Uitvaart: doodleuk of doodeng?
vianen • Tijdens de Roefeldag liet Martin Hendericks Uitvaartverzorging de kinderen op een bijzondere manier kennismaken met de dood, en een aantal zaken die komen kijken bij het afscheid nemen van iemand die is overleden.
Ondanks de ernst van het onderwerp werd er volop gelachen, en was het meer een doodleuke dan een doodenge ervaring.
Hendericks en zijn collega's Désirée en Machteld ontvingen de leerlingen van de basisscholen in hun kantoor in De Hoeksteen. Ze zagen er een paspop gehuld in een dragerspak, en nadat ze allemaal een deftige dragershoed op hadden gezet was het ijs al voor deel gebroken.
Laagdrempelig
"Doodgaan is verdrietig, maar hoort wel bij het leven. Als wij uitvaarten mogen verzorgen proberen we daar altijd de kinderen bij te betrekken. Die gaan daar vaak veel onbevangener mee om dan menigeen denkt. Lang niet alle kinderen hebben ervaringen met de dood. Om het enge er een beetje af te halen gaan we daar vandaag heel laagdrempelig mee om", verklaarde Martin Hendericks.
Nadat de jeugd het een en andere te horen had gekregen over het werk van de uitvaartverzorgers werden ze meegenomen naar de 24-uurskamer. Dat is een ruimte waar de overledene in een kist ligt. De nabestaanden krijgen een sleutel en kunnen daar, tot de dag van de begrafenis of de crematie, elk uur van de dag naar toe om bij de overledene te zijn om afscheid te nemen.
Mini-uitvaart
Tijdens de Roefeldag werd dat afscheid nagespeeld; een mini-uitvaart met uiteraard een lege kist.
Op het deksel van een kist mochten alle kinderen iets tekenen of schrijven. Nadat het deksel op de kist was gelegd rolden de kinderen die op een onderstel naar de kerkelijke ruimte van De Hoeksteen, op het passende lied van Claudia de Brey 'Mag ik dan bij jou'.
Na een korte plechtigheid werd de kist naar een gereedstaande uitvaartwagen gebracht. Het oplaten van ballonnen was het sluitstuk van de plechtigheid.