Stichting Alblasconcerten beëindigt concertserie
'We wilden niet alleen behagen'
bleskensgraaf • Jarenlang was concertzaal Steeckershil op de eerste verdieping van de schuur bij de woonboerderij van Frits en Irene Mosselmans zes en later vier keer per jaar het podium voor klassieke concerten. Talentvolle jonge musici brachten daar de volle breedte van de klassieke muziek ten gehore. Het harnas van de verplichte vier concerten per jaar kon na het concert op zaterdag 23 november uit. Een opluchting, dat willen Frits en Irene Mosselmans niet ontkennen. "Het is een bevrijding, maar tegelijkertijd hebben we met een bezwaard gemoed deze beslissing genomen. Er zijn zoveel mensen die plezier beleefden aan de concerten en de ontmoeting met elkaar. Nee, het was zeker niet gemakkelijk om hen hiermee verdriet te doen."
Ze werden verrast door de grote hoeveelheid kaarten en cadeaus die ze die zaterdag kregen. "Gedichten, hele epistels, we zijn de halve zondag zoet geweest om alles door te nemen", lacht Frits Mosselmans. "De waardering die eruit sprak, daar werden we oprecht door verrast. We hebben nooit doorgehad dat de concerten zó gewaardeerd werden. Het heeft het afscheid er niet gemakkelijker op gemaakt, maar we hebben wel meer het besef: 'Wat heerlijk dat we dit al die jaren hebben mogen doen.'"
Het echtpaar verhuisde 22 jaar geleden vanuit Rotterdam naar de Abbekesdoel in Bleskensgraaf. Ze waren al gewend om in hun huiskamer op bescheiden schaal concerten plaats te laten vinden. "Het idee om hier een concertzaal te realiseren hadden we van begin af aan. Het duurde wel ruim een jaar voor de zaal klaar was. In de tussentijd hebben we in de woonkamer concerten gegeven. We hadden steeds twee doelen voor ogen. In de eerste plaats het bieden van een podium aan jonge musici. Er zijn veel meer musici dan podia. We kregen dan ook vele aanvragen binnen. Daarnaast wilden we hier in de regio een centrum realiseren waar op hoog niveau klassieke muziek zou worden gebracht." Een belangrijk onderdeel was tegelijkertijd de gezelligheid; iedere muziekavond werd voorafgegaan door een ontvangst met koffie, thee en huisgebakken koeken en koekjes. In de pauze wijn en/of frisdrank en een buffet met hartige hapjes en na het concert stonden kaasplateaus klaar om met elkaar en de musici na te praten. Voor Frits en Irene was het belangrijk dat de gasten ook met de musici konden praten. "De ontmoetingen en het samenzijn was voor velen mede een reden om elke keer te komen." Via de samenwerking met de conservatoria in Rotterdam en Den Haag wist het bestuur van de stichting voor elke editie talentvolle jonge musici vast te leggen. "Zelf maakten we ook een keuze uit degenen die zich bij ons melden. Variatie was een voorwaarde; we hebben twee vleugels in de concertzaal, maar er was ook volop ruimte voor andere instrumenten en zang. We wilden niet alleen behagen; klassieke muziek moet je leren luisteren en de ene keer was de drempel hoger dan de andere keer. Zo werd er eens een stuk op piano gespeeld waarbij de pianist een blok hout gebruikte om een twintigtal toetsen tegelijkertijd in te drukken. Dat kon ons niet zo bekoren. Maar onze eigen smaak was ondergeschikt aan de vraag of het aanbod voor ons publiek interessant zou zijn. Voor elke concert werd ook uitleg gegeven over de stukken die op het repertoire stonden. Meerdere mensen zijn via de Alblasconcerten liefhebber geworden van klassieke muziek." Het stopzetten van de serie van de Stichting Alblasconcerten betekent geen definitief einde aan de concerten in Steeckershil. "De verplichting is eraf; als we toch weer een concert willen organiseren kunnen we een paar weken van tevoren eenmalig musici en bezoekers uitnodigen." Afsluitend: waar hebben Frits en Irene Mosselmans in al die jaren het meeste van genoten? "In de aanloop moesten we elke keer veel werk verzetten en dat gaf de nodige spanning. Maar het moment dat onze gasten binnen kwamen lopen, met blije en verwachtingsvolle gezichten, dat ze in de rij stonden voor de mooiste plek in de concertzaal, dat was elke keer zo mooi om mee te maken. Daar hebben we oprecht van genoten."
Geurt Mouthaan