'Leerdam voelt een beetje als thuis komen'
Predikant wil er zijn voor wijk West
leerdam • Zo wil hij ook in Leerdam werken: "Present zijn voor de mensen in wijk West." Dominee Huib Markus (59) deed dit voorjaar intrede als predikant van de Pauluskerk. Eerder was hij herder en leraar van de hervormde (PKN)-gemeenten van Noordeloos, Woerden, Rijssen en Putten. Vorig jaar herfst bracht de Pauluskerk een beroep uit op Markus. "Mensen om me heen zeiden: 'Leerdam is echt een plaats voor jou'. En inderdaad was het net of allerlei puzzelstukjes uit mijn leven pasten op de kaart van Leerdam. Er is behoefte aan gemeenteopbouw, het streven is om kerk naar binnen, maar zeker ook naar buiten te zijn. Daar was ik in Putten ook mee bezig. We hielden elke maand een maaltijd bij ons thuis. En op zondagmiddagen bijeenkomsten in de huiskamer voor mensen die er tegenop zagen naar de kerk te gaan." Daarnaast had het predikantengezin veel contact met hun Syrische achterburen. "Ook in Leerdam bestaan er contacten in de multiculturele samenleving."
Eerder leverden beroepen de predikant nogal eens 'kopzorgen' op, deze keer werd de keuze op een rustige manier helder. "We hadden het prima naar ons zin in Putten. We waren daar geworteld en hoefden zeker niet weg. Toen het beroep uit Leerdam kwam, werd ik geconfronteerd met bijbelgedeelten uit de brief aan de Kolossenzen. Daardoor werd onze weg steeds duidelijker. Vanuit de dankbaarheid voor ons werk in Putten was er nieuw perspectief in Leerdam. Het klikte met de kerkenraad van de Pauluskerk, maar het ging veel verder dan dat. Ik voelde roeping om naar Leerdam te gaan, verrassend hoe de Heere werkt."
Thuis komen
De Glasstad voelt voor Huib Markus en zijn vrouw Josien een beetje als 'thuis komen'. "De omgeving is bekend. We herkennen de tongval vanuit onze jaren in Noordeloos, dat geldt ook voor de 'ronde' karakters van de bevolking. De mensen zijn toegankelijk en openhartig. Wat ook mooi is: we zien de groene weilanden en de eendjes in de sloot weer én we komen oude bekenden tegen. We hebben ons verdiept in de wijk. Mijn vrouw en ik zijn naar het Glasmuseum geweest; glas is immers nauw verbonden met de geschiedenis van West." De predikant en zijn vrouw namen eerst hun intrek in de pastorie aan de Tiendweg. Onlangs volgde de verhuizing naar de Spiegellaan, zodat hij inmiddels kennisgemaakt heeft met beide kanten van 'zijn' wijk. "Door de komst van Broekgraaf vormen de Pauluskerk en het Europaplein het hart van de wijk, mooie symboliek." Dominee Markus gaat verder waar zijn voorganger is gebleven. "Onder dominee Verhoeven werd begonnen met de maaltijden in de Pauluskerk. Onze kerkelijke gemeente is gastvrij, er zijn heel wat mensen beschikbaar voor vrijwilligerswerk." En daar rust zegen op, constateert hij. "In deze tijd van kerkverlating komen er steeds nieuwe mensen 'aanwaaien'. Het is belangrijk dat we als kerk open staan voor anderen. Anderzijds moeten we helaas constateren dat ook kerkmensen fouten maken. In de kerk is niet alles geweldig. Soms kom je schrijnende verhalen tegen. Dan is het niet gek dat mensen hun deur voor je dicht houden."
Toch wil de predikant 'present' zijn in de wijk. Om naast mensen te staan, naar ze te luisteren en waar mogelijk te helpen. Ze vooral ook te vertellen van de blijde boodschap. "De oude kerkvader Augustinus zei: 'onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U, o God'. Denk aan 'de verwoeste stad', dat beeld van Zadkine in Rotterdam zonder hart. Je kunt je hart op allerlei manieren vullen. Echte vrede geeft de vervulling door God in Christus. Die boodschap van genade voor mensen die met van alles en nog wat rondlopen, wil ik uitdragen. Soms schuurt die boodschap, maar God zegt ons nooit ongenadig de waarheid. Hij wil mensen helpen en verlossen. Zo willen we aanwezig zijn in de wijk en in de stad. Met oor en oog, hart en hand en voet voor de ander."
André Bijl