Met hart en ziel muziek maken
'De variëteit is bij ons zo leuk'
In de muziekwereld betekent 'da capo' dat je het muziekstuk weer vanaf het begin mag gaan spelen. Seniorenorkest Da Capo wordt geleid door Karel van Dee (1959). De leden zijn senioren die het musiceren nog altijd leuk vinden, maar geen trek meer hebben in eindeloze oefensessies ter voorbereiding op een concert of concours. Zij spelen met hart en ziel de sterren van de hemel bij deze enthousiaste club. Alle blaasinstrumenten zijn hier welkom, wat betekent dat het een mix is tussen een fanfare en een harmonie. Per jaar treedt het orkest minimaal twintig keer op en dat zal dit jaar wel vaker zijn, want Da Capo hoopt in september het 30-jarig jubileum te vieren.
Het seniorenorkest Da Capo is opgericht in 1988 als onderdeel van de Muziekschool in het Land van Heusden en Altena. In 2008 is men als zelfstandige vereniging verder gegaan. Het motto is tot op de dag van vandaag ongewijzigd: 'Niemand is te oud voor Da Capo', dus iedereen is welkom. Karel van Dee hanteert al ruim vijftien jaar de dirigeerstok en doet dat beroepsmatig. Hij begeleidt meerdere orkesten en helpt individuele leerlingen op weg. Over Da Capo zegt hij: "Dit is een hele hechte groep mensen, die minimaal eenmaal per week met ontzettend veel plezier muziek willen maken. De ongeveer 35 leden komen iedere week in Nieuwendijk bijeen om te oefenen en natuurlijk is er dan ruim tijd voor persoonlijk contact. Het sociale aspect is bij Da Capo ruimhartig en ook heel belangrijk." Voorzitter Thea Bos (1960), één van de jongste muzikanten, verzorgt wekelijks de mededelingen, regelt optredens, is de spreekbuis bij feestelijke én verdrietige gebeurtenissen, bezoekt zieken, onderhoudt contacten met oud-leden en blaast op haar dwarsfluit haar partij enthousiast mee. Gerard Couwenberg (1947) is de penningmeester en vertelt dat dit orkest een totaal andere insteek heeft dan de reguliere muziekverenigingen. "Hier hoeft geen topprestatie neergezet te worden. Wij spelen vooral, omdat we het leuk vinden en zoals je ziet heeft Da Capo een hoog grijsgehalte. Gezelligheid staat voorop, wij spelen met name ter vermaak. De vele optredens per jaar worden goed bezocht en altijd krijgen we fijne reacties. Bij ons geen stressende muzikanten, geen nerveuze dirigent en geen concertregels."
Tromboniste Jenny van Mersbergen (1949) is net als Johan Westerlaken (1932) al zo'n dertig jaar lid. Zij: "De variëteit is bij ons zo leuk. Wat te denken van een wals, een polka, een mars, een tango. Ik kijk iedere donderdagochtend reikhalzend uit naar de repetitie. Ik denk dat we het leukste seniorenorkest van Nederland zijn." Johan vult aan: "Blazen op mijn bariton is het behoud van mijn longen. Ik vind het heerlijk om op deze leeftijd nog muziek te maken, dit zou ik niet graag willen missen." Beiden: "Voor ons is Da Capo familie geworden. We zijn allebei gek van muziek, genieten van de warme contacten en merken dat hier nog tijd voor elkaar is."
Oud-voorzitter Ton van der Lee (1949) beschrijft de sfeer in het gezelschap als 'super'. "In september bestaan we dertig jaar en dat gaan we groots vieren met onder andere een bloasdag, waar iedereen aan mee kan doen."
Repetitie
Deze krant woonde een repetitie bij in het gebouw van ONS in Nieuwendijk. Als iedereen gearriveerd is en de laatste nieuwtjes zijn uitgewisseld, neemt de dirigent plaats op de bok. Als hij met zijn baton zwaait, is het opeens stil. Karel telt af - 'drie, vier' - en daar beginnen dertig geheel verschillende mensen aan een gezamenlijk muziekstuk. Om op gang te komen, spelen de dames en heren eerst een rustige koraal, een kerkelijk stuk uit vervlogen tijden. Het tweede nummer van deze dag is een stuk pittiger, de 'Sabre Dance' uit 'Wo die Wolga fliesst'. Een laatkomer sluipt geruisloos binnen, zoekt zijn plaatsje, zet zijn muziekstandaard neer, beweegt snel even de ventielen op het instrument en kan direct meespelen. Vrijwel alle voeten tappen mee op de maat van de muziek, veel bolle wangen.
'Het sociale aspect is bij Da Capo ruimhartig en ook heel belangrijk'
De ruim 90-jarige Cees van Essen is deze ochtend op bezoek. "Blazen gaat niet meer, maar het bijwonen van de repetitie is voor mij nog altijd een bijzonder uitje. Hoor je dit nummer? Het is muziek van vlak na de Tweede Wereldoorlog, Amerikaanse bigbandmuziek van Glenn Miller. Na vijf jaar onderdrukking en altijd maar die Duitse hoempamuziek, waren de nummers uit the states van harte welkom. Ik krijg er nog kippenvel van." Met weemoed en een brok in zijn keel vertelt hij over het afscheid van zijn instrument. "Toen mijn bas verkocht werd, voelde het alsof er iemand ten grave gedragen werd. Maar wacht, ik zal vragen of ze zo meteen het eigen orkestlied willen spelen." Cees houdt woord, want na de pauze begint het orkest met het lied waarin men blaast en zingt over het fraaie Altena en de gezelligheid van Da Capo. 'Land van Altena tussen Merwede en de Maas is het stukske land waar 'k woon en leef en ook nog blaas. En met ons fier orkest dat Da Capo heet, gaan wij naast muzikaliteit voor een stuk gezelligheid.'
Heerlijk ontspannend
Met het jubileum in het vooruitzicht wil de pr-man van het orkest nog graag benadrukken dat spelen bij dit orkest heerlijk ontspannend is.
Ton van der Lee: "Bent u iemand die weleens een nieuwe uitdaging wil aangaan? Bespeelt u misschien al jaren (korter mag natuurlijk ook) een instrument in huiselijke sfeer of in uw vertrouwde muziekvereniging en wilt u een stapje terug doen en ontdekken dat muziek maken met senioren echt fantastisch is? Kom bij onze club en wij stellen u zeker niet teleur."