Filmmaker René Huwaë bezocht vluchtelingenkamp
Firas combineert fictie met realiteit
schoonhoven • Het fictieve verhaal voor zijn film 'Firas' heeft nu veel weg van een documentaire.
Eigenlijk is het puur toeval dat de film over de barre tocht van bootvluchtelingen wordt aangepast. Door het wegvallen van de producent werd de vertoning van 'Firas' maanden uitgesteld en besloten Huwaë en regisseur Jawad Maakor na opnamen op het IJsselmeer de werkelijke situatie te bezichtigen. "Op Lesbos hebben we veel gesprekken met vluchtelingen en eilandbewoners gevoerd. Dat geeft 'Firas' meer diepgang", zegt Huwaë, die hoopt dat het eindproduct een plek krijg op het Filmfestival. Intussen kost de film meer geld dan begroot en moeten Huwaë en Maakor een deel financieren met eigen middelen. "Gelukkig vielen de kosten van de reis naar Lesbos mee. Met alles er op en er aan waren we 1.700 euro kwijt voor vijf draaidagen. Dat was het ons zeker waard."
In het verhaal volgt Huwaë de Syrische bootvluchteling Firas op zijn angstige reis naar Europa. Onderweg is de hoofdrolspeler getuige van een vliegtuigongeluk, waarbij slechts één meisje de crash overleeft. Zij wordt opgevangen door de verbouwereerde vluchtelingen. Later gaat Firas op zoek naar het slachtoffer. Voor het verdere verloop van de film verwijst de maker naar de première. Huwaë kwam op het idee voor dit bijzondere scenario na de rampvlucht van EgyptAir in 2016 en combineerde de twee gebeurtenissen tot een fictief verhaal. Filmen op de Middellandse Zee vonden ze toen te duur en te gevaarlijk. "Er kwamen dagelijks duizenden vluchtelingen per dag naar de Griekse eilanden. Nu zijn het er hooguit vijftig. Jaakor en ik zijn in het vluchtelingenkamp Kara Tepe geweest. Daar zitten weliswaar 1.200 mensen op een kluitje, maar zij kunnen nog ademhalen. In het andere kamp Moria verblijven 8.000 vluchtelingen op een nog kleinere locatie. Je kan je voorstellen dat er dan interne spanningen ontstaan. Het is luguber. Hekken met prikkeldraad, bewaking door gewapende militairen en aan de kust een gigantische afvalberg vol ondeugdelijke reddingsvesten. Veel bootvluchtelingen zijn verdronken, omdat die vesten zich vol zogen met water. We spraken na veel aandringen met de directeur van Kara Tepe over het leven in het kamp. Hij liet ons bij hoge uitzondering rondkijken en filmen." De film 'Firas' gaat over uitzichtloosheid. Je dobbert op zee in een overvolle boot en weet niet of je ooit aan land zal gaan. Dan zie je opeens een brandend vliegtuig in zee storten. De shock is immens. Het tafereel verergert de gemoedstoestand van de vluchtelingen. Persoonlijke oorlogstrauma's keren terug. "Ik wil vooral duidelijk maken dat vluchtelingen geen andere keuze hebben dan vrede en veiligheid tegemoet te gaan. Verschrikkelijke gebeurtenissen dwingen hen om huis en haard te verlaten. Dat dilemma is hartverscheurend", meent Huwaë. "En dat wil ik laten zien."
Pieter van der Laan