Verlies zoon na 'choking game' galmt na
'Zijn kamer is zo leeg'
"We hadden niets te vieren. De anders zo uitbundige boom en cadeautjes bleven achterwege. We hebben geprobeerd om het gezellig te maken voor onze dochter Anna, maar diep in ons hart wilden we eigenlijk niets."
Aan het woord zijn Geert en Anita Reynders. Op 6 mei 2017 kwamen ze terecht in een nachtmerrie, waaruit ze nooit meer zullen ontwaken. Na een theaterbezoek troffen ze hun levenloze zestienjarige zoon Tim aan op de overloop. Tim had zichzelf uitgedaagd. Hallucinatie zou hem een fijn gevoel moeten geven. Maar de choking game mislukte. Tim verstapte zich en kon niet op tijd loskomen uit de greep van de ceintuur van zijn badjas. De politie, die aanvankelijk dacht aan zelfdoding, kwam hierachter toen ze de beelden op de mobiele telefoon terugkeken, die nog aan het filmen was toen Tim werd gevonden.
"Zijn kamer is zo leeg, elke dag loop ik een paar keer binnen", snikt Anita. "Ik wens Tim nog steeds iedere avond welterusten en begroet hem elke ochtend. En ook als ik vertrek, zeg ik hem even gedag. Op zijn kamer, waar hij altijd zo graag was. Achter zijn computer. Maar een antwoord blijft uit, ik besef niet altijd dat Tim er niet meer is."
'We krijgen Tim er niet mee terug, maar onze lieve zoon mag niet vergeten worden'
Waarschuwen
Geert knikt instemmend. "Ik kan soms verdrietig, maar ook boos wakker worden. Dat ons gezin dit is overkomen. Zijn spel was ons volkomen onbekend en het was ook niets voor de bescheiden Tim. Het verbaasde ons, vandaar dat we ook de publiciteit hebben opgezocht. Om kinderen, maar ook ouders te waarschuwen voor de gevaren van choking game..."
Geert en Anita deden hun verhaal in de Volkskrant en niet veel later in het televisieprogramma Jinek. "We kregen van iedereen complimenten en schouderklopjes. 'Goed gedaan hoor, dapper'. Het is mooi, maar eigenlijk spuuglelijk. Want Tim is er niet meer", en ook Geert pinkt een traantje weg. "We zeggen steeds tegen elkaar dat Tim verbindt. Hij verbindt ons en ook zijn omgeving. Niet alleen hier in het dorp, maar in heel Nederland. Naar aanleiding van de vele berichtgevingen in de media, werden we benaderd door ouders en grootouders die hetzelfde was overkomen. Het delen van leed helpt en verzacht, iets."
Na de korte zomervakantie probeert het gezin de draad weer op te pakken. Anna gaat weer naar school, waar ze tot voor kort met haar broer naar toe fietste. "In augustus ben ik ook weer stilaan gaan werken, de conditie werd van lieverlee beter. Het valt niet mee. Overdag ben ik druk bezig en dat leidt mijn gedachten af. Maar 's avonds of in het weekend denk ik weer heel snel aan Tim. Sporten helpt en dus klim ik regelmatig op de fiets. Foto's bekijken en muziek luisteren is ook een goede therapie. In de tuin of op de bank met de koptelefoon op. Diep in de pijn gaan zitten, dat helpt", weet Geert.
Kunstje
"Niet bij mij", vult Anita haar man aan. "We zijn inmiddels sterk genoeg om sociaal wenselijk gedrag te vertonen. Het is een kunstje, je probeert vrolijk te zijn en vooral de pijn te doseren. Maar persoonlijk kan ik nog geen condoleancekaart lezen of muziek luisteren. Muziek triggert emoties en dan komen onmiddellijk de tranen. Ik hap vaak letterlijk naar adem. Het onverwachts horen van een liedje, zoals 'You're a star in heaven' van Anouk onlangs tijdens Wereldlichtjesdag, raakt me enorm. Muziek roept emoties op."
Een kleine glimlach op het getekende gezicht spreekt boekdelen. "Gelukkig hebben we goede vrienden en allebei een leuke baan. Werken geeft afleiding en energie om door te gaan, maar ook onze dochter Anna. Voor haar blijven we overeind. De zaterdagavond blijft wekelijks heel moeilijk. We kijken dan altijd stilzwijgend naar de klok. Door het filmpje van Tim weten we van minuut tot minuut wat er is gebeurd", aldus Anita. "Elke zesde van een maand plaatsen we een berichtje op social media. Een foto of een mooi gedicht van onder andere Ariena Ruwaard. We krijgen Tim er niet mee terug, maar onze lieve zoon mag niet vergeten worden. In het nieuwe jaar hopen we ook voldoende kracht en energie te hebben om een denktank op te zetten om pubers te waarschuwen voor online games en challenges", besluit Geert, met op zijn linkerarm een prachtige tatoeage ter herinnering aan Tim.