'Mister Sleeuwijk' hoopt af te sluiten met kampioenschap
'Het is nu echt mooi geweest'
sleeuwijk • "In juni word ik 40 jaar", zegt Remco Viveen. Hij geeft aan dat het nu echt tijd is om er mee te stoppen. "Eigenlijk ben ik twee jaar geleden al gestopt. Er zat ook goede jeugd aan te komen. Op een gegeven moment moet je daar plaats voor gaan maken. Dat was voor mij ook de insteek. Op een gegeven moment moet de kogel door kerk. De koek was op." Viveen kwam echter al snel terug op zijn besluit, op een moment dat de club in een crisis terecht kwam. "Interim-trainer Rinie van Iersel belde me. Van het een kwam het ander. Ik voelde me net een pupil en weer een jonge jongen. We speelden met het tweede elftal bij Schelluinen. In de rust kleedde ik me snel om en reed als een speer naar Sparta'30. Daarna ben ik erbij gebleven en ook de nieuwe trainer Pieter Tuns wilde gebruik maken van mijn ervaring. Nu is ook Benjamin de Gans weer terug en Danilo Kros is een talentvolle jonge centrale verdediger. Die moet ik niet voor de voeten gaan lopen. Het is nu wel goed geweest. Nu stop ik definitief", grinnikt de bijna 40-jarige oude rot Viveen, die het fysiek nog wel aan zou kunnen. "Mocht ik nog een keer meedoen, dan is het puur omdat ze echt heel erg omhoog zitten, maar niet voor vast. Het is aan het eind van het seizoen voorbij. Ik wil niet die man worden die er op z'n 45e nog per se bij wil zitten."
Je kan rustig zeggen dat Remco Viveen een echt voetbaldier is. "Ja, ik denk het wel. Ik sla nog altijd geen training of wedstrijd over en probeer het ook altijd met mijn werk (Viveen werkt als elektrotechnicus met ook wachtdiensten in het Beatrix Ziekenhuis, red.) te combineren." Viveen maakte op 16-jarige leeftijd al z'n debuut bij Sleeuwijk. "Volgens mij was dat tegen Sparta'30 op een bijveld. Ik sprong bijna door het plafond heen van blijdschap. Het was in de tijd van Piet Saaman en Andries Duivendijk en Co van Iersel was toen al leider." Viveen speelde toen nog als rechtsbuiten.
Dromer
"Ze noemden mij wel eens een dromer", lacht Viveen, die het vooral van zijn snelheid moest hebben. "Verder weet ik er weinig meer van. Je hebt mensen die plakboeken bij houden, maar dat heb ik nooit gedaan." Hij maakte wel het laatste kampioenschap van Sleeuwijk mee. Ook maakte hij nog een uitstapje naar SteDoCo. "Ik heb er twee hele leuke jaren gehad en we promoveerden naar de eerste klasse." Maar hij ging wel terug naar zijn vrienden bij Sleeuwijk. Wat hij zich nog wel kan herinneren is de laatste nacompetitie een paar jaar geleden, waarin Sleeuwijk weer de promotie misliep. "We hadden de promotie op zeker binnen in mijn beleving. Thuis gaven we het na 2-0 voor nog weg tegen Hardinxveld. Uit stonden we ook voor en gaven het ook nog weg. Het was weer des Sleeuwijks. Dat is voor mij het meest pijnlijke moment geweest."
Helemaal verloren gaat Remco Viveen waarschijnlijk niet voor Sleeuwijk. "Maarten de Bruyne wordt volgend seizoen trainer bij het tweede elftal. Daar heb ik al tegen gezegd dat we wel een babbeltje kunnen maken. Anders ga ik misschien wel in het derde voetballen bij mijn vrienden." Nu nog even het eerste van Sleeuwijk. Bijna heel het seizoen voert Sleeuwijk de ranglijst al aan in de derde klasse. "Het valt dit seizoen allemaal goed op zijn plaats. We staan boven aan en staan vijf punten los. We krijgen nog wel een pittige slotfase tegen Vuren, SV Capelle, SC Everstein, GDC en Sparta'30, maar het zou geweldig zijn om in het 75-jarig bestaan van Sleeuwijk en mijn afscheidsjaar kampioen te mogen worden. Dat het loodzwaar wordt, staat wel buiten kijf."
Traantje laten
"Sleeuwijk is een heerlijke vereniging. Het is bijna doodzonde dat ik ga stoppen, maar het is goed geweest", besluit Remco Viveen, die waarschijnlijk nog wel een traantje zal laten.
"Ik vind het ontzettend jammer. Een zaterdag zonder voetbal kan eigenlijk nog steeds niet voor mij."
Nico van Es