'Trudy is het boegbeeld van het peuteropvangwerk in Leerdam'
'Dit is het mooiste vak van de wereld'
leerdam • Vijfentwintig jaar geleden kwam Trudy van Dalen (66) vanuit Den Haag in Leerdam werken bij Peuterspeelzaal Pepijn aan destijds de Sperwerlaan, tegenwoordig de Drossaardslaan. Ze voelde zich een beetje vreemde eend in de bijt. Ze lacht haar kenmerkende gulle lach en zegt: "Ik merkte wel dat ouders enigszins argwanend naar me keken en dachten: wat moet die juffrouw uit Den Haag hier?"
Maar dat is helemaal goed gekomen, zegt Lisanne Croes (33), een van de pedagogisch medewerksters. "Trudy is echt het boegbeeld van het peuteropvangwerk in Leerdam en omgeving geworden. Veel mensen associëren haar daarmee. De goede band die ze in alle open- en eerlijkheid met de ouders heeft opgebouwd is een waardevolle nalatenschap."
In 2012 werd Trudy manager, en dat was best een omslag, vertelt ze. "Ik kon m'n kindertjes moeilijk loslaten. Het contact en een band opbouwen met ze, is het mooiste wat er is." Maar de combinatie van leiding geven aan de twintig pedagogisch medewerksters en het werken met de peutergroep liep in de praktijk spaak. "Toen heb ik moeten kiezen en met pijn in m'n hart de groep verlaten, dat was een proces."
Ze is 'heel trots op de fijne sfeer en de gouden groep 'meiden' die ze aanstuurt, verspreid over zes peuterspeelgroepen en twee buitenschoolse opvanglocaties van Stichting Kinderopvang Centraal Nederland (SKCN). Glunderend vertelt ze: "De GGD-rapporten zijn lovend over het pedagogisch klimaat, daar zijn we met elkaar terecht trots op. We bieden een veilige plek, waar de kinderen zich goed kunnen ontwikkelen."
Lisanne heeft veel van Trudy geleerd. "Trudy weet een kind met ontspannen humor op zijn of haar gemak te stellen. Ze heeft een heel natuurlijke klik met de kinderen." Trudy haakt daarbij aan: "Als een kind moeilijk uit zijn of haar schulp kruipt, dan halen we de trukendoos tevoorschijn: effe gek doen, met een grapje de situatie doorbreken, dat is de kunst en de uitdaging van het mooiste vak van de wereld."
Groepsdynamiek
Lisanne vervolgt: "Een grapje werkt niet altijd bij iedereen. Er zijn ook wel peuters die kijken je aan en je ziet ze denken 'jij bent gek'." Trudy zegt: "Ja, elk kind is verschillend, anders zou het maar saai worden. De groepsdynamiek is ook boeiend, door het vertrek van twee of drie kinderen kan de hele groep veranderen, dat vind ik verbazend leuk om te ontdekken." En over Lisanne: "Ik heb haar over de onzekerheid van het begin heen zien groeien, ze is nu bijna klaar met haar opleiding en staat veel steviger in haar schoenen. Wat ook leuk is: er loopt een meisje stage bij me die ik ooit als peuter in m'n groep heb gehad."
Indianenschool
Over haar werk kan Trudy eindeloos vertellen en uitleggen. "We werken met een thematisch programma over allerlei onderwerpen dat aansluit bij de belevingswereld van de peuters, maar voor het gros spelen ze gewoon, want in het spel zit alles."
Ze geniet van het peutergedrag. "Peuters zijn lekker open en eerlijk. Als ze iets stom vinden zeggen ze het ook." Ze ziet de kinderen een hele ontwikkeling doormaken tot ze vier zijn en zich 'groot' voelen. "Maar op de basisschool moeten ze weer opnieuw beginnen, dan zijn ze weer de kleinsten. Een van de kleuters kon niet wachten, hij ging niet naar de Julianaschool, maar naar de 'indianenschool', schitterend toch?"
Trudy werkt dertig uur per week, valt ze niet in een gat na haar pensioen? Daar is ze niet bang voor: "Eerst voelt het waarschijnlijk als een lange vakantie, en tegen de tijd dat alle klusjes in huis zijn gedaan, vind ik vast en zeker leuk vrijwilligerswerk, want ik houd van mensen."
Levien Vermeer