Linkspoot moet zich terug knokken in het eerste elftal
'Opgeven niet in mijn woordenboek'
almkerk • Hofstede kreeg echter te maken met een terugslag, maar nu trapt hij weer tegen een balletje. "Nu sta ik er heel goed voor", vertelt Remon Hofstede. "Het voelt weer als vanouds en ik kan en mag alles weer doen. Momenteel speel ik weer wedstrijden en bouw minuten op in het tweede elftal. Het begon met een half uurtje, daarna drie kwartier en vervolgens zestig minuten. Ik hoop weer helemaal wedstrijdfit te worden", zegt hij met een strijdbare blik. "Een week of vijf geleden kreeg ik wel een terugslag. Weer pijn en ik dacht het is weer helemaal mis en ik kan weer opnieuw beginnen. Ik had weer dezelfde soort pijn en ben meteen naar de specialist gegaan, maar gelukkig was er niets kapot. Hij dacht aan overbelasting en adviseerde even rust."
Hofstede had daarvoor een jaar lang intensief aan zijn herstel gewerkt. "Daarna heb ik de training weer rustig opgepakt en tot nu goed gaat het goed. Ik ben nu pijnvrij en ook vrij in mijn hoofd om het hele spelletje weer te spelen. Ik ben ontzettend dankbaar, dat is het gevoel dat overheerst", aldus Hofstede, die op een zware periode terugkijkt.
De zware knieblessure openbaarde zich medio februari 2017. "Ik voelde eerst twintig procent pijn in mijn knie. Daarmee heb ik nog wel de competitie uitgespeeld.
Na het zomerreces ging de pijn naar honderd procent en was het ineens klaar. Ik kon niks meer. Het bleek te gaan om een scheur in de patellapees, die over de knie loopt", aldus Hofstede, die een lang traject in moest om te herstellen.
Discipline
Makkelijk was dat niet en het vereiste veel discipline en doorzettingsvermogen. Het begon met injecties in de pees en vervolgens krachttraining bij Fysiofit en het duurde negen maanden voordat hij überhaupt weer iets op het veld mocht doen met looptraining.
"De grootste tegenvaller is de tijd", aldus Hofstede. "Het eerste half jaar voelde ik ook geen verbetering. Dan ga je twijfelen of het wel goed komt. Mentaal was dat zwaar, want je wilt het voetbal niet opgeven als je 24 jaar bent. Ik heb echter nooit het gevoel gehad het bijltje er bij neer te gooien, al waren er wel momenten van moedeloosheid. Ik ging ook wel kijken bij het eerste. Almkerk is toch mijn club en ik heb hier altijd gespeeld. Daar ben je ontzettend trots op en ik leef helemaal mee. Ik wilde bij de groep blijven horen en ze aanmoedigen. Zo zit ik wel in elkaar. Verder trok ik veel op met Yessy Gore, die al lang met een kruisbandblessure tobt en je probeert elkaar er door heen te slepen. Ook van de groep heb ik veel steun gehad. Verder geef ik voor de training van de selectie nog steeds training aan de jeugd JO15", aldus Hofstede, die zelf als gymdocent werkt in de gemeente Zederik.
Remon Hofstede zal wel moeten knokken om zich weer in het eerste elftal te spelen. Almkerk kwam deze keer als nieuwkomer in de eerste klasse immers uitstekend uit de startblokken. De club beweegt zich tegen de kopgroep aan.
Vaste basis
"Het belangrijkste voor mij was om weer fit te worden. Ze hebben nu een vaste basis en het gaat hartstikke goed. Dus dat zal niet zomaar veranderen. Ik zal het zelf moeten laten zien en hoop hier wel sterker uit te komen, ook mentaal. Dat geeft een goede motivatie om weer door te gaan en ik geef niet snel op. Sowieso komt opgeven niet in mijn woordenboek voor", zegt hij.
"Voorlopig laten we dat buiten beschouwing", besluit Remon Hofstede het gesprek.
"Ik hoop nu weer lekker vrij te gaan voetballen en dat ik mijn steentje bij kan dragen aan Almkerk. Mijn doel is zeker om weer in de basis te komen bij het eerste en als het aan mij ligt gaat dat zeker lukken."
Nico van Es