Annette Bakker baseert 'Ik houd je vast' op kennis én eigen ervaring
De kracht van het knuffelen van je kind
wijngaarden • Van levensbelang; uit eigen ervaring kan Annette Bakker onderstrepen dat dat geen overdreven omschrijving is. Ruim drie jaar geleden kwam haar zoon Daniël veel te vroeg ter wereld. 28 zwangerschapsweken jong, net een kilo zwaar, een piepklein en kwetsbaar kind.
'Houd Daniël zoveel mogelijk vast, het liefst 24 uur per dag.' Dat advies kregen Annette en haar man Jurian van een arts op de dag van de geboorte. En dat deden ze. Wekenlang lag hun zoon op hun borst. Buidelen werd een begrip dat ze dagelijks gebruikten. "En het had echt effect", blikt Annette terug. "Zijn ademhaling werd rustiger, de temperatuur was stabieler, Daniël deed het veel beter bij ons dan als hij in de couveuse lag."
Ondanks dat het meerdere keren kritiek was, kwam het goed. Inmiddels is Daniël een peuter van 3 jaar, die verlegen wegduikt bij zijn moeder als hij het vreemde bezoek ziet. Annette pakt ondertussen uit een doos haar boek erbij. "We kregen ze afgelopen vrijdag. Mijn dochter zei: 'Mama, u heeft er zoveel, u kunt er wel een paar verkopen'", lacht ze.
Verhaal
De vroeggeboorte van Daniël was indirect de aanleiding om 'Ik houd je vast' te schrijven. "Ik ben begonnen met schrijven om alles wat er gebeurt was te verwerken. De insteek was toen nog niet om er een boek van te maken. Dat kwam pas tijdens de tweede verjaardag van Daniël. Toen heb ik het besluit genomen: 'Dit verhaal moet er komen.'
Puur een persoonlijk verhaal over een vroeggeboorte, dat wilde ze - mede op advies van uitgeverij Kok Boekencentrum - niet schrijven. Ze koos voor de combinatie van haar kennis over het belang van het aanraken van je kinderen én haar eigen ervaringen. "Al voor de geboorte van Daniël was ik draagdoekconsulente, dus ik had al de nodige professionele kennis over dit onderwerp. Na de geboorte van Daniël hebben we daar nog veel meer over geleerd. Dat wilde ik overdragen in 'Ik houd je vast', samen met ons eigen verhaal."
Knuffelen
Tijden veranderen. Het aanraken en knuffelen van je kinderen is in de afgelopen tientallen jaren steeds gewoner geworden. Dat beaamt ook Annette Bakker. Maar wat betreft de inwoonster van Wijngaarden is er desondanks nog steeds een wereld te winnen. "Vroeger was aanraken vooral functioneel: wassen, aankleden, haren kammen. Dat is wel verbeterd. Maar er wordt vaak nog te nonchalant met baby's en peuters omgegaan. Ze worden bij wijze van spreken in de Maxi Cosi erbij gezet, zonder ze eruit te halen. Met mijn boek wil ik ouders er bewust van maken hoe ongelooflijk belangrijk het is om van de korte tijd dat je kind baby en peuter is gebruik te maken. Het is zo voorbij, maar zo cruciaal om een band op te bouwen. Aanraking is zeker op die leeftijd, als praten nog niet gaat, de sterkste stem van de liefde."
Tegelijkertijd wil Annette ver weg blijven van het opgeheven vingertje, van tot op de minuut vertellen hoe het elke dag moet. "Iedere dag is een nieuwe kans om ermee te beginnen. Het gaat erom dat je de momenten die je samen hebt, gebruikt om je kind aan te raken. Neem de draagdoek: een geniale uitvinding. Je hebt je kind heel dichtbij je, tegen je lichaam aan, terwijl je wel gewoon actief kunt zijn. Of ga als je baby niet wil slapen er gewoon een tijdje bij liggen. En bovenal: doe het vooral met je hart."
Een eerste boek voor Annette Bakker; ze heeft de smaak van het schrijven er duidelijk door te pakken gekregen. De pen neerleggen na haar eerste pennenvrucht is er zeker niet bij. "Met Mirjam van der Vegt, bij wie ik schrijverstrainingen heb gevolgd, ga ik sparren over een nieuw boek. Ik zou een thema uit 'Ik houd je vast' verder uit kunnen werken. Of misschien komt er nog wel een boek over het belang van aanraken bij oudere kinderen." En met een glimlach: "Maar ik ga nu eerst genieten en uitrusten van mijn eerste boek."
Geurt Mouthaan