Weissensee als magneet
bergambacht • Onder hen Wim Verdoold en Jouke Geurts uit Bergambacht. Eerstgenoemde kan met 28 kruisjes gerust een Weissensee-veteraan worden genoemd.
"De tochten worden dit jaar voor de dertigste keer georganiseerd, waarbij ik er alleen de eerste keer niet bij was. Sinds die tijd zijn we met een groep uit de regio present. Ook Sjaak Sterrenburg uit Schoonhoven gaat voor de 29e keer mee", aldus de 71-jarige Verdoold.
Steeds meer Krimpener- en Lopikerwaarders volgen hun voorbeeld. Jouke Geurts vertrekt bijvoorbeeld voor de zesde keer richting het bevroren Oostenrijkse water. "De aantrekkingskracht van het evenement is de combinatie van sport en gezelligheid", licht de 45-jarige Bergambachtenaar toe. "Het is eigenlijk een soort Koningsdag, zij het dat je eerst een grote inspanning moet leveren." Want dat aspect moet zeker niet worden onderschat, waarschuwen de twee. "Hoe goed je ook getraind bent, je vraagt je altijd wel een keer af waar je aan begonnen bent. Zeker als de weersomstandigheden en de conditie van het ijs minder zijn. Dan gaat alles zeer doen en moet je vaak nog zo'n eind. Maar eenmaal over de finish valt alles weg en lonkt de feesttent."
Wim Verdoold heeft op een lijstje keurig zijn prestaties gedurende al die jaren bijgehouden. Zijn beste tijd over 200 kilometer was zeven uur (!) Een prestatie die respect afdwingt bij Jouke, die een recordtijd van 9 uur heeft staan. "Petje af!", zegt hij richting zijn achterbuurman. "Maar ik deed er ook wel eens een paar uur langer over, hoor", pareert Wim bescheiden. "Begin jaren negentig bijvoorbeeld toen we te maken hadden met flinke dooi, waardoor mijn schoenen vol met water stonden. Ook 1999 was geen pretje met een zware storm, die 's middags opstak. Met de wind in de rug ging het bijna vanzelf, maar op de terugweg kwam je vrijwel niet vooruit."
Opgeven is echter geen optie. "Dan moeten ze me echt van het ijs af halen", stelt Jouke. "Een paar jaar geleden had ik net voor de start griep gehad. Dat hielp niet echt mee. Toch heb ik er niet over gedacht om te stoppen, alleen al omdat je dat dan een jaar moet aanhoren van je schaatsvrienden." Wim: "Omdat wij ons met de groep voor twee toertochten inschrijven, is er altijd een herkansing. Toch houd je het niet graag voor gezien. Een keer had ik mijn schaatsen al uit, toen iemand riep: 'wat doe jij nou?' Toen heb ik ze maar weer aangedaan en heb ik de tocht alsnog volbracht."
Beiden dromen van de Elfstedentocht, die maar niet wil komen. Hoe dan ook, wacht ook na de finish al snel een nieuwe uitdaging voor Jouke. "In juni doe ik met Team Krimpenerwaard mee aan Alpe d'HuZes. Fietsen doe ik vaker, maar dan in de vlakke polders. Zes keer een berg op wordt weer een heel nieuwe uitdaging!"