'Er is niets mooiers dan een kind leren lezen en schrijven'
Juf Ineke Kooiman neemt afscheid
schoonhoven • Eigenlijk wilde Ineke Kooiman (65) drie jaar geleden al stoppen met haar werkzaamheden op de Koningin Emmaschool, maar de plotselinge verschuiving van de pensioenleeftijd noopte haar tot uitstel.
Geen pré-pensioen dus, maar heen en weer rijden tussen Friesland en de Krimpenerwaard. Dat deed ze al sinds 2013 met haar echtgenoot Jan Kooiman toen ze besloten een boerderij met een stukje grond in de buurt van Stavoren te kopen.
"We hebben daarnaast een stacaravan op een camping in Stolwijk. Daar verblijven we op doordeweekse dagen. Jan is conciërge op csg Willem de Zwijger. Hij neemt eveneens afscheid. We houden de caravan aan, want onze beide zoons wonen met hun partners in de Krimpenerwaard. We hebben hier ook veel vrienden en kennissen wonen en snijden echt niet alle banden door."
Ineke Kooiman-Van Homoet, geboren en getogen in Alblasserdam, werd al vroeg gegrepen door het onderwijs. "Er is niets mooiers dan een kind leren lezen en schrijven. Ik wist toen al dat ik later naar de pedagogische academie zou gaan. Hoewel ik een persoonlijke voorkeur had voor de bovenbouw begon ik in 1975 in Papendrecht met de eerste klas, nu groep 3. Ik had een aanvullende studie aanvankelijk lezen gevolgd en weet nog goed dat ik euforisch was toen 'mijn' eerste kind opeens kon lezen door mijn oefeningen."
Inmiddels had ze tijdens haar schaatsloopbaan in de bus naar de Jaap Edenbaan in Amsterdam een sportieve jongen ontmoet. Het klikte meteen met boerenzoon Jan Kooiman uit Bergambacht.
"We vestigden ons in Ammerstol en ik werd juf op openbare basisschool De Noordster in Schoonhoven-Noord, die later opging in De Vlieger. Ik stapte toen over naar de Emmaschool. In 1992 deelde ik de hoogste groep met directeur Harry Krens. We hadden 34 leerlingen en chronisch ruimtegebrek. Ik heb zelfs vanwege de nood een jaar in zaal De Overkant les gegeven. Als er een begrafenis was in de pastorie van de rooms-katholieke kerk moest iedereen een tijdje muisstil zijn."
Het zoeken naar huisvesting loopt als een rode draad door haar leven. "In eerste instantie zouden we met de 'Emma' naar het Argento-terrein verhuizen, maar dat stuitte op veel weerstand. Daarna kregen we met veel moeite een dependance aan de Waterviolier. Voor m'n gevoel zat ik toen in de kracht van mijn leven. Ik vond het heerlijk om les te geven aan groep 8 en probeerde het beste uit de kinderen te halen."
Dat ze adjunct-directeur werd paste weliswaar bij haar ontwikkeling, maar was van een heel andere orde. "De combinatie tussen besturen en voor de klas staan, is vrijwel onmogelijk. Dan bouw je geen band op met een kind, want er komen tussendoor te veel zaken op je af." Ze eindigde met een dag in de week met groep 5 op de vrije dag van meester Koos Arbeider. Ineke Kooiman neemt morgen (woensdag) afscheid met een receptie op de centrumlocatie.