Riet van Schooneveld 25 jaar trouwambtenaar
'Het is een eer om dit te mogen doen'
nieuw-lekkerland • Ruim een kwart eeuw geleden plaatste Riet een kritische kanttekening bij de speech van een trouwambtenaar in haar dorp. Ze vond het een 'standaard praatje'.
De aanwezige wethouder onthield haar opmerking en vroeg haar korte tijd later of ze zelf huwelijken wilde sluiten. Vanaf het moment waarop ze 'ja' zei, heeft ze veel tijd gestoken in de kennismaking met bruidsparen. Ze vertelt: "Een trouwdag is een van de belangrijkste momenten in het leven van een mens. Ik vind daarom dat je als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand je huiswerk goed moet doen. Een toespraak moet persoonlijk zijn."
Zenuwachtig
In februari 1993 werd Riet beëdigd. Toen ze haar eerste huwelijk sloot was ze zenuwachtig, net als het bruidspaar. "Het was zo spannend! Ik had gebluft, had niet tegen het stel gezegd dat zij mijn eerste bruidspaar waren, omdat ze er anders misschien minder vertrouwen in zouden hebben. Ik deed net alsof ik geroutineerd was." Met een lach: "Na afloop zeiden ze: 'Dat hebt u goed gedaan, voor uw eerste keer.' Ik denk dat ze het via iemand van de gemeente gehoord hadden."
Riet beschrijft zichzelf als 'een sfeermens'. "Als ik de sfeer niet heb, dan gaat het niet. Daarom maak ik een week of drie van tevoren een afspraak met het bruidspaar. Ze komen bij mij thuis in Nieuw-Lekkerland, waar ik hen interview. Dat gaat best heel diep en ze vertellen me alles. Ik vraag bijvoorbeeld naar hun goede en minder goede eigenschappen." Voordat ze een volgend echtpaar interviewt, schrijft ze in de dagen na het gesprek eerst de toespraak. "Ik maak ze één voor één, zodat ik de sfeer van het gesprek kan vasthouden."
Aan sommige huwelijken bewaart ze bijzondere herinneringen. "Een tijdje terug sloot ik een heel mooi huwelijk. Het meisje had een relatie gehad die was stukgelopen. Via een christelijke datingsite wilde ze met iemand kennismaken, maar na een bezoek aan de website dacht ze: dit wordt het niet. Nadat ze had gebeden, kreeg ze een berichtje van een kennis. Hij vroeg haar of ze wilde kennismaken met een vriend van hem. Hun eigenschappen en karakters bleken te zijn als puzzelstukjes die in elkaar passen. Hun verhaal was zo mooi dat ik er op de trouwdag zelf ontroerd van was."
Een huwelijk kost Riet gemiddeld tien uur. Ze somt op: "Een gesprek duurt anderhalf uur, daarna schrijf ik de toespraak. Vaak neem ik op buitenlocaties vast een kijkje, zodat ik goed weet waar ik op de trouwdag moet zijn. Daarbij komt de tijd die je besteedt op de dag zelf." Niet alleen aan de toespraak stelt Riet eisen; haar gehele optreden moet stijlvol zijn. "Op een gegeven moment kregen we geen ambtelijke ondersteuning meer. Ik moest zelf met een mapje naar het echtpaar en de getuigen toe om hen te laten tekenen. Dat was aanmodderen, trapjes op en af met hoge hakken. Ik vond het niet waardig, niet passen bij de functie. Ik heb toen mijn man Hans ingeschakeld als bode." Haar echtgenoot knikt. "Ze is enthousiast en punctueel. Ze heeft het eens heel bont gemaakt. Ze had in het ziekenhuis gelegen voor een hartkatheterisatie. 's Morgens was ze daar nog, 's middags sloot ze een huwelijk." Riet: "Alles was in orde. De dag na de behandeling mocht ik naar huis. Mijn toespraak had ik naar een vervanger gestuurd, maar ik wilde het liever zelf doen."
Het lukte haar niet áltijd om haar woorden goed over te brengen. "Een keer vond de plechtigheid plaats in een tent en er stond een harde wind. Het tentdoek flapperde, ik kwam niet boven het geluid uit. Gelukkig geef ik de toespraak na afloop altijd op papier mee, het echtpaar kon hem nalezen." Zolang ze gezond en scherp blijft, wil Riet trouwambtenaar blijven. "Ik vind het een bijzondere eer dat ik er namens de overheid mag staan, op een belangrijk moment in iemands leven."