Koster Gereformeerde Kerk stopt na 40 jaar trouwe dienst
Jaap Sonnema vindt het genoeg zo
vuren • Het werd een onvergetelijke afscheidsavond. Jaap en Geertje werden thuis opgehaald met een prachtige oldtimer. Daarna was er een speciale dienst en een feest, waarin het kostersechtpaar werd toegesproken en toegezongen.
Jaap kijkt terug op veertige prachtige jaren. "In het begin viel het werk nog wel mee. Toen waren er nog niet zoveel activiteiten als nu. Er is steeds meer bijgekomen: het zangkoor, de gebedskring, de jongerengroepen. Bij al die activiteiten moet ik steeds aanwezig zijn om te zorgen dat de verwarming aan en uit wordt gezet."
Fietsritje
Jaap maakte elke dag z'n fietsritje naar het kerkgebouw. "Mensen hebben soms geen idee wat er allemaal bij komt kijken. Op zondag ben ik al om half negen in de kerk om van alles en nog wat te regelen. De verwarming aandoen, de Paaskaars aansteken, de liturgie neerleggen, zorgen dat er een glaasje water klaarstaat voor de dominee en de organist. En tegenwoordig drinken we ook om de zoveel weken koffie na de dienst. Je bent er heel druk mee. Als je dit werk doet, moet je er voor honderd procent achterstaan."
Steenfabriek
Sonnema combineerde het kosterschap in de eerste jaren nog met een drukke baan bij steenfabriek De Heuff. Ook was hij jarenlang lid van de vrijwillige brandweer en van drumband Harp en Luit. Tot z'n 47e was hij actief bij voetbalclub Vuren, waar hij in zijn jonge jaren schitterde in het eerste elftal. In 1991 werden de bedrijfsactiviteiten van de steenfabriek gestaakt. En dat betekende dat Jaap al op z'n 57e met vervroegd pensioen mocht. "Maar stilzitten was er niet bij", zegt z'n vrouw Geertje. "Jaap kreeg het nog drukker dan daarvoor. Want overal werd hij gevraagd om te helpen met de tuin of met andere klussen." Bovendien was er één grote hobby die Jaap tot op de dag van vandaag in ere houdt: vissen. Nog regelmatig gaat hij met zijn zoons naar Frankrijk om karpers of forellen te vangen.
Vorige week kwam er dan echt een eind aan veertig jaar trouwe dienst. Sonnema: "Ik had de sleutels zo ontzettend graag aan een opvolger overgedragen. Maar helaas, die opvolger is nog niet gevonden." Jaap neemt met pijn in het hart afscheid van zijn geliefde kerkgebouw en van de plantjes rond de kerk, die hij tot de laatste dag met grote liefde verzorgde. "Ik ben nu nog gezond en ik zou best nog wel even door kunnen gaan. Maar ik besef ook heel goed dat ik de jongste niet meer ben. M'n knie begint ook af en toe op te spelen. Het gaat niet altijd meer van een leien dakje. En bovendien moet ik ook thuis assisteren. Het is beter om nu uit eigen wil te stoppen dan dat ik straks genoodzaakt wordt om ermee op te houden."
Dick Aanen