'Focus op welzijn vóór zorg maakt ons bijzonder'
Zorglandgoed: 'Grijs, groen en gelukkig'
rumpt • "Wij gaan het anders doen, maar wel haalbaar en rendabel", dat was de overtuiging van initiatiefnemers Nicoline van Iperen en haar man Cor van den Berg. Ze zijn nu respectievelijk directeur/bestuurder en projectleider van de in 2010 opgerichte stichting Linge's Zorglandgoed in Rumpt, een kleinschalige woonvorm voor maximaal 35 zorgvragers met dementie en/of somatische indicatie.
Naar verwachting opent het zorglandgoed in augustus de deuren. Zij komt uit de zorg en hij heeft een techniek- en bouwachtergrond. Beide vijftigers liepen in hun voormalige banen tegen onbegrip van het management aan als het ging om het handelen op de werkvloer. Bovendien zag Van Iperen dat de zorgvraag steeds meer in het geding kwam door de gedwongen bezuinigingen. Torenhoge kosten voor overhead en management zijn niet noodzakelijk, zegt ze. "Het heeft alles te maken met hoe je in het leven staat en hoe je je werk wilt doen. Wij zetten in op collegiale samenwerking in plaats van op marktwerking en opdrijving van de kosten." Van den Berg vult aan: "Wij zitten op 9 procent overhead, in plaats van de gebruikelijke 12 procent, het percentage voor kleinschalige zorg." Van Iperen is maar meteen transparant over de beloningsstructuur: "Wij vergoeden onze raad van toezicht-leden de maximaal toegestane vrijwilligersvergoeding per jaar. Voor onszelf hanteren we een plafond van 70.000 euro per jaar. Per salaris scheelt dat twee tot drie medewerkers. Daar investeren we liever in."
Tien klantbeloften
In veel organisaties is zorg voor de bewoners het vertrekpunt. Dat is bij Linge's Zorglandgoed anders, vertelt Van Iperen. "Wij stellen welzijn vóór zorg, dat maakt ons bijzonder. We geloven dat wanneer iemand zich gehoord en gezien voelt, hij of zij zich al een stuk beter voelt. Daarom is het belangrijk dat we de achtergrond van onze bewoners kennen, zodat we daar op in kunnen spelen." Dat gaat best ver: "Als kinderen hun vader de vertrouwde kampeervakantie-ervaring opnieuw willen laten beleven, dan kunnen ze de caravan een paar nachtjes op ons terrein parkeren. Die man wordt daar beter van, daar gaat het om." Het stel wil absoluut geen BOPZ-instelling zijn (wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen), verklaart Van Iperen. "We zetten niemand vast. Voor ons gaat het om het welzijn van de persoon in kwestie. Als die het gevoel heeft 'ik mag zijn wie ik ben' hoeft hij of zij niet vastgehouden te worden, want dan wil die persoon niet zomaar weg." Ze vervolgt: "We werken op basis van een welzijns- en kwaliteitsplan dat door ons en enkele andere eigenaren van kleinschalige woonzorghuizen ontwikkeld is, ondersteund door het landelijke programma Waardigheid en Trots van het ministerie van VWS. Daarbij gaat het om het nakomen van tien klantbeloften, zoals: 'Hier voelen ik en mijn naasten ons thuis', en: 'Ik hoor erbij en heb zinvolle bezigheden'. Iedereen in de organisatie werkt daaraan."
Groen
Van den Berg zegt: "Het element 'groen' in ons zorgconcept komt, behalve de locatie, ook terug in hoe we bouwen: duurzaam, energieneutraal, innovatief en hybride, waarbij we vijftig jaar vooruit kijken. Het gebouw is desgewenst voor andere doelgroepen aan te passen." Het Zorglandgoed valt onder de Natuurschoonwet uit 1928, die bepaalt dat het voor een deel opengesteld moet worden voor publiek. "Daar hebben wij geen enkel probleem mee" zegt Van Iperen. "Wij verwelkomen iedereen voor een kopje koffie of een wandelingetje, en jongeren kunnen skeeleren over het geasfalteerde wandelpad, als ze maar rekening houden met de bewoners." Wonen in een groene omgeving, met maximale aandacht voor de zorgvrager moet voor iedereen bereikbaar zijn, vindt het echtpaar. Op ons wandelingetje langs pas aangelegde vijvers naar het aparte activiteitengebouw voor dagbesteding, horen we de scholekster en de zwaluw en zien we kieviten vliegen. 'Groener' kan haast niet!
Levien Vermeer