Leerdamse komt na borstkanker in actie voor Pink Ribbon
'Steek je kop niet in het zand'
leerdam • Na haar borstkankerdiagnose en haar heftige behandeling vorig jaar, is Margreet van Ingen nu op de weg terug. De chemo's en bestralingen hadden veel impact op haar algehele conditie. "Je hebt in het begin zoveel moeite om je te concentreren. Je hebt veel minder energie. Dat komt nu allemaal langzaam terug." Haar deelname aan de Dam tot Damloop is voor Margreet dan ook een manier om zichzelf positief uit te dagen. "Je wilt weer kunnen doen wat je voorheen ook deed." En voor haar is dat wandelen. Na twee hernia's is het de enige sportieve uitspatting die ze zich kan veroorloven. Ze liep voor haar diagnose al eens de Alpe d'Huez op. Maar nu richt ze zich op de 20 kilometer van de Dam tot Damloop op zaterdag 22 september. Voor Pink Ribbon. Want: "Als je zelf borstkanker hebt gehad, heb je verder weinig motivatie meer nodig."
Bevolkingsonderzoek
Door het bevolkingsonderzoek borstkanker kwam de ziekte bij Margreet van Ingen eind 2016 boven water. "Ik voelde geen knobbeltje, daarvoor zat de tumor te diep." Voor de Leerdamse hét bewijs dat het bevolkingsonderzoek zin heeft. "Ik zou tegen iedereen willen zeggen, gáán. Niet je kop in het zand steken." Het is een paar weken later - dinsdag 10 januari 2017 - als ze van de dokter hoort dat ze triple negatieve borstkanker heeft. Oftewel: een agressieve en snelgroeiende variant. "De grond zakt weg onder je voeten." Want in eerste instantie zag het er allemaal veel onschuldiger uit. "Ik zei ook tegen iedereen: jongens, ik heb bingo, maar ik heb niet de hoofdprijs." Dat bleek toch anders uit te pakken.
Het eerste wat ze dacht na het slechtnieuwsgesprek: "Hoe moet ik dit mijn kinderen en mijn moeder vertellen?" Uiteindelijk besloten zij en haar man gewoon iedereen maar uit te nodigen. "We hebben er met z'n allen een borrel op gedronken." Ze ging een heftig behandeltraject in: chemo's en bestralingen. Een uitputtingsslag. Ze zucht: "In de tijd van de meest heftige chemo's had ik zelfs geen puf om te kruipen. Misselijk, de hele dag misselijk. Geen concentratie om een boek te lezen. Om me te verdiepen in een televisieprogramma." Ze puzzelde wel veel. Legpuzzels vooral. Haar haren vielen uit. "Dat vond ik overigens niet zo erg. Ik heb ook nooit een pruik gedragen. Dat mijn wimpers en wenkbrauwen uitvielen, dát vond ik wel erg. Dat is zo bepalend voor je gezicht."
99 cadeaus
Wat haar ontzettend hielp, was de steun van haar familie, haar man Anjo en haar kinderen. Maar ook haar vriendinnen en collega's stonden voor haar klaar. Deden boodschappen. Sleepten haar mee naar een terrasje. Reden haar naar de chemo's. En van haar Rabobank-collega's kreeg ze op Goede Vrijdag drie kratten bomvol cadeautjes, 99 om precies te zijn. "Ik mocht er elke dag één uitpakken. Dus dat was elke dag feest." Ze kreeg puzzelboeken, chocolaatjes, bemoedigende kaarten. Ze legde alles wat ze kreeg vast en verwerkte het later in een fotoboekje over haar ziektetraject. Waar opvallend veel positieve kiekjes in staan. Maar ook één foto van een haar- en wenkbrauwloze Margreet die wat bleekjes in de camera kijkt. Ze wijst naar die foto. "Ik heb lang getwijfeld of ik die er wel in wilde. Maar ja, zo is het ook geweest." Toen het traject eindelijk achter de rug was, besloot ze iedereen die haar heeft bijgestaan te trakteren op een high tea. Typisch Margreet: "Ik wilde het ook positief afsluiten." Voor haar staat de blik nu weer op de toekomst gericht. "Ik ben niet ongeschonden uit de strijd gekomen, maar ik wil er niet de hele dag mee bezig zijn. Je moet ook door."
Dus heeft ze zich ingeschreven voor de Dam tot Dam Wandeltocht in september. De opbrengst is voor Pink Ribbon en mensen die het goede doel willen steunen, kunnen Margreet sponsoren. Ze hoopt 1.000 euro te kunnen ophalen met haar deelname. "Mijn doel was in eerste instantie 500 euro, want ik wilde niet al te hoogdravend beginnen. Maar ja, dat bedrag had ik na de eerste 24 uur al binnen. Dus nu heb ik het maar bijgesteld."
q voorpinkribbon.nl/margreetvaningen
Janneke Kok