VN-ambassadeurs voor gehandicapten
'Er kan nog wel een tandje bij'
molenlanden • Uit ervaring weten Leo Waaijer en Eric Grip dat er voor optimale participatie van gehandicapten ook in Molenlanden nog werk verzet moet worden.
Waaijer maakt het zelf mee: trottoirs die te smal zijn voor zijn rolstoel, glazen deuren zonder stikker zodat hij ze niet kan zien, mensen die over zijn hoofd praten in plaats van mét hem. Hij begrijpt wel dat mensen zonder een beperking zich niet bewust zijn van die belemmeringen. Voordat hij gehandicapt raakte, zag hij ze ook niet.
Auto-immuunziekte
"Ik ben bedrijfseconoom en heb altijd in het internationaal management gezeten", vertelt Waaijer. "Ongeveer acht jaar geleden raakte ik als gevolg van een auto-immuunziekte visueel en motorisch gehandicapt." Grip was manager van bedrijven die rolstoelen leverden. Omstreeks zijn vijftigste belandde hij zelf in een rolstoel. "Ik heb ook een forse tremor in mijn handen. Mijn fijne motoriek is erg verminderd." Ook hij merkt dat voorzieningen in Molenlanden lang niet altijd rolstoelvriendelijk zijn. "Er zijn niet veel plaatsen waar een rolstoeltoegankelijk toilet is. Dat zou in de grotere kernen makkelijker te realiseren zijn dan in de kleinere. In alle redelijkheid willen we bekijken wat er mogelijk is. Verder zijn opritjes van trottoirs vaak te stijl. Daar gaat de gemeente iets aan doen. We hebben een goede gemeente die graag wil meedenken."
In 2018 deed de gemeente een nulmeting. Daaruit bleek dat er vooral oog was voor fysieke toegankelijkheid. Waaijer: "Er was een steekproef gedaan om te zien of mensen in een rolstoel trottoirs op kunnen komen, winkels in kunnen. Maar er was geen aandacht voor mensen met een visuele handicap die de website van de gemeente willen raadplegen: je kunt hem niet vergroten, geen contrast veranderen, er is geen voorleesfunctie. Hier wordt momenteel aan gewerkt met een zogenaamde 'meeleesgroep'. Ik heb ook gepleit voor communicatie in makkelijke taal, voor mensen met een verstandelijke beperking. De gemeente heeft acties ondernomen om in 'klare taal' te spreken. Daarnaast is het belangrijk dat er elk jaar een rapportage gemaakt wordt over wat er gedaan is en nog moet worden gedaan. De structuur om vorderingen te registreren en managen ontbreekt nog. Als ambassadeurs vinden we dat er in Molenlanden nog wel een tandje bij kan."
Ervaringskennis
'Ik droom ervan dat mensen met beperking gezien worden als normale mensen'
Om beleidsmakers, verenigingen en inwoners bewust te maken van de noodzaak mensen met een beperking tegemoet te komen, leggen de ambassadeurs contacten. "We hebben een presentatie verzorgd voor medewerkers van de gemeente en delen onze ervaringskennis. Verder hebben we sportclubs benaderd." Grip: "Het zou fijn zijn als ook sportclubs toegankelijk zijn voor publiek met een beperking. Het is vaak lastig om in een kantine te komen. We hebben alle sportclubs een brief gestuurd met de vraag of we langs mogen komen voor een gesprek. Daar wordt heel positief op gereageerd. Allemaal zeggen ze: we hebben er nooit bij stil gestaan. We willen ook nagaan of er sportverenigingen zijn die mensen met een beperking mee willen laten sporten. Dit jaar gaan we in gesprek met de tafeltennisvereniging. Voetbalclubs denken na over het opzetten van G-voetbal en we bekijken of we iets kunnen doen met rolstoelhandbal. Verder willen we meer bekendheid geven aan rolstoelhockey in Gorinchem." De ambassadeurs hopen dat de gemeente op alle beleidsterreinen aandacht zal krijgen voor hun doelgroep. Waaijer: "In de programmabegroting zag ik dat de uitvoering van het VN-verdrag is ondergebracht bij 'samenleving'. Dat is goed, maar niet integraal. Het heeft bijvoorbeeld ook met wonen en verkeer te maken. Alleen als je het integraal aanpakt ontstaat een cultuurverandering, zodat een ambtenaar denkt: ik kan dit stoepje wel aanpassen, maar als we de entree van het gebouw niet aanpassen is er nog steeds een hindernis."
Droom
De Ottolandse ambassadeur heeft een droom voor de samenleving van Molenlanden. "Het zou mooi zijn als ook kinderen en tieners met een beperking helemaal kunnen meedoen. Mijn droom is dat ik daar iets aan kan bijdragen. Een voorbeeld: een speelplaats waar ook kinderen in een rolstoel mee kunnen doen." Grip: "Ik droom ervan dat mensen met een beperking gezien worden als normale mensen." Voor meer informatie: Eric Grip (06-24803475/grip0014@ziggo.nl) en Leo Waaijer (06-52878199/Leo.waaijer@hotmail.com). Meer op: hetkontakt.nl.