Vanaf de zijkant toekijken valt zwaar
'Ik moet een beetje kunnen bewegen'
wijk en aalburg • Marcel de Waal kreeg in het begin van de competitie te maken met een zware knieblessure. Na maanden van revalidatie staat de aanvoerder van Wilhelmina'26 op het punt om weer te beginnen. De Waal hoopt nog een steentje bij te dragen dit seizoen. We treffen een montere Marcel de Waal aan in zijn optrekje in Wijk en Aalburg. Er is weer licht aan de horizon. De bijna 32-jarige aanvoerder van Wilhelmina'26 zit in de laatste fase van het herstel na een zware blessure, opgelopen aan het begin van de competitie. Na vier wedstrijden werd De Waal al getroffen door weer de knieblessure. Een euvel waar hij een paar jaar terug ook al mee te maken kreeg. Zijn knie voelde weer niet goed en De Waal, die er altijd voor 150 procent voor gaat, onderging een kijkoperatie. De doktoren haalden een stukje van de meniscus weg, verwijderden een botsplinter en ook het kraakbeen bleek beschadigd. Hij zou er nog wel mee kunnen voetballen, maar dan moest De Waal wel zijn andere spieren er flink bij trainen. "Ik zit nu in de coming back-fase", duidt De Waal met gevoel voor ironie aan. Hij is pas weer in training en hoopt binnen een maand aan te sluiten bij de ploeg. "Dat is mijn doel voor de komende tijd", geeft hij aan.
Het toekijken vanaf de zijlijn valt hem wel zwaar. "Vooral in het begin was het frustrerend", vertelt De Waal. "Ik kan bijvoorbeeld niet op de tribune zitten. Als ik op een stoeltje zit, dan word ik gek. Dan zie ik dingen die niet goed gaan en dan heb ik het niet meer. Ik moet een beetje ruimte hebben en ga meestal naast de dug-out staan achter de trainer en dan schop ik af en toe tegen een sponsorbord aan. Ik moet een beetje kunnen bewegen", lacht hij. Naast normaal gesproken aanvoerder is hij samen met Kevin van Esch ook een schakel naar het bestuur en organiseert hij samen met ook trainer Johan van der Werff het jaarlijkse uitje naar Spanje. Dat was ook dit jaar weer een doorslaand succes, aldus Marcel, wiens vriendin Evelien bij de dames van Wilhelmina'26 voetbalt. Met zoontje Guus staat ook de volgende telg al klaar.
Op vijfjarige leeftijd ging Marcel de Waal zelf al voetballen bij de 'kanaries'. Na de jeugd debuteerde hij rond zijn negentiende jaar in het eerste elftal.
Gouden lichting
Hij maakte de eerste klasse mee met de gouden lichting Anton en André Versteeg en Christian Bouman, en ook Jan Arendse, Jeroen Mans en Bert Bakker. Na het vertrek van genoemd trio en gestopte spelers maakte De Waal de terugval mee naar de derde klasse. Na het kampioenschap in het eerste jaar van trainer Johan van der Werff is Wilhelmina'26 nu al een paar jaar weer tweedeklasser. Na een stroef begin loopt het dit seizoen best aardig bij Wilhelmina'26 in de tweede klasse.
De Wijk en Aalburgers rukten zelfs even op naar de top vier en roerden zich in de strijd om een periodetitel.
"De laatste jaren hadden we veel moeite om voor de winterstop punten te pakken. Dit seizoen ging dat veel beter. Het is een motor die steeds beter is gaan draaien. Dat is natuurlijk hartstikke mooi. Ook mentaal hebben we weer een stapje gemaakt. Het afgelopen seizoen zaten we nog in de tweede versnelling en nu knallen we door in de derde versnelling", aldus De Waal.
Popelen
Zelf staat hij te popelen om weer aan te sluiten en nog een graantje mee te pikken. Begin april hoopt de laatste man er weer te staan. "Wonderbaarlijk gaat het steeds beter", aldus De Waal, die nog twee keer in de week bij de fysio van Rob Wolters loopt en volle bak mee gaat trainen. "Ik ben een echte Wilhelmina-man. Het klinkt misschien wat arrogant, maar ik denk dat er heel weinig clubs zijn als Wilhelmina'26 met zoveel vrijwilligers en gezelligheid. Het is hier een warm nest", benadrukt hij nog maar eens zijn verbondenheid met de 'kanaries'.
Nico van Es