'In dertig jaar zijn de 3e en 4e klasse amper veranderd'
Het is mooi geweest voor Ron Laros
tilburg/hellouw • Ron Laros heeft op zijn 57e een heel rijtje clubs achter zijn naam staan. In de bestuurskamer van zijn huidige en dus laatste club ASH uit Hellouw somt hij ze zo op: Family Boys, Wilhelmina'26, SSC'55, NOAD'32, Rijswijkse Boys, vv Giessen, Heukelum, GVV'63, Kozakken Boys A1, Zuilichem en ASH.
Na 32 jaar is het genoeg geweest voor Ron Laros. Het wordt tijd voor wat anders, vindt de Tilburger. "Er hebben al wat oud-clubs van me gebeld of ik niet iets in het technisch beleid wil doen, maar daar begin ik nu niet aan. Ik wil even geen verplichtingen meer. Dan kan ik net zo goed trainer blijven." Laros is druk met zijn eigen bedrijf in de in- en verkoop van leer. En hij springt op maandag bij, bij de training van zijn kleinkind bij vv Reeshof. En 32 jaar trainer zijn, is al best lang.
Zijn actieve carrière als voetballer bij het Tilburgse NOAD stopte wegens een knieblessure al toen Laros pas 21 was. Drie jaar later, in de tussentijd had hij zijn papieren gehaald, vroeg een groep oud-teamgenoten hem een half jaartje bij te springen als trainer van het eerste elftal van het inmiddels opgeheven The Family Boys. "Dat was eigenlijk de mooiste periode. Zonder die kans was ik nooit hier terecht gekomen", zegt Laros. Dat half jaartje werden vier jaar en hij kwam met het zaterdagvoetbal in de Bommelerwaard en het Land van Heusden & Altena in aanraking. Laros zou daar dus nog lang blijven hangen, verreweg de meeste jaren in de 3e klasse D. Hij werd vijf keer kampioen, won zestien periodetitels en degradeerde één keer.
Die sportieve hoogte- en dieptepunten vallen echter in het niet bij zijn periode bij GVV'63 in de beginjaren van dit millennium. "Onze keeper Eelgo Verheij kwam bij een auto-ongeluk om het leven. Dat was echt het absolute dieptepunt van mijn jaren als trainer. Een zwarte bladzijde." En daarom was het behalen van de nacompetitie in dat seizoen ook het hoogtepunt. "Je krijgt zo'n andere band met de spelers, maar ook met de familie van Eelgo. Dat we als collectief nog zo'n prestatie konden leveren, was prachtig om mee te maken."
Laros bekijkt het amateurvoetbal met een nuchtere blik. Kom bij hem niet aanzetten met iets als 'modern voetbal.' Want wat is dat eigenlijk precies? "Moeten we op dit niveau hoog druk zetten? Met opkomende backs spelen? Van de tien backs in de 4e klasse willen er negen de bal liever niet hebben. Je moet het niet te moeilijk maken. Je moet het doen met de middelen die je hebt. We moeten op zaterdag vaak om 12:30 uur nog puzzelen om de opstelling te maken. In de onderste klasse werken de slechtste trainers, spelen de slechtste spelers en fluiten de slechtste scheidsrechters. En dat is precies de charme van voetbal op dit niveau. Vernieuwing of niet, in de dertig jaar dat ik trainer ben, is voetbal op dit niveau amper veranderd." Van één jonge, moderne trainer was Laros wél onder de indruk. "Door het VVAC van Marten Boverhof zijn we twee keer helemaal weg gespeeld. Dat was mooi om te zien. En Marten is ook een rustige en aardige jongen."
En dat laatste is voor Laros eigenlijk het belangrijkst. "Om het vol te houden bij zulke dorpsclubjes moet je duidelijk en eerlijk zijn en normaal met mensen om gaan. Dat wordt op prijs gesteld." Kampioenschappen maken op lange termijn niet de meeste indruk, vindt Laros. "Dan ga je met een tractor door het dorp, 's avonds een feestje, op zondag koppijn en maandag moet je weer werken en is het voorbij. Natuurlijk is dat even leuk, maar ik heb bij een aantal clubs meerdere periodes gewerkt. Als ze je tien jaar later terugvragen, dat vind ik een mooi compliment. Of als ik nu na al die jaren een kerstkaartje krijg. Daar spreekt veel waardering uit."
In zijn laatste halfjaar gaat Laros tóch nog iets nieuws meemaken: een trainingskamp in het buitenland. ASH overwintert in Portugal. Ook voor de club een primeur. "Heel leuk. Dat is voor zo'n clubke toch perfect?"
Laros hoopt daar met zijn ploeg de basis te leggen voor een plek in de top-5. "Het zou heel mooi zijn als we dat voor elkaar krijgen, maar dan moet wel alles meezitten."
Maarten van Hoogevest