Regionale wielerprominenten vol lof over Uiterwaardencross
'Mijn bek viel er van open'
zaltbommel • "Doe nou gewoon mee, Maarten! Doe eens gek." "Man, ik ben boven de zestig! Ik péíns er niet over. Geen haar op mijn hoofd - ik heb er al niet veel - die daaraan denkt. Nee. Echt niet."
Het is een genot om achterover leunend aan te horen hoe Maarten Ducrot, Adri van Houwelingen en Erik Dekker met elkaar keuvelen. Van hun ervaringen in het wielrennen tot en met de gebruikelijke onderlinge plagerijtjes; ze komen op deze zomerse woensdagavond allemaal voorbij. Toch zijn de drie regionale wielerprominenten het over één ding roerend eens: de Uiterwaardencross staat als een huis. Zo kon Ducrot zijn ogen niet geloven toen hij voor het eerst de veldrit in Zaltbommel bezocht: "Ik kwam aangelopen en dacht gelijk; 'wow'. Mijn bek viel er van open." "Het zag er Belgisch uit. En dat is in dit geval echt een groot compliment", vult Van Houwelingen aan. "Dit sloeg helemaal nergens op, in positieve zin. Het was bizar groot opgezet en dat had natuurlijk een reden: ze wilden graag het NK binnenhalen. En het is gelukt, dus de KNWU was blijkbaar ook overtuigd van het evenement", denkt Dekker.
Het moge duidelijk zijn; het enthousiasme over de cross die pas zijn derde jaargang in gaat, maar in januari 2021 wel al het predicaat Nederlands Kampioenschap draagt, is groot. En hoewel er nog twee edities te gaan zijn voordat het NK daadwerkelijk in Zaltbommel plaatsvindt, kijken de drie ex-profs alvast reikhalzend vooruit. Alleen al het vooruitzicht dat mogelijk Mathieu van der Poel op de Waalkade zal starten, geeft genoeg reden tot watertanden: "Als zo'n Van der Poel hier 'effe' naartoe komt, moet je kijken wat er dan gaat gebeuren in Zaltbommel. Maak je borst maar nat hoor, want dan kom je Zaltbommel niet meer in", verwacht Ducrot. Ook volgens Dekker zou de organisatie flink baat hebben bij zijn deelname, al plaatst hij ook een kanttekening bij de suprematie van het 24-jarige wielertalent: "Het is heel leuk dat een fenomeen zoals Mathieu bestaat, maar een ander fenomeen is Wout van Aert. Allebei zijn ze fysiek en technisch zó goed, dat ze op iedere ondergrond eerste en tweede worden. Vroeger had je altijd iemand die in de modder beter was, of juist in hardlopen. Natuurlijk, Nys (Sven, red.) won veel, maar was onder bepaalde condities wel kwetsbaar. Die twee niet. En dat is wel lastig." Dat beaamt Van Houwelingen volmondig: "Het veldrijden is internationaal gezien een heel klein wereldje. Als de hele top aan een wedstrijd meedoet wordt Van der Poel eerste, Van Aert tweede en Toon Aerts derde. Dat maakt het op de lange termijn minder interessant, want het sportpubliek hoopt toch vaak op verrassingen."
Desondanks genieten de drie met volle teugen van wat de zoon van Adrie van der Poel heeft gepresteerd. Zoals toen hij vanuit nagenoeg kansloze positie de Amstel Gold Race op zijn naam wist te schrijven. Het ultieme hoogtepunt, denkt Dekker: "Mooier wordt het niet meer. Dat kan niet. Nou ja, behalve als hier het NK is." "dan is-ie al een keer kopje onder gegaan in de Waal, in de tussentijd", grapt Van Houwelingen. "En dan wint-ie alsnog" besluit Dekker met een brede glimlach.
Martin van Hemert