'Verenigingswerk is belangrijk voor de samenhang in een dorp'
Dankbaar afscheid van Ouderencomité
nieuwland • Na vijftig jaar nam mevrouw E. C. Bijl-Crielaard (87) afscheid als bestuurslid van het Ouderencomité in Nieuwland dat ze ooit zelf oprichtte. "Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen doen." Het verenigingswerk ligt mevrouw Bijl na aan het hart. Voor ze met haar man – vanwege diens benoeming als hoofd van de School met de Bijbel – naar Nieuwland verhuisde, was ze al actief in Veen.
In Nieuwland raakte ze betrokken bij de organisatie van het jaarlijkse 'ouderenreisje'. "Ik weet nog goed dat we de eerste keer naar de Westerbouwing gingen. Een prachtige belevenis." Eind 1967 ontstond het idee om in Nieuwland ook te beginnen met christelijk 'bejaardenwerk'. Plaatselijk predikant dominee Haring stond er vierkant achter en zo werd eind november 1967 in het oude Brandpunt de eerste bejaardenmiddag gehouden met mevrouw Bijl als voorzitter. "We begonnen met gebed, we lazen uit de bijbel, er was een meditatie en we zongen altijd een psalm. Ik vond die geestelijke verdieping belangrijk, probeerde de leden iedere bijeenkomst wat mee te geven. Dan hoop je dat het vrucht draagt en mensen getroffen worden door een stukje uit de bijbel of een meditatie. Ooit las ik een gedicht van Bunyan voor. Dat sprak aan. Later hoorde ik dat een van de aanwezigen op zoek ging naar een boekje waar dat gedicht in stond."
Mevrouw Bijl wijst op het belang van het verenigingsleven. "Dat is goed voor de samenhang in een dorp." Vandaar dat ze ook betrokken raakte bij de plaatselijke CPB – de christelijke Plattelandsvrouwen Bond, die later overging in Passage – en Tabitha, de dameskrans van de hervormde kerk. Meer dan twintig jaar was ze presidente van drie verenigingen. "Kerst vierden we met alle verenigingen tegelijk. Veel praktischer dan aparte avonden organiseren. Tijdens de bijeenkomsten van de CPB werden regelmatig cursussen gehouden, zoals bloemschikken. Ooit kwam er iemand langs die ons leerde om kleine klusjes in en rond het huis te doen – zelfs met elektriciteit. Veel verenigingsactiviteiten vonden in die beginjaren in de school plaats, omdat er nog geen dorpshuis was." De vergaderingen van de CPB trokken destijds zo'n 75 bezoekers. Net als bij het Ouderencomité en andere verenigingsactiviteiten in Nieuwland waren dat interkerkelijke bijeenkomsten. "Hervormd, christelijk gereformeerd en gereformeerd door elkaar. Dat leverde geen problemen op. Nooit een wanklank gehoord. Dat past bij Nieuwland." Na 21 jaar stopte ze als presidente van de CPB en de 'Dameskrans', maar bleef voorzitter van het Ouderencomité. Toen haar man in 2002 ernstig ziek werd, deed ze een stapje terug en werd tweede presidente van het comité. Het zorgde al die jaren voor veel werk: programma's samenstellen, meditaties voorbereiden, bijeenkomsten openen en sluiten, liturgieën typen en vermenigvuldigen, sprekers uitnodigen, die van de trein halen waarna ze vaak mee-aten in het schoolhuis, leden bezoeken in blijde en verdrietige omstandigheden; het vergde veel tijd. Maar, benadrukt ze, het was haar lust en haar leven. "Ik deed het graag. Fijn dat ik op die manier iets voor anderen heb kunnen betekenen. Op veel plaatsen zijn dergelijke verenigingen verdwenen, in Nieuwland bestaan ze nog."
Ze is blij met de waardering die ze bij haar vertrek kreeg. "Eind vorig jaar was er een prachtig afscheid tijdens de ouderenmiddag, mijn dochter Christa en haar man waren daar ook bij. En nu die Vrijwilligersprijs. Ik ben er heel blij mee. Ik vind het wel erg jammer dat mijn man dit niet meer mocht beleven. Hij stond altijd achter mij en hielp me waar nodig. Ik blijf gewoon naar de ouderenbijeenkomsten gaan. Best lastig om mijn mond te houden, maar ik bemoei me niet meer met bestuurszaken. Na 50 jaar is het mooi geweest. Ik kijk terug op een fijne tijd en ben blij dat de leden mijn fouten en gebreken hebben aanvaard. Boven alles ben ik de Heere dankbaar dat ik al die jaren de gezondheid kreeg om dit mooie werk te doen. Ik hoop dat het tot zegen is geweest."
André Bijl