Gerard van Brakel 55 jaar in het vak als humorist
'Grappen met mezelf als slachtoffer'
leerdam • In z'n huis aan de Sperwerlaan heeft de 71-jarige oud-postbezorger stapels vol met plakboeken. Honderden keren heeft hij sinds 1964 opgetreden: voor voetbalclubs, speeltuinverenigingen, bruiloften en partijen. Als conferencier, ceremoniemeester, goochelaar en zelfs als sprekende pop.
Gerard is op z'n best als hij gewoon een leuk en herkenbaar typetje kan spelen. "Er zijn drie typetjes waarmee ik al jaren optreed: Keske, Henkie en Gerrit de Postduif. Keske is een boertje. Dat is een typetje waar ik echt alles in kwijt kan. Dat geldt ook voor Henkie, een oud mopperend mannetje. Tegenwoordig begin ik steevast over de koopkracht. Een open deur, maar oudere mensen vinden dat geweldig. Als Gerrit de Postduif in m'n grijze PTT-pak vertel ik mooie belevenissen van een postbode."
Z'n eerste optredens had Gerard in 1964, toen hij nog in de wijk Tweede West in Gorinchem woonde. Samen met enkele jeugdvrienden uit de wijk trad hij op onder de naam Jeugdrevue West. Later werd dat Jeugdrevue Gorinchem. "In de tien jaar dat we bestonden hebben we zo'n 63 keer opgetreden. Bij voetbalclubs, maar ook heel vaak bij speeltuinverenigingen en clubhuizen." Gerard had toen ook al succes met z'n bekende typetjes Keske en Henkie "Ook trad ik op als Pietje de schooljongen of als tante Mien, een oud vrouwtje. Wat ook erg in de smaak viel was mijn imitatie van Corrie Konings. Een man verkleed als vrouw doet het altijd goed."
Een lach en een traan
Tien jaar geleden begon Gerard samen met accordeonist Hans Dubbeldam de Linge Revue. In 2012 trad ook zangeres Liesbeth Dokman toe. Dubbeldam is een bekende naam in de muziekwereld. Hij maakte in zijn jeugd deel uit van de succesvolle Gorcumse formatie Blackbirds. Het trio wordt veel geboekt, de laatste tijd vooral door afdelingen van de Zonnebloem. Liesbeth zingt mooie nummers van onder andere Wim Sonneveld, Johnny Jordaan en Willy Alberti. Ze wordt dan begeleid door de accordeon van Dubbeldam. Door het publiek wordt enthousiast meegezongen. Tussendoor doet Gerard z'n typetjes. "We bezorgen het publiek in twee keer veertig minuten een onvergetelijke middag of avond, met een lach en een traan. De pauze duurt twintig minuten. Niet langer, want we willen de vaart erin houden. En in de pauze gaat Hans alweer met z'n accordeon langs de tafeltjes."
"Het is zo ontzettend leuk om mensen aan het lachen te maken", zegt Gerard. "Onlangs zat bij een optreden in Leerdam ook onze nieuwe burgemeester in de zaal. Ik vertelde dat ik een huis zoek, het liefst in de Ruyterstraat. Er stond een huis leeg op nummer 63. 'Maar burgemeester', zei ik, 'dat is het huis van Bettie Boop.' De oud-Leerdammers in de zaal kwamen niet meer bij van het lachen. Bettie Boop was vroeger een prostituee, met niet al te veel klandizie. Maar dat wist de nieuwe burgemeester natuurlijk niet."
Geen schuine moppen
Gerard probeert altijd goed rekening te houden met zijn publiek. Hij weet: "We zitten hier in een christelijke omgeving, dus dan vertel ik bijvoorbeeld geen schuine moppen." Gerard houdt het dus netjes en beschaafd. Immers: "Mijn uitgangspunt is altijd: zorg altijd dat jezelf het slachtoffer bent van je eigen grappen."
Gerard, Hans en Liesbeth rijden heel wat kilometer met de auto, op weg naar de optredens. De grens ligt bij ongeveer honderd kilometer. Gerard: "Als we 's middags optreden zijn we meestal rond half vijf klaar. Dan zitten we steevast in de file. Maar hetzelfde gebeurt als we 's avonds om zeven uur ergens moeten zijn." Gerard kan ontzettend goed opschieten met zijn partners Hans en Liesbeth: "We zijn eigenlijk drie handen op één buik. Niemand van ons heeft de leiding. We zijn allemaal gelijk. Dat is onze grote kracht. En als het aan mij ligt gaan we nog wel een tijdje door. Tenminste: als de gezondheid het toelaat."
Dick Aanen