Arie Sterk staat vijftig jaar voor de klas
'Dit is zo'n prachtig vak'
haaften • "Ik houd van mijn vak. De omgang met jongeren is zo leuk." De inwoner van Haaften is geboren en getogen in Leerbroek. "We woonden op een boerderij. Ik was voorbestemd om mijn vader op te volgen, maar onze huisarts en het hoofd van de school zeiden tegen mijn vader: 'Als-ie er geen zin in heeft, wordt het nooit een goeie boer. Laat die jongen toch doorleren'." Vandaar dat de 12-jarige Arie naar de HBS in Gorinchem ging. "De eerste dag was het een ontdekkingstocht om op de fiets van Leerbroek naar de Oude Hoven te komen." Na het behalen van zijn HBS-B diploma ging hij wis- en natuurkunde studeren aan de Rijksuniversiteit in Utrecht.
"In augustus 1969 ging ik als leraar aan de slag. Destijds was er een groot gebrek aan wiskundedocenten. Ik solliciteerde drie keer en werd op alle scholen aangenomen. Ik koos voor het Christelijk Lyceum in Alphen aan den Rijn." Na vier jaar verkaste hij naar Apeldoorn waar hij 36 jaar – tot zijn pensioen – bleef werken. In die periode timmerde Sterk aan de weg in 'onderwijsland'. Hij gaf les aan avondscholen, was actief voor particuliere scholen, zoals het Luzac College, schreef wiskundeboeken, stelde landelijke examens op, werd examinator bij de staatsexamens en uiteindelijk landelijk vaksectievoorzitter wiskunde bij diezelfde staatsexamens. Ook maakte hij studiereizen naar Budapest en Poznan. "Een verrijking: dan zie je pas hoe bevoorrecht we in Nederland zijn. Wat wel opviel was dat er in het buitenland veel meer discipline is."
Na zijn pensionering besloot hij met zijn vrouw om dichter bij hun kinderen en familie te gaan wonen. Het stel kocht grond in Haaften, bouwde een riante woning en leek van een welverdiend pensioen te gaan genieten. "Ik dacht: dit is het dan", lacht Sterk, maar dat pakte anders uit. "Ik merkte al gauw dat hij het niet naar z'n zin had" vult zijn vrouw aan. En prompt kwam de aap uit de mouw: Arie Sterk miste het lesgeven. "Ik heb zo'n prachtig vak: het overbrengen van kennis, iets leukers kan ik me niet voorstellen. Als je iets aan het uitleggen bent en je merkt dat ze het begrijpen, dat is zo mooi. Bovendien vind ik het een uitdaging om de leerlingen klaar te stomen voor het eindexamen. Als ze hun diploma halen, geeft dat zoveel voldoening." De cv van Arie Teunis Sterk is zo indrukwekkend en zijn landelijke bekendheid in de onderwijswereld zo groot dat hij binnen de kortste keren weer aan de slag kon. "Er is nog altijd een tekort aan wiskundedocenten. Ik werd regelmatig gebeld of ik in wilde vallen. Toen ik eenmaal door had hoe erg ik het onderwijs miste, was het gauw geregeld. Donderdags werd ik gebeld, 's maandags stond ik weer voor de klas."
Als parttimer werkte hij de afgelopen tien jaar bij scholengemeenschappen in Schoonhoven, Leerdam, Gorinchem, Utrecht, Culemborg en Tiel. "Ik werd ooit gebeld door een school op Texel. De nood was zo hoog dat ze alle extra kosten voor een huisje, de overnachtingen op het eiland en de overtocht met de boot wilden vergoeden. Een school uit Oegstgeest was bereid de extra reistijd te betalen. De scholen waar ik werkte, pasten hun roosters aan, zodat ik 's middags ook nog een paar uur op een andere school les kon geven." Ook op zijn 72e kost het lesgeven hem weinig moeite. "Orde houden gaat vanzelf. Regel is regel en mobieltjes zijn verboden tijdens de les. Maar een grapje op z'n tijd moet kunnen."
Zijn ervaring en kennis maken Sterk tot een graag geziene gast. "Hij hoeft zich niet in te werken. Als hij weet waar de klas gebleven is, gaat-ie zonder problemen verder. Je hoeft er maar een kwartje in te gooien en hij steekt van wal", lacht zijn vrouw. Ze heeft er geen moeite mee dat haar man na zijn pensionering actief is gebleven. "Hij vindt het zo leuk. Aan het eind van de vakantie heeft hij altijd zin om weer aan de slag te gaan. Hij is ook niet moe als hij thuiskomt. Hij trekt zijn tuinkleren aan en gaat op z'n gemak buiten aan de slag. Bovendien vindt hij het zijn plicht om zijn talenten te benutten. Een Calvinistisch trekje waar ik het van harte mee eens ben." Wel heeft het echtpaar duidelijke afspraken gemaakt. Sterk: "Ik ga door zolang ik gezond blijf, mijn vrouw het goed vindt en ik geen jongere collega in de weg sta. Ik werk op maandag en dinsdag en woensdag tot twaalf uur. Dan begint mijn weekend. Zo hebben we de rest van de week ruimte voor andere dingen of om samen een keertje weg te gaan." Aan stoppen denkt Arie Sterk nog niet. "Ik hoorde laatst van een collega van 79 die ook nog voor de klas staat. Zolang ik er plezier aan beleef, ga ik gewoon door."