Nieuwlandse ondersteunt projecten in Hongarije en Roemenië
'Blij dat het zo gewaardeerd wordt'
nieuwland • "Ik ben blij dat ik nu weet waar het terecht komt en dat mijn werk zo gewaardeerd wordt", aldus de Nieuwlandse. MeHoRo staat voor 'Meerkerk, Hongarije en Roemenië'. "De stichting is ontstaat vanuit drie kerken in Meerkerk: de hervormde kerk, de christelijke gereformeerde kerk en de gereformeerde kerk", vertelt secretaris Huib Slingerland. "De eerste contacten werden destijds gelegd door dominee Vis. Vanaf circa 1990 – net na de omwenteling – steunen we projecten in Hongarije en Roemenië. In Hongarije gaat het om het Bethesda kinderziekenhuis in Boedapest. Ook zijn we betrokken bij projecten in Tiszafüred. In Roemenië helpen we kerken in onder meer Akos en Jibou om hun diaconale organisatie op poten te zetten."
Hulpgoederen
Vanuit Meerkerk vertrekt er vier keer per jaar een vrachtwagen met hulpgoederen naar beide landen. "Dan gaat het om kleding en dekens, maar we sturen ook wasmachines, fietsen en meubels, of waar maar behoefte aan is. Een deel van de goederen delen we daar uit. Bijvoorbeeld aan de kinderen en verpleegkundigen van het kinderziekenhuis die het niet breed hebben. Een deel wordt ook verkocht tegen heel schappelijke prijzen. Het geld dat daarmee wordt ingezameld, wordt weer gebruikt voor diaconale doelen, zoals het uitdelen van voedsel. Zodoende hebben de mensen daar twee keer plezier van ons transport."
Veel armoede
Volgens Slingerland verbetert de situatie in Hongarije en Roemenië langzaam maar zeker, maar blijft de hulp vanuit Nederland hard nodig. "De verschillen zijn groot, zeker op het platteland is er nog veel armoede. Onze hulp wordt dan ook buitengewoon op prijs gesteld. Twee keer per jaar gaat er een delegatie van MeHoRo kijken hoe het gaat. Het mooie is: de mensen daar kunnen zich niet voorstellen dat zoveel mensen in Nederland zich voor hen inspannen."
Hobby
Corrie Smits is al jaren als vrijwilligster actief voor de Meerkerkse stichting. "Breien is mijn grote hobby, naast lezen en puzzelen. Ik ben met breien begonnen toen mijn man overleed. Ik viel destijds in een 'gat', wist niet precies wat ik moest gaan doen en ging legpuzzels leggen. Dat was ik al gauw zat. Toen ben ik maar gaan breien. Dat deed ik vroeger ook veel."
Restjes
Inmiddels breit Corrie Smits elke dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in haar vaste hoekje bij het raam. "Alleen met dat warme weer heb ik een paar dagen overgeslagen. Ik brei sokken, mutsjes en soms ook truitjes. Van buren en bekenden krijg ik heel veel wol, ik hoef bijna nooit wat te kopen. Ik krijg vaak restjes, dat vind ik ook het leukste. Dan zoek ik vervolgens uit wat ik daar het beste van kan maken. Mijn dochter Mieneke helpt me om dingen in elkaar te zetten of de franjes te bevestigen. Dat gefriemel zie ik namelijk niet zo zitten. Een paar keer per jaar haalt Nel Boom uit Nieuwland de dozen op en dan gaan ze naar de opslag in Meerkerk."
Gesorteerd
En daar wordt de kleding - maar ook dekens en andere hulpgoederen - door vrijwilligers gesorteerd, vertelt Huib Slingerland. "In totaal wordt ons werk gesteund door zo'n 40 vrijwilligers. Zonder hun hulp kan onze stichting haar werk niet doen. We stellen hun inzet dan ook enorm op prijs."
Helder van geest
Mevrouw Smits vindt het fijn om te horen dat ze met haar breiwerk nog wat voor een ander kan betekenen. "Ik heb wel wat lichamelijke klachten, maar ben nog helder van geest. Ik vind breien leuk, maar ik vind het nog mooier om me op deze manier nuttig te maken." Aan stoppen denkt de Nieuwlandse dan ook niet. "Hoe lang ik hier nog mee doorga? Zolang ik gezond ben, blijf ik breien. Zeker nu ik weet dat ik er andere mensen zoveel plezier mee doe."
André Bijl