg te kunnen bieden."
De vanzelfsprekendheid om bij het Albert Schweitzerziekenhuis in Dordrecht of het Beatrixziekenhuis in Gorinchem terecht te kunnen voor eerste hulp is de laatste weken dan ook verdwenen door de grote hoeveelheid coronabesmettingen. Kruijthoff en Van 't Veld: "Je moet er rekening mee houden dat je zelfs niet in Zuid-Holland terechtkunt. Als de stijging van het aantal besmettingen doorzet, wordt dat alleen maar lastiger. Ziekenhuizen kunnen dan niet paraat zijn bij andere acute ernstige aandoeningen."
Corona treft niet alleen zwakke ouderen. Inge Wemmers ziet ook dertigers en veertigers op de IC die vechten voor hun leven. "Dat is het enge en onvoorspelbare van deze ziekte: je weet niet of je er met milde verschijnselen vanaf komt, of heel ziek wordt. Ik zie elke keer hoe loodzwaar het is voor de familie om hun naaste familieleden niet te kunnen bezoeken als ze ernstig ziek op de IC liggen, omdat je zelf ook in quarantaine moet. Houd je nu goed aan de regels, houd je eigen bubble van mensen waar je contact mee hebt, heel klein zodat je zo weinig mogelijk mensen kunt besmetten. Als je besmet bent moet iedereen waar jij contact mee hebt gehad tien dagen in quarantaine. Dat wil je niet op je geweten hebben. Of nog erger, dat je zelf iemand besmet.”
Een uitspraak over een complete lockdown, dat doen de drie zorgmedewerkers niet, dat laten ze aan de politiek. Maar een oproep om extreem voorzichtig te zijn, die komt recht uit hun hart. Kruijthoff: "De situatie is veel ernstiger dan velen beseffen. Ik zie nu nog dat het in het dorp vaak druk is, dat het dagelijks leven gewoon doorgaat. We moeten elkaar scherp houden in het naleven van de richtlijnen; dat kan letterlijk tientallen mensenlevens schelen."
Geurt Mouthaan