'Ik hoop dat wandelaar even stilstaan'
Palletgedichten te zien op de rivier
papendrecht • De eerste, een ode aan de rivier de Merwede, hangt daar al enige tijd. Sinds kort is er een tweede gedicht bij geplaatst door Papendrechter Fred van Os.
"Ik wandel graag langs de rivier", vertelt Van Os. "Het water trekt me, er is namelijk altijd wat te beleven op het water."
"Opeens zag ik het!", vervolgt de Papendrechter. "Op de achterkant van één van de grote verkeersborden voor scheepvaart was een pallet bevestigd. Er stond een tekst op, een gedicht. Verrast las ik het. Ik vond 't mooi: een tikje triest, nostalgisch. Had de onbekende dichter het beeld van vroeger voor ogen? Zag hij in gedachten de rivier met zijn strandjes, wuivend riet, grienden en geulen? Tja, daar is niets meer van over. De rivier is gekanaliseerd, getemd, de strandjes zijn verdwenen. Wist de dichter dat er op deze plek eens een rietgors lag? Wist hij dat verderop Strandje de Noord was? Ik denk eigenlijk van niet."
Wereldberoemd
Van Os: "Ineens wist ik het zeker: ook de Noord verdient zijn gedicht. Die stroomt toch niet voor niets langs het Hoge Stuk, dat in onze jeugd zo'n grote rol speelde? Strandje de Noord was hier, 'wereldberoemd' in Papendrecht en omstreken. Dordtenaren kwamen in de zomer met bootjes overvaren, naar onze Costa del Nord! In het rietgors ernaast kon je gekleurd glas vinden, ooit bedoeld voor glas-en-lood ramen, als afval gedumpt. En overal kon je hutten maken, vuurtje stoken en als jutters de strandjes afstropen. Dat is voorbij, de oevers zijn nu bekleed met grijze basaltkeien. Saai, saai en nog eens saai!"
"Ik besloot er werk van te maken. Ik nam een foto van het palletgedicht. Thuisgekomen zette ik me aan het dichten. Om te testen of m'n gedicht op een pallet paste, photoshopte ik de foto. Ik postte 't op Facebook en kreeg reacties, natuurlijk van oud-Papendrechters, leeftijdgenoten, die nog wisten wat Strandje de Noord was. Ja, en toen kon ik niet meer terug."
In de buurt
"Ik stroopte bouwmarkten af, maar nergens was een pallet met de gewenste afmetingen te vinden. Ik gaf het op, dan maar een wat kleiner pallet. En laat ik die nu vlak in de buurt aantreffen! De buurt lag namelijk al maanden op de schop. De herbestrating was eindelijk begonnen, de straatstenen werden op pallets aangevoerd. Ter compensatie van de overlast, ontfermde ik me over een pallet. Ik kocht een set lettersjablonen, een potje zwarte verf en een sjabloneerset. Het was niet makkelijk: eerst aftekenen, letter voor letter afplakken en verven. Daarna met peut de sjablonen weer schoonmaken en hergebruiken. Een week lang stonk mijn huis naar de verf, maar het lukte!"
Daarna laadde Fred de pallet achterin zijn auto, samen met een trapleertje. Toen hij er zeker van was dat er geen pottenkijkers waren, laadde hij de spullen uit en bracht ze naar de plaats van het delict, het grote verkeersbord voor de scheepvaart. "Eerst kijken of de patrol van Rijkswaterstaat of de politieboot niet in de buurt was. Niets te zien, dus aan de slag!"
Makkelijk
Met moeite tilde hij de pallet met op en zette 'm op de onderrand van het grote verkeersbord. Het bleef staan, nu gauw het trapje tegen het bord zetten en met tieraps de pallet vastzetten. Dat lukte, makkelijker dan ik gedacht had. Het mocht er zijn. Als klein broertje van het gedicht 'Merwede' hing daar mijn gedicht 'Noord'."
"Straks ga ik weer wandelen en dan kom ik langs mijn gedicht. Peinzend zal ik 't lezen en weer terugdenken aan de tijd van toen. Alles verandert, maar de rivier? Die blijft", besluit Van Os. "Eigenlijk hoop ik dat wandelaars even stil staan om de gedichten te lezen. Er staan daar trouwens nog meer grote verkeersborden voor de scheepvaart. Op de achterkant is plaats voor nog meer palletgedichten. Wie neemt de uitdaging aan? Wie is de volgende die bijdraagt aan de Low Budget Poetry, die zo goed bij Papendrecht past."