'Over je gevoelens praten was er nog niet bij'
Nieuw postcommando Brandweer Lopik
lopik • Eerstgenoemde blijft nog verbonden aan de brandweerpost, maar Peter Schenkel heeft besloten om een punt achter zijn actieve brandweerloopbaan te zetten. Hij vindt het na 32 jaar als vrijwilliger, waarvan bijna twintig jaar als plaatsvervangend postcommandant, welletjes. Tijdens een feestelijke bijeenkomst in de brandweerkazerne werden beide brandweermannen toegesproken door burgemeester Laurens de Graaf, die ze als dank voor bewezen diensten een koninklijke onderscheiding opspeldde. Ronald Sonnevelt nam deze middag het commandostokje over van Edwin Bergstra.
Peter Schenkel (61) en Edwin Bergstra (55) zijn brandweerlieden in hart en nieren. "Als vroeger de brandbel ging en mijn vader zich naar de kazerne spoedde, was ik al onderweg om bij de plaats des onheils te gaan kijken" vertelt Bergstra. Ook Schenkel, wiens opa actief was als brandweerman bij de gemeente Lopik, kreeg het met de paplepel ingegoten. "Vooral de techniek in de blusauto sprak mij aan, maar", zo moet de vertrekkende spuitgast bekennen, "natuurlijk kwam daar ook een stukje sensatie bij kijken."
Inmiddels heeft het gevoel van spanning bij beide heren plaats gemaakt voor een verantwoording die dieper gaat dan alleen maar 'brandweermannentje spelen'. Edwin: "Je wilt graag iets doen voor de maatschappij. Als brandweerman sta je mensen in nood bij."
Netvlies
Natuurlijk behoort voor beide heren het blussen van een 'mooie fik' zonder slachtoffers tot het ultieme werk van de brandweer. Schenkel en Bergstra noemen dan als eerste de Gouda's Glorie-fabriek en helaas ook diverse boerderijen met rieten kap. Maar branden blussen vormt allang niet meer de hoofdmoot van de werkzaamheden. Hulpverlening, en dan vooral bij ongevallen met auto's, is de laatste decennia steeds belangrijker geworden. Een fataal voorval van ruim twintig jaar geleden staat bij beiden nog helder op het netvlies. Vijf jongeren belandden na een avondje stappen met auto en al in de sloot. Ze overleefde het geen van allen, wat een enorme impact op het korps had. "Die verschrikkelijke beelden kan ik nu nog elk moment voor me halen. Ik heb er toen een paar nachten van wakker gelegen", aldus Edwin Bergstra.
Peter Schenkel: "Terwijl er nu gelukkig veel aandacht is voor nazorg, hielden we ons toen groot en stoer. Want over je gevoelens praten was er nog niet bij".
Gelukkig betekent niet elke uitruk van de ruim zeventig meldingen die de post Lopik per jaar krijgt, kommer en kwel. Vooral het redden van dieren kan soms voor de nodige hilariteit binnen het korps zorgen. In ieder geval kan Brandweerpost Lopik bouwen op een club mensen die elkaar vertrouwen en die elke klus, hoe moeilijk ook, altijd weer met elkaar klaren.
Dat laatste kan de kersverse postcommandant Ronald Sonnevelt alleen maar beamen. Ondanks zijn 33 jaar kan hij bogen op een ruime ervaring. Hij begon als 17-jarige vrijwilliger bij het korps Lopikerkapel en is tot op heden werkzaam als beroepspuitgast bij het korps Zeist. Hij wil er alles aan doen om de kennis en kunde binnen het korps zoveel mogelijk te benutten en eventueel uit te breiden. "Dankzij het goede werk van mijn voorgangers kom ik in een gespreid bedje terecht", aldus Sonnevelt. "Met een fonkelnieuwe en van alle nieuwe snufjes voorziene tankautospuit zal het aan het materiaal niet liggen."
Wel hoopt de nieuwe postcommandant dat er in Lopik op niet al te lange termijn een aantal serieuze en enthousiaste nieuwe brandweermensen opstaan. "Het landelijke probleem van een tekort aan nieuwe aanwas speelt ook hier. Alleen met nieuwe vrijwilligers kunnen we de juiste brandweerzorg blijven uitoefenen."
Adri Verhoeven