LEZERS SCHRIJVEN
Herinneringen aan Koninklijke bezoeken Vakschool
Willem-Alexander bezocht de Vakschool al eerder. Met Maxima tijdens het kennismakingsrondje door Nederland. De leerlingen van de schoolonderneming die het 'condoosje' hadden bedacht en in productie hadden genomen wilden hun creatie aan het paar aanbieden. Het betrof een zilveren doosje waar één condoom in kon en dat precies in het zakje van een spijkerbroek paste. De NVSH heeft er zelfs een paar honderd afgenomen. Een spijkerbroekfabrikant ook een aantal. Maar de Rijksvoorlichtingsdienst liet weten dat ze dit absoluut niet mochten doen.
Beatrix was er ook al eens. Toen mochten alleen de studenten die in een praktijklokaal voor de toenmalige Koningin zogenaamd aan het werk waren zich laten zien. De rest -toch wel 70%-moest op de vierde verdieping min of meer verscholen blijven. Het bestuur met voorzitter Mr. Sac. Begeer (de collectie van het Zilvermuseum was zo'n beetje zijn privébezit) vreesde dat die kunstenaartjes in de dop anders zeker een of andere ludieke actie zouden bedenken.
De leerlingen pikten het niet dat ze weggestopt werden en een uur voor aankomst lag er bij de portier een plastic zak met inhoud. Op een briefje stond: 'dit is een bom'. De man pakte het tasje op, liep er mee naar de directeur, legde het op zijn bureau en zei: "hier 'n bom". De directeur op zijn beurt liep er mee naar de achtertuin van de school en legde daar het tasje neer. Naast een van de pilaren. Dus de plek bij uitstek om de hele hoogbouw in te laten storten.
De EOD kwam ter plaatse en constateerde via doorlichten op afstand dat het best een bom zou kunnen zijn. Geen wonder, want de technisch onderlegde studenten wisten heus wel hoe je zoiets zou moeten maken. Vanaf dat moment werd er gehandeld of er werkelijk een bom lag. Ze lieten de beveiliging weten dat de koningin niet de school in mocht. Zeker niet via de hoofdingang. Maar Beatrix, toen al ter hoogte van Bergambacht, reageerde dat ze zich niks van een bom wilde aantrekken en gewoon naar binnen zou gaan. Toen speelde zich op mijn kantoor een machtsstrijd af tussen de adjudant van de EOD en het hoofd van de beveiliging.
"Onvoorstelbaar dat jullie de koningin van Nederland op 2 meter afstand langs een bom laten gaan. Het gebeurt niet, ik ben hier nu de baas", aldus de EOD-commandant.
"Het gebeurt wel", reageerde de beveiligingsman. Ik ben kapitein. Dus hoger in rang." Hij trok aan het langste eind.
Toen Beatrix weer weg was, ging de EOD strikt volgens protocol te werk. We moesten allemaal de school uit en zelfs de huizen naast de school moesten ontruimd worden. Het bleek dus een nepbom. Compleet met draadjes en zogenaamde ontsteker.
Twee weken later ontdekten rechercheurs, die undercover in Toltien elke avond een pilsje dronken, wie de dader was. Dader Dennis kon het niet laten om over zijn daad op te scheppen.
Begeer wilde hem meteen van school sturen. Dat bleek juridisch niet mogelijk. Bij de diploma-uitreiking nog een hoogtepunt beleefd. Dennis bleek dat jaar de beste studieresultaten te hebben geboekt. Ook het beste eindwerkstuk was van hem. Dus moest Begeer hem, knarsetandend, de jaarprijs overhandigen.
Ed van Tuyl,
Voormalig hoofd administratie
van Vakschool Schoonhoven.