Specialist ouderengeneeskunde Rianne van Dalsen
Jubileum van 'doen en laten'
lekkerkerk • De ontvangst is aller hartelijkst. Rianne van Dalsen gaat ons met energieke tred voor richting haar kantoor op de eerste verdieping van zorgcentrum De Breeje Hendrick in Lekkerkerk, één van de drie locaties waar ze eindverantwoordelijk is op het vlak van de ouderengeneeskunde. De andere twee: Slothoven in Bergambacht en De Waterpoort in Krimpen aan de Lek. Ook kennen veel mensen haar vanuit het verleden als arts in het Ouderkerkse centrum Geerestein, dat enkele jaren geleden zijn verpleeghuisfunctie verloor.
Basisarts
Ze groeide op in Noord-Brabant en ging naar school in Roosendaal. Daar ontwikkelde zich haar ambitie om arts te worden. Eerst volgde ze de aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam de opleiding tot basisarts, om daarna de keuze te maken voor een specialisme. "Ik koos uiteindelijk voor de tweejarige opleiding tot 'verpleeghuisarts', want zo heette dat toen nog." In 1991 solliciteerde ze met succes naar een baan in een verpleeghuis, om in 1994 in dienst te treden bij Zorgpartners Midden-Holland. Die stap betekende een eerste kennismaking met 'De Breeje', Geerestein en Solo Gratia (de voorloper van Slothoven). De Waterpoort bestond in die tijd nog niet.
"Als je gaat studeren voor arts dan is een belangrijke motivatie om mensen beter te maken", blikt Rianne van Dalsen terug op haar jonge jaren. "Dat ideaal had ik ook. Als specialist ouderengeneeskunde oefen je een vak uit dat meer uit 'doen en laten' bestaat. Je hebt de zorg over oudere, vaak kwetsbare mensen en probeert hen zoveel mogelijk kwaliteit van leven te bieden. Je zoekt zorgvuldig en vol toewijding naar de beste zorg. Die verschilt inhoudelijk per mens. Elke oudere is anders, Dat maakt mijn vak zo boeiend. Je kunt bovendien écht iets voor een ander betekenen. De waardering die dat oplevert, raakt me nog steeds. Een klein woordje. Een glimlach. Een handgebaar. Iedereen die in de zorg werkt, zal het herkennen."
Bejaardenhuis
Toen Rianne van Dalsen een kwart eeuw geleden bij Zorgpartners ging werken zag het 'zorglandschap' er nog heel anders uit dan anno 2019. "Destijds kwam het nog veel voor dat mensen met pensioen gingen en en passant kozen voor de stap naar het bejaardenhuis", zegt ze. "Die tijd ligt achter ons. Het huidige beleid stimuleert dat mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Voor mensen die in die situatie hulp nodig hebben zijn er de huisarts en de thuiszorg. Zij worden geacht de situatie op te vangen. Huisartsen binnen onze regio die een beroep op ons doen, ondersteunen wij. We gaan steeds meer samenwerken in de 'eerste lijn'. Als het thuis écht niet meer gaat volgt opname in een verpleeghuis. De tussenstap van een zorgcentrum is inmiddels goeddeels verdwenen. Of ik dat jammer vind? Alleenstaanden die op zichzelf wonen kunnen vanuit die situatie in een sociaal isolement terecht komen. Voor hen was een verzorgingshuis een uitkomst geweest, omdat ze dan automatisch leeftijdgenoten ontmoeten. Doordat dat vangnet is komen te verdwijnen zie je met name in de grote steden dat het helaas kan voorkomen dat iemand overlijdt en pas na een paar weken wordt gevonden. Dat is intens verdrietig."
Een andere ontwikkeling is zo mogelijk nog dreigender: de snelle toename van het aantal dementiegevallen in Nederland. "Dementie mag je zien als de nieuwe volksziekte", stelt Rianne van Dalsen. "Er is een verklaring voor die groei. Mensen worden steeds ouder en deze ziekte kan je overkomen, en dan vooral in het laatste stukje van je leven. Na de diagnose kunnen mensen met dementie vaak nog behoorlijk lang in de eigen omgeving functioneren. Lukt dat niet meer dan is verpleeghuiszorg de volgende stap. Voor veel dementerenden en hun directe omgeving is dat een schrikbeeld, maar opname in een verpleeghuis biedt ook rust. Alle expertise is aanwezig op de locatie. Ik ben blij dat ik daar een schakel in mag zijn. 25 jaar alweer in de mooie regio Midden-Holland . Dat is iets waar ik dankbaar voor ben. Elke dag."
Jan Timmer