René Rook schrijft boek over oud-oom en verzetsman
Voor oma, over Henk
Speciaal voor zijn oma Jannie Talmon-Hekking schreef René Rook ter herinnering aan haar in de oorlog omgekomen broer het boek 'In het spoor van Hendrik Hekking'.
"De geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in het algemeen en die van mijn oud-oom Hendrik (Henk) Hekking in het bijzonder fascineerden me als kind al", vertelt René Rook. "In de familie spraken we er regelmatig over en elk jaar op 4 mei bezoeken we zijn graf op de begraafplaats van Krimpen aan de Lek, het dorp waar hij en wij opgroeiden. Ik wist dat Henk zich in 1943 als jongen van achttien jaar aansloot bij het verzet tegen de Duitse bezetter en kort voor de bevrijding werd gefusilleerd in Amsterdam, maar veel meer kennis had ik niet."
Daar kwam een jaar of drie geleden verandering in toen Rook thuis bij zijn oma in een schoenendoos allerlei documenten en foto's over Henk Hekking ontdekte. "Al kijkende kreeg ik het gevoel dat ik daar iets mee moest doen, en al snel kwam ik op het idee om een boek over Henk samen te stellen. Ik ben er vervolgens mee aan de slag gegaan. De foto's, Henk's dagboekachtige schriftjes en de overige documenten gaven me al flink wat informatie, maar daarmee was het verhaal over het leven van mijn oud-oom nog lang niet compleet. Ik besefte gezien de leeftijd van mijn oma (92 inmiddels) dat zij waarschijnlijk de enige nog in leven zijnde persoon was die Henk écht persoonlijk gekend heeft en over hem kon vertellen. Ik stelde oma voor om haar te interviewen. We deden dat in verschillende sessies. Vanuit wat zij vertelde werd het beeld weer een stukje duidelijker. En uiteraard heb ik diverse andere bronnen geraadpleegd, waaronder het NIOD en verschillende archieven. Uiteindelijk heb ik twee jaar aan het boek gewerkt en heb ik het in een oplage van tien stuks laten drukken. Het eerste exemplaar was uiteraard voor mijn oma. De andere negen boeken zijn onder de naaste familie verdeeld."
'In het spoor van Hendrik Hekking' vertelt het verhaal over een goedlachse, ondeugende en soms ook wat stoere jongen uit Krimpen aan de Lek die in de meidagen van 1940 de Duitse vliegtuigen zag overkomen richting Rotterdam en gaandeweg de oorlog besloot een steentje te gaan bijdragen aan het verzet tegen de bezetter. Hij sloot zich als koerier aan bij de LO, een ondergrondse organisatie die hulp bood aan mensen die moesten onderduiken. Ook zijn dorpsgenoten (en vrienden) Jan van der Linden en Kees Schouten waren voor de LO actief. Op 26 februari 1945 vertrekt Henk Hekking naar Renswoude. 'Om eten te halen'; zegt hij tegen zijn familie. In werkelijkheid treft hij op een boerderij in dat dorp een verzetsgroep waar ook zijn vrienden Jan en Kees deel van uitmaken. Door verraad worden ze opgepakt door de Duitsers om uiteindelijk in een door de SD beheerde gevangenis aan de Weteringschans in Amsterdam terecht te komen. Omdat in diezelfde stad op 10 maart 1945 een Duitse militair wordt gedood besluit de bezetter dat dertig verzetsmensen uit de eerder genoemde gevangenis bij wijze van represaille gefusilleerd gingen worden. Onder hen Henk Hekking en nog twee verzetsmensen van de boerderij uit Renswoude. Op 12 maart 1945 werd het vonnis voltrokken. De lichamen werden in de duinen bij Bloemendaal begraven in een massagraf. Na de bevrijding werd Henk Hekking, na geïdentificeerd door zijn vader, herbegraven in Krimpen aan de Lek.
Briefjes
"Het is allemaal lang geleden, maar vergeten doe je het nooit", zegt Jannie Talmon-Hekking. "Het was een verschrikkelijke tijd met heel veel verdriet voor mijn ouders, mijn zus Fie, onze familie en vrinden en mezelf. Ik weet nog goed hoe ik het nieuws hoorde. Ik was op naailes toen de dominee me kwam vertellen dat mijn broer was gefusilleerd. Ik hield heel veel van Henk. Hij was een lieve, fijne broer. Ik herinner me nog goed hoe we thuis stoeiden. Hij hield sowieso van een geintje. Dat hij dingen deed voor het verzet, wist ik in mijn jeugd niet. Wel weet ik dat hij soms tijdens het middageten weg was en mijn moeder daar over klaagde. Dan stond Henk bij de Lek. Waarschijnlijk kreeg hij daar bij de pont briefjes toegespeeld met informatie vanuit de LO. Hij zei er nooit iets over en ook in zijn schriftjes viel er niets over te lezen. Logisch ook, want het waren zaken die je niet met iedereen kon delen." Dat haar kleinzoon een boek heeft geschreven over haar broer Henk, ontroert Jannie Talmon -Hekking zeer. "Ik vond het een heel bijzonder moment toen jij het aan me uitreikte", zegt de in zorgcentrum Slothoven te Bergambacht wonende geboren en getogen Krimpense. Voldoening en ontroering streden ook bij de auteur René Rook om voorrang. "Ik wilde dit per se voor mijn oma doen", zegt hij. "En ik ben blij met het resultaat. Als ik terugkijk op wat ik gevonden heb over mijn oud-oom dan komt één woord steeds aan de oppervlakte: dapper. Dat was hij. Een tiener die in verzet ging. Zo ontzettend moedig. Mijn respect voor hem is enorm."
'Een tiener die in verzet ging. Zo ontzettend moedig. Mijn respect voor hem is enorm'