'Ik ben ondertussen in mijn eigen doelgroep gegroeid'
Corry Scholte is na 35 jaar uitgedanst
alblasserdam • Na 35 jaar is het voorbij; Corry Scholte stopt met het geven van volksdanslessen.
Als gevolg van Corry's afscheid stopt ook de volksdansgroep van de Stichting Welzijnswerk Alblasserdam (SWA). De afgelopen decennia werd steevast op dinsdagochtend gezwierd en gezwaaid. Eerst in Concordia en de Wipmolen, de laatste jaren in Landvast.
"De groep werd steeds ouder, en ik ben ondertussen in mijn eigen doelgroep gegroeid", vertelt Scholte de reden van haar afscheid. "Doordat de groep steeds ouder werd, kregen we steeds meer ziekte en 'mankementen'. De jongste kreeg een heupoperatie, er moest iemand naar Waardhoven, de dansers worden 80 jaar en ouder en minder flexibel. Nieuwe jonge mensen kwamen er helaas te weinig bij."
Ritme en tempo
Wekelijks dansten er tussen de zestien en de twintig mensen onder leiding van Scholte een traditionele dans uit een bepaalde streek of land. Vooral dansen uit Europa, Israël en de Verenigde Staten werden aangeleerd. Kenmerkend aan de dansen is dat er specifieke passen en patronen gedanst worden. De muziek, met name het ritme en tempo, zijn heel bepalend voor de sfeer en de uitvoering van de dans. Ook zijn er vaak aparte rollen weggelegd voor mannen en vrouwen.
"Ik vind het sociale aspect het leukste, dat je met een groep mensen danst", verklaart Scholte haar liefde voor volksdansen. "Daardoor sta je nooit in je eentje. Het kan met een partner of in een kring, ook kun je partners wisselen. Het bewegen met muziek vind ik daarnaast net zo belangrijk. Je danst figuren met je voeten, je hele lijf of in de ruimte met een heleboel mensen."
De volksdansen vertellen daarnaast ook belangrijke punten uit de geschiedenis van de streek. "Er is bijvoorbeeld een Griekse dans, waarbij de meisjes in een lange slinger bij een rotspunt dansen. Die dateert uit de tijd dat de Turken de Grieken overheersten en daar een dorp hadden aangevallen. Als het voorste meisje bij de punt aankwam sprong ze van de rots af. Dat was de manier waarop die meisjes zelfmoord pleegden, om niet in de handen van de Turken te vallen."
De in Leeuwarden opgegroeide Scholte werd als meisje al besmet met het dansvirus. "Toen ik 14 was mocht bij ons op school iedereen op dansles. We kregen moderne dans in een heel groot beursgebouw, met de jongens aan de ene kant en de meisjes aan de andere kant. Maar daar vond ik eigenlijk niks aan. Mijn moeder zat bij een volksdansgroep. Ik mocht mee en was verkocht." Door haar huwelijk kwam Scholte in Alblasserdam terecht. Vanaf 1983 bracht ze het volksdansen naar Damdorp. "Ik kwam hier toevallig een groep tegen, waarvan de vorige leidster stopte."
De dansen brachten Scholte op bijzondere locaties. Doordat er voornamelijk door ouderen werd gedanst, mocht de groep in de jaren '90 optreden in een uitzending van de Schreeuw van de Leeuw van Paul de Leeuw. "Het ging op z'n Paul de Leeuws, dat werd leuk gedaan", vertelt Scholte lachend. "We hebben toen een Joegoeslavische dans gedanst en ik werd geïnterviewd. Ik heb nog een paar weken in het dorp gehoord: 'Hè?! Je was toch bij Paul de Leeuw?'."
Voor de dansers was het optreden op nationale tv een bijzondere ervaring. "Al die dames uit de groep vonden het zo'n lieve jongen. Hij had toen al de naam dat hij overal tegenaan schopte, maar dat viel best mee." Van de groep dames nam Scholte dinsdag 10 april afscheid. Ze hadden speciaal voor haar een lied gezongen, op de wijs van één van de dansliedjes en hebben samen geluncht. "Dat lieve afscheid stelde ik heel erg op prijs. De warmte en gezelligheid van de groep ga ik missen."
Helemaal missen hoeft Corry Scholte het dansen nog niet. In Krimpen aan de IJssel doceert ze voorlopig elke dinsdagmiddag nog. "Die zijn nog wat jonger en vitaler. Misschien gaan een paar van de Alblasserdammers mee. Van één weet ik dat ze een keer langs komt."